"Νυχτερινό Σχολείο - Αντίσταση" (Βιβλίο 4ο από 5)Της C.J. Daugherty

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

 Αφού πέρασε μήνες σε κρησφύγετα μακριά από την Κιμμέρια Ακαδημία, η Άλι επιστρέφει και βρίσκει το σχολείο σε μεγάλη αναταραχή. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Η σκιά του Ναθάνιελ, που βρίσκεται πολύ κοντά στο ν’ αποκτήσει ό,τι θέλει, πέφτει βαριά παντού γύρω της. 

Ένας μυστικός εμφύλιος πόλεμος διχάζει την κοινωνικοπολιτική ελίτ της Μεγάλης Βρετανίας και η οικογένεια της Άλι παίζει ρόλο-κλειδί στις εξελίξεις. Και οι δύο πλευρές θέλουν την Άλι με το μέρος τους κι ο Ναθάνιελ θα χρησιμοποιήσει κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να τα καταφέρει. Αλλά εκείνη είναι αποφασισμένη να τον πολεμήσει μέχρι τελικής πτώσεως. Οι φίλοι της είναι έτοιμοι να σταθούν στο πλευρό της – ακόμα και να χάσουν τη ζωή τους για χάρη της. Μόνο που, αν τους συμβεί κάτι, η Άλι δε θα το αντέξει.

Η αντίσταση αρχίζει εδώ.Τα πάντα διακινδυνεύονται. Ο νικητής τα παίρνει όλα…

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

  Η Άλι μαζί με την κολλητή της, την Ρειτσελ, πριν αρκετούς μήνες έφυγαν από τη Κιμμέρια Ακαδημία. Ήταν για μήνες στο κυνηγητό. Από το ένα ασφαλές σπίτι πήγαιναν στο άλλο. Τώρα όμως είναι στο σπίτι του Σιλβέν στην Γαλλία. Μόλις τον βλέπει η Άλι νιώθει… Σπίτι. Ασφαλής και όμορφα. Μετά από πολύ καιρό. Στο σπίτι του μένουν περισσότερο από ότι έχουν συνηθίσει. Και είναι και οι δυο τους ευγνώμον. Όταν η Άλι και ο Σιλβέν πάνε στην θάλασσα τους φαίνεται πολύ καλή ιδέα. Περνάνε πάρα πολύ ωραία. Εκεί η Άλι μαθαίνει και λίγο κολύμπι. Μετά όμως… Όλα ισοπεδώνονται. Οι άνθρωποι του Ναθαναήλ τους βρίσκουν. Και είναι άσχημο. Έχουν όπλα. Και δεν διστάζουν να τα χρησιμοποιήσουν. Χάρις τις εκπληκτικές ικανότητες του Σιλβέν στις μοτοσικλέτες καταφέρνουν να ξεφύγουν. Τότε η Λουσίντα αποφασίζει ότι είναι η ώρα να γυρίσουν πίσω στην Κιμμέρια Ακαδημία. Ο Σιλβέν έχει μια επιλογή. Να μείνει σπίτι του ασφαλής ή να γυρίσει με το κορίτσι που αγαπά στο μέρος που διατρέχει κίνδυνο όσο πουθενά. Δεν το σκέπτεται καν. Όταν γυρίσουν θα καταλάβουν πως όλα έχουν αλλάξει. Και πως πλέον δεν υπάρχει γυρισμός…

Προσωπική γνώμη:

  Λοιπόν, θα σας το πω από τώρα. Αυτή η ανάρτηση θα είναι αρκετά μεγάλη. Και θα έχει πολλές διακλαδώσεις. Θα πιάσω αρκετά από όλα. Αρχίζουμε; Κατά πρώτο θα ήθελα να σας πω πως ήμουν όταν πήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο. Η αλήθεια είναι πως ήμουν κάπως έτσι: Είχα τρελή αγωνία για αυτό το βιβλίο. Ανυπομονούσα όσο τίποτα να το πάρω στα χέρια μου. Τελικά τα κατάφερα. Ανταμείφτηκα; Αυτό θα το καταλάβετε ποιο κάτω.

  Τώρα θα σας μιλήσω λίγο για το εξώφυλλο. Είναι πανέμορφο. Και μόνο κοιτάζοντας το μας «προδίδει» κάποια στοιχεία για την εξέλιξη του βιβλίου. Όποιος το παρατηρήσει λίγο θα συνειδητοποιήσει ότι η Άλι φοράει μαύρα και ότι έχει μια έκφραση στεναχώριας. Όπως σας είπα και ποιο πάνω το εξώφυλλο του βιβλίου είναι υπέροχο αλλά όσο το περιεργαζόμουν και καταλάβαινα τα όσα σας ανέφερα, δεν μπορούσα να περιμένω να εισχωρήσω για άλλη μια φορά στον υπέροχο κόσμο του Νυχτερινού Σχολείου. Εν συντομίας σκεπτόμουν, αν οι εκδόσεις METAIXMO αλλάξουν ακόμα και στο ελάχιστο αυτό το υπέροχο εξώφυλλο απλά θα πάρω κεφάλια. Απλά πράγματα. Και δυστυχώς το έκαναν. Όσο για το το πάνω πάνω εξώφυλλο... Και αυτό είναι πάρα πολύ λατρεμένο και πανέμορφο. Εκθαμβωτικό. Ελπιδοφόρο.

  Αφού, λοιπόν, σας είπα μερικά πράγματα για το «περιτύλιγμα» σειρά έχει το «εσωτερικό». Νομίζω πως σας έχω ξαναπεί ότι τι καλύτερο βιβλίο της σειράς ήταν το πρώτο, κατά την γνώμη μου. Δεν λέω και τα άλλα δυο ήταν φοβερά αλλά το πρώτο είχε αναμφισβήτητα την πρωτιά. Με το τέταρτο βιβλίο αυτής υπέροχης σειράς δεν είμαι πλέον και τόσο σίγουρη. Το πρώτο είχε τα πάντα. Έρωτα, μυστήριο, δράση κ.τ.λ. Το δεύτερο περιτριγυριζόταν περισσότερο γύρω από τα ερωτικά προβλήματα (παρόλο που δεν έλειπε και δόση μας από δράση) ενώ το τρίτο ήταν τόσο γεμάτο από δράση (που μας έκοβε την ανάσα) και την ανάγκη για εκδίκηση, έτσι ώστε άφηνε στην άκρη την αγάπη και τον έρωτα και όλα τα σχετικά. Η αλήθεια να λέγεται όμως υπήρξαν και κάποιες πολύ όμορφες αλλά σύντομες στιγμές που ικανοποιούσαν την ανάγκη μας. Στο τέσσερα από την άλλη … για την ακρίβεια δεν έχω λόγια. Είχε όλο το πάθος και την έξαψη που είχε το δεύτερο αλλά ταυτόχρονα και την δράση, την περιέργεια και το αναπάντεχο μυστήριο που απολαύσαμε στο τρίτο. Ήταν ο απόλυτος συνδυασμός. Όποιος θέλει το πιστεύει αλλά είναι εξίσου καλό με το πρώτο. Αν πω ότι ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΌ … θα είναι πραγματικά λίγο. Ήταν απίστευτο, υπέροχο, καλογραμμένο … ήταν ένα βιβλίο με 387 σελίδες που με έκαναν να αγαπήσω ακόμα περισσότερο αυτήν την εθιστικά υπέροχη σειρά με τον τίτλο: Νυχτερινό Σχολείο. Ήταν και στα αγγλικά. Φανταστείτε ο στα ελληνικά (που δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρω). Και μόνο στην ιδέα λίγο πολύ τρελαίνομαι.

  Σειρά τώρα έχει κάτι άλλο που μου άρεσε σε αυτό το βιβλίο. Η Άλι έχει αγόρι. Επιτέλους. Καιρός ήταν. Η Άλι ήταν ανάμεσα στον Κάρτερ και στον Σιλβέν. Τελικά τα έφτιαξε με τον εκπληκτικά όμορφο γάλλο, που στα μάτια του έχει το χρώμα του ουρανού της Γαλλίας (αυτά τα λόγια είναι δικά της αλλά και δικά μου). Η σκηνή που τα φτιάχνουν (ξανά) είναι πανέμορφη και απόλυτα ρομαντική. Είναι την ημέρα των γενεθλίων της (γίνεται 17) και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να περιγράψει αυτήν την σκηνή ως ΤΈΛΕΙΑ!!!

  Να πω όμως και την αμαρτία μου; Το χάρηκα όσο τίποτα που ήταν ξανά μαζί. Από την αρχή ήμουν Ομάδα Σιλβέν. Το πρόβλημα; Λατρεύω υπερβολικά και τον Κάρτερ άρα ήμουν λιγάκι διστακτική για αυτήν την επανένωση. Βέβαια όμως στο τέλος του βιβλίου όλα ήρθαν λίγο άνω κάτω στον συναισθηματικό κόσμο όλων άρα δεν μπορώ να βγάλω κανένα συμπέρασμα. Εκτός του ότι τους αγαπάω και τους δυο απίστευτα. Πλέον δεν είμαι σε καμία ομάδα. Δεν είμαι με το μέρος κανενός πλέον. Όποιος την κερδίσει στο τέλος την κέρδισε. Καλή τύχη και στους δυο λοιπόν για το 5ο βιβλίο (γιατί το τέλος του τέταρτου δεν ήταν και πολύ αισιόδοξο για κανέναν τους, ιδικά για τον Κάρτερ).

  Τώρα θα σας αναλύσω λίγο την γνώμη μου για τον καθένα χαρακτήρα ξεχωριστά. Λέω να αρχίσουμε πρώτα με τον μαγευτικό Σιλβέν Καστιελ. Από την πρώτη φορά που διάβασα για αυτόν ήξερα πως ήταν υπέροχος (και ότι θα γινόταν πολύ λατρεμένος). Όχι για την καταπληκτική του εξωτερική εμφάνιση. Όχι για γαλλική του προφορά που μας κάνει όλες να λιώνουμε. Όχι για τα διαμαντένια μάτια του. Όχι. Τίποτα από αυτά. Αλλά για την σταθερότητα του. Για την αφοσίωση του. Για το ότι είναι λίγο πολύ αγύριστο κεφάλι (ειδικά σε ότι έχει να κάνει με την Άλι). Για το πάθος του. Για την αποφασιστικότητα του και για τόσα άλλα. Υπάρχουν όμως και πράματα που δεν θα μπορέσω να του συγχωρέσω ΠΟΤΈ! Όπως την νύχτα του καλοκαιρινού χορού που πήγε να βιάσει την Άλι. Από τότε όμως προσπαθεί συνεχώς να επανορθώσει και να φέρει ξανά κοντά του την Άλι. Δεν δίστασε ποτέ, ούτε για μια στιγμή να την βοηθήσει στα πάντα. Πάντα έβαζε πρώτα εκείνην και την ασφάλεια της πάνω από την ίδια του την ζωή. (Δεν γίνεται να μην το έχετε παρατηρήσει. Και ακόμα και να μην το προσέχατε επίτηδες ή κατά λάθος σε αυτό το βιβλίο δεν γίνεται να το αγνοήσετε.) Είναι υπέροχος, καταπληκτικός και ανεκτίμητος. Γιατί είναι αυτός που είναι, ο Σιλβέν. Κάθε φορά που διαβάζω για αυτόν νιώθω μια ανεξήγητη γαλήνη να με κατακλείνει. Κάθε φορά που διαβάζω να χαμογελάει νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά. Έχω τόσα να πω για αυτόν … αλλά αν συνεχίζω βλέπω οι άλλοι να ξεχνιούνται.

  Now, it’s Caster Ouest time. Σειρά έχει ο μυστηριώδες, αινιγματικός, σκοτεινός και απίθανος Κάρτερ. Θα είμαι ξεκάθαρη από την αρχή. Στην αρχή ο Κάρτερ μου έσπαγε τα νεύρα λίγο (τόσο δα αλλά είχα το αίσθημα). Εξωφρενικά όμορφος. Πανέξυπνος. Δυνατός. Κατέχει δυο μάτια που έχουν σχεδόν το χρώμα νύχτας – τα αβύσσου. Εν συντομίας; Ένας απόλυτος καρδιοκατακτητής. Και δεν υπερβάλω καθόλου. Θα αναρωτιέστε λοιπόν γιατί στην αρχή (μιλάμε για πολύ αρχή) με έκανε λίγο έξω φρενών; Απλό. Η στάση του ή συμπεριφορά του … όπως θέλετε πείτε το. Ήταν ξερόλας, ψυχρός και λίγο προσβλητικός. Μετά όμως άρχισα να τον γνωρίζω καλύτερα (όπως και όλοι μας άλλωστε). Τον αγάπησα μέσα από η δύναμη του χαρακτήρα του και την θέλησης του, την καλοσύνη του, την ιδιοφυία του, ακόμα και για τις ζήλιες και τα μούτρα που έκανε ώρες ώρες. Μαθαίνουμε γιατί δεν σπάνια ανοίγετε και γιατί συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται. Είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος με φιλοδοξίες, όνειρα και ιδανικά που έχει ζήσει όμως μια δύσκολη ζωή. Είναι ένας απίστευτα καλογραμμένος χαρακτήρας που κάθε φορά που διαβάζω για αυτόν νιώθω λες και το αίμα μου γίνεται καυτή λάβα έτοιμη να εκραγεί. Με ένα του βλέμμα καταφέρνει να με κάνει (όπως και πολλές άλλες) να λιώνουμε. Πάντα. Είναι κάποιος που θα έκανε τα πάντα για αυτούς που αγαπά (όπως η Άλι). Είναι φανταστικός. Όσοι δεν τον είχαν αγαπήσει μέχρι τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον λατρέψουν σε αυτό το βιβλίο. Η Daugherty από ότι καταλαβαίνεται είναι τρομερή στο να δημιουργεί εκπληκτικούς αντρικούς – αγορίστικους χαρακτήρες. Για αυτό μην παραξενεύεστε στο ότι ο Σιλβέν και ο Κάρτερ είναι δυο από τους top αγαπημένους μου αγορίστικους χαρακτήρες. Γιατί είναι. Αδιαμφισβήτητα.

 Τώρα σειρά έχει ένα κορίτσι. Καλώς μας ήρθες Ρειτσελ Πατέλ. Η αλήθεια είναι πως δεν την έχω πολύ αναφέρει και αυτό είναι άδικο για εκείνην γιατί είναι τόσο καλή. Την γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο της σειράς. Την συμπαθήσαμε αμέσως. Κατά πρώτον είναι πανέξυπνη. Αυτό σίγουρα το έχετε προσέξει. Και επίσης, γιατί είναι τόσο γλυκιά, ήρεμη και ευγενική. Με την Άλι έγιναν αμέσως κολλητές. Εμπιστεύονταν απόλυτα η μια την άλλη. Ήταν η μια στο πλευρό της άλλης. Σε όλα όσα συνέβαιναν. Ήταν σαν αδελφές. Σε αυτό το βιβλίο όμως κάτι άλλαξε. Πριν φύγει με την Άλι από την Κιμμέρια Ακαδημία, την είχε απαγάγει ο Ναθαναήλ. (Ή όπως θα τον λέμε εμείς, ο Τρελάρας.) Και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό. Δεν μπορούσε να αμυνθεί ή να το σκάσει. Περίμενε μόνο να την Άλι και τους άλλους φίλους της να την σώσουν. Ένιωθε ανίκανη να κάνει το οτιδήποτε… Τον καιρό που ήταν μακριά από την Κιμμέρια Ακαδημία χώρισε με τον Λούκας. Ήταν ένα μικρό σοκ για εμένα το ξεπέρασα όμως γρήγορα. Δεν ένιωσε θλίψη, πόνο και απώλεια. Απλά αισθανόταν περίεργα. Όταν επιτέλους γύρισαν πίσω, μετά από μήνες ολόκληρους, πήρε μια απόφαση που την σκεπτόταν από καιρό. Το συζήτησε με τον πατέρα της και όλα κανονίστηκαν. Ήταν επισήμως μέλος του Νυχτερινού Σχολείου. Όταν το διάβασα αυτό είχα μείνει κάγκελο. Στήλη άλατος. Με το στόμα ανοιχτό. Αυτό δεν το έβλεπα με τίποτα στον ορίζοντα. Η Ρειτσελ μισούσε το Νυχτερινό Σχολείο. Όλην της τη ζωή. Δεν μπορούσα να χωνέψω την απόφαση της. Και μάλιστα το ότι την είχε πάρει μόνη της. Οικιοθελώς. Μετά όμως σκέφτηκα ότι ήθελε να μάθει να προστατεύει τον εαυτό της για να μην ξαναζήσει κάτι παρόμοιο με αυτό που της έκανε ο Τρελάρας. Κατάλαβα τους λόγους της. Αλλά και πάλι. Το σοκ ήταν σοκ. Και να μην έφταναν αυτά, πλέον κρατούσε και μυστικά. Για λόγους που ακόμα δεν καταλαβαίνω.

  Αλλαγές σε αυτό το βιβλίο από τα υπόλοιπα:

1. Η Τζούλς δεν επιστρέφει στην Κιμμέρια Ακαδημία.

2. Η Κειτι είναι καλή. Ξέρω πως πολλοί από εσάς κοιτάτε την προηγούμενη πρόταση με μισό μάτι, αλλά πιστέψτε με. Είναι αλήθεια.

3. Η Ρειτσελ κρατάει μυστικά.

4. Η Νικόλ συμπεριφέρεται περίεργα.

5. Η Άλι κάνει την τελική της επιλογή.

6. Ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο πεθαίνει και αφήνει πίσω του συντρίμμια.

7. Μαθαίνουμε ποιος είναι ο κατάσκοπος.

  Τι μου έλειπε από αυτό το βιβλίο??? Απάντηση: Η Τζο.  Στο τρίτο βιβλίο ήταν εμφανής η απουσία της. Αλλά στο τέταρτο ένιωσα να μου λείπει πραγματικά.

   Αποφάσισα να μην σας μιλήσω για την Άλι σε αυτήν μου την ανάρτηση. Θα σας μιλήσω για εκείνην στο πέμπτο βιβλίο. Αυτό συμβαίνει γιατί είχα εκφέρει την άποψη μου για εκείνην στο Ράγισμα!!! Στο τρίτο βιβλίο της σειράς.   Η Άλι στο τέλος του βιβλίου έκανε την επιλογή της. Επέλεξε αυτόν που αγαπά ποιο δυνατά. Άλλο ότι μετά έγινε ο χαμός.

  Μόλις διάβασα και την τελευταία πρόταση του συνειδητοποίησα ότι έτρωγα τα νύχια μου (κάτι που ποτέ δεν κάνω) ενώ τραβούσα τα μαλλιά μου. Είχα μείνει άφωνη. Έλεγα από μέσα μου πως δεν μπορούσε να τελειώσει ΈΤΣ! Και όμως αυτό συνέβη. Έκλεισα το βιβλίο με κομμένη την ανάσα… Σας παρουσίασα τώρα και κριτική μου για αυτό το φοβερό βιβλίο. Όπως μάλλον καταλάβατε: ΤΟ ΛΆΤΡΕΨΑ! Ξέρω ότι άργησα πολύ. Το έχω διαβάσει εδώ και μήνες. Αλλά ήθελα να είναι η πρώτη μου κριτική για το νέο έτος, για το 2015.

  Τις ημέρες που θα ακολουθήσουν θα σας παρουσιάσω διάφορα πραγματάκια για το Νυχτερινό Σχολείο που ελπίζω να σας αρέσουν. Α! Και μην ξεχνιόμαστε: Ανυπομονώ να διαβάσω το βιβλίο και στα ελληνικά. Δεν θα γράψω καινούργια κριτική. Απλά μπορεί να προσθέσω κάτι πραγματάκια. Αυτά από εμένα για σήμερα. Ελπίζω να βρήκατε την κριτική μου καλή. Θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα!!!

ΚΑΛΌ ΒΡΆΔΥ!!!

Απόσπασμα:

http://www.wattpad.com/53184016-night-school-resistance-chapter-one-excerpt?utm_source=web&utm_medium=twitter6&utm_content=share_reading&ref_id=21083455