"Το Τεστ - Θεραπεία Θανάτου" (Βιβλίο 3ο από 3α) του James Dashner

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ο Τόμας ξέρει πως δεν μπορεί να εμπιστευτεί το ΚΑΚΙΑ. Όμως εκείνοι ισχυρίζονται πως τα ψέματα έχουν τελειώσει. Πως έχουν συγκεντρώσει όλα όσα ήταν δυνατόν από τις Δοκιμασίες, και πως τώρα πρέπει να στηριχθούν στους Γκλέιντερ, με τις μνήμες τους πλήρως αποκατεστημένες, για να βοηθήσουν με την τελική αποστολή του ΚΑΚΙΑ. Από τους Γκλέιντερ εξαρτάται η ολοκλήρωση του προσχεδίου για  τη θεραπεία της Έκλαμψης, με ένα τελικό εθελοντικό τεστ.

Αυτό που το ΚΑΚΙΑ δεν γνωρίζει είναι πως έχει συμβεί κάτι που καμία Δοκιμασία και καμία Μεταβλητή δεν θα μπορούσε να έχει προβλέψει. Ο Τόμας έχει θυμηθεί πολύ περισσότερα από όσα νομίζουν. Και ξέρει πως δεν μπορεί να πιστέψει ούτε μία λέξη από όσα λέει το ΚΑΚΙΑ.

Η ώρα για τα ψέματα έχει τελειώσει. Όμως η αλήθεια είναι πιο επικίνδυνη από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ ο Τόμας.

Θα επιβιώσει κανείς από τη Θεραπεία Θανάτου;

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

  Ο Τόμας ήταν τρεις ολόκληρες εβδομάδες στο λευκό δωμάτιο. Δεν είχε μιλήσει με κανέναν από τους φίλους του. Όλοι νόμιζαν πως είχε προβληθεί από την Έκλαμψη. Πως είχε γίνει βίαιος και πως είχε αργήσει να τα χάνει. Κάτι που δεν ίσχυε ούτε στο ελάχιστο. Όταν ξανά βρεθεί μαζί τους όλα θα είναι διαφορετικά. Γιατί η ΚΑΚΙΑ τους δίνει πίσω τις αναμνήσεις τους. Παίζει ένα από τα τελευταία της χαρτιά. Όλα σύντομα τελειώνουν. Το τέλος κοντά. Πολύ κοντά. Όμως θα είναι πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε είχαν φανταστεί… Και οι συνέπειες της μελλοντικής ελευθερίας, ψυχικής και κανονικής, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ο οποιοσδήποτε μπορεί να αντέξει… Είτε είναι παιδί θαύμα… Είτε όχι…

Προσωπική γνώμη:

  Θεραπεία Θανάτου… Θεραπεία Θανάτου… Όταν στην αρχή άκουσα τον τίτλο παραξενεύτηκα. Ο τίτλος μου φάνηκε λίγο περίεργος αλλά ταυτόχρονα πολλά υποσχόμενος. Σου γεννούσε μια ανεξήγητη επιθυμία να ανοίξεις το βιβλίο και να ρουφήξεις τις λέξεις και τις σελίδες του με την μια.

  Αυτό το βιβλίο ήταν το αποκορύφωμα μιας επιεικής δυστοπικής ιστορίας. Ήμουν όλην την ώρα με το στόμα ανοιχτό. Τράβαγα τα μαλλιά μου σχεδόν, κρατάμε το σχεδόν, γιατί αυτό το βιβλίο απλά ΔΕΝ ΕΥΠΆΡΧΕΙ. Ήταν απλά καταπληκτικό. Ήταν καλύτερο θεωρώ από τα δυο προηγούμενα. Και αυτό λέει πολλά δεδομένου ότι και τα δυο προηγούμενα ήταν υπέροχα καθηλωτικά. Σε  μέγεθος ήταν μικρότερο από το Καμένη Γη, το οποίο είναι το δεύτερο, αλλά δεν παραπονιέμαι αφού ήταν τόσο, μα τόσο καλό. Αυτό το βιβλίο αποτελεί τον επίλογο της τριλογίας Το Τεστ, ο οποίος ήταν το λιγότερο εκρηκτικός. Έχει επίσης, γρήγορο ρυθμό, ένταση και συγκίνηση…

  Ο James Dashner δεν πας απογοήτευσε καθόλου με το τελευταίο βιβλίο της σειράς. Η ιστορία κλείνει με αναπάντεχο τρόπο, το οποίο μου άρεσε σαν τελείωμα αλλά δεν ξετρελάθηκα κι όλας. Η γραφή, η πλοκή και ιδέες του Dashner για αυτό το βιβλίο απλά δεν έχουν λόγια.

  Σε αυτό το βιβλίο καταλαβαίνουμε κάτι. Ότι το καλό και το κακό δεν είναι άσπρο και μαύρο. Η ΚΑΚΙΑ, το Δεξί Χέρι και ο Τόμας, έχουν όλοι τους καλές προθέσεις και σκοπό την σωτηρία της ανθρωπότητας αλλά πρέπει στο μέλλον να κάνουν επιλογές ηθικής και ιδανικών. Μέχρι που δηλαδή θα μπορούσες να φτάσεις για να πετύχεις τον σκοπό σου??? Θα έκανες ακόμα και πράγματα που θα ήταν σαν να σου ξεριζώνουν  την ανθρωπιά??? Και αν ναι πως θα μπορούσες να ζήσεις με αυτές σου τις τύψεις??? Το κεντρικό θέμα του καλού και του κακού μας προσελκύει, θα μας δελεάσει και θα μας βάλει σε πολλές σκέψεις… Ακόμα και τελειώνοντας το, ακόμα και μετά από πολύ καιρό θα το σκεπτόμαστε και θα αναρωτιόμαστε.

  Οι ήρωες σε αυτό το βιβλίο μας ξαφνιάζουν. Τους βλέπουμε να τα βάζουν με τα όρια τους. Να προσπαθούν να καταλάβουν τους αληθινούς φίλους τους αλλά και εχθρούς τους. Τους παρακολουθούμε ενώ παίρνουν δύσκολες αποφάσεις που τους αλλάζει ψυχικά και ουσιαστικά όλη τους της ζωή. Τους αντικρίζουμε σε στιγμές που ο πόνος τους έχει κυριεύσει. Όταν νιώθουν για ακόμα μια φορά την απόλυα. Ήμασταν εκεί όταν για τόσες ακόμα φορές έβαλαν την ζωή τους σε κίνδυνο. Ήμασταν μαζί τους όταν πήραν την εκδίκηση τους και έκαναν την νέα τους αρχή. Αφήνοντας πίσω τους τα συντρίμμια των ζωών που ποτέ δεν ήθελαν… Αφήνοντας πίσω τους αγαπημένους που πέθαναν τόσο άδικα, ενώ ταυτόχρονα θα τους κρατάνε για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά τους… Αφήνοντας πίσω τα παλιά για να ξεκινήσουν σε έναν καινούργιο κόσμο γεμάτο ελπίδα...

  Στην συνέχεια θα σας μιλήσω για δυο ήρωες. Όχι για τον Τόμας που σαν μίλησα στις προηγούμενες μου αναρτήσεις. Όχι για τον Τόμι βρήκε την λύση, που έκοψε το νήμα της παλιάς ζωής τους για να μπορέσουν να ζήσουν ελεύθεροι στο αύριο. Που ήταν ο ήρωας όλων… Όχι για τον Μίνο που έγινε ο αρχηγός για τους άλλους. Που ακόμα και αφού πέρασε τα όσα πέρασε, πάλι ήθελε το καλύτερο για τα παιδιά που είχαν γίνει οικογένεια του… Αλλά για τον Νιουτ και την Τερέζα. Για τους δυο θανάτους σε αυτό το βιβλίο που μας συγκλόνισαν… (Συγνώμη αν έκανα ή αν ακολουθήσει Spoiler για κάποιους που ακόμα δεν διάβασαν το βιβλίο!!!)

  Πρώτα ο Νιουτ. Ο γενναίος, καλόκαρδός και σωστός μας Νιουτ… Τον αγάπησα πάρα πολύ για αυτά και ακόμα περισσότερα χαρίσματα του. Ήταν απλά υπέροχος. Μοναδικός. Τι και αν έγινε Κρανκ σε αυτό το βιβλίο???

  Αυτό δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Όταν πέθανε, και μάλιστα από το χέρι ενός ανθρώπου που αγαπούσε απλά δεν άντεξα. Ο ίδιος το ζήτησε αλλά ΕΕΕ ΚΑΙ???

Το σοκ ήταν απίστευτο. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ έκλαψα. Με μαύρο δάκρυ. Γιατί ένα τέτοιο παιδί δεν άξιζε την ζωή που έζησε. Του άξιζε να ζήσει. Με αυτούς που αγαπά. Και να μην τον αγγίζει η Έκλαμψη όπως και κάποιους άλλους. Του άξιζε να ζήσει την παιδική του ηλικία φυσιολογικά . Αλλά δυστυχώς η μοίρα, και ο συγγραφέας, δεν ήθελαν κάτι τέτοιο…

  Η Τερέζα τώρα… Σε αυτό το βιβλίο πραγματικά μας άγγιξε. Από διάφορες απόψεις, πλευρές και οπτικές γωνίες. Σε αυτό το βιβλίο την είδαμε ως έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα, με δικές τις απόψεις, χωρίς να έχει πάθει πλύση εγκεφάλου και έτοιμο να κάνει τα πάντα για αυτούς που αγαπά. Ακόμα και να θυσιάσει την ίδια της την ζωή για αυτόν. Κυριολεκτικά. Η Τερέζα είναι γενναία, ελεύθερη, και αφοσιωμένη σε ότι πιστεύει έως το μεδούλι. Ακόμα, είναι πανέξυπνη, ιδιαίτερη και γεμάτη ζωή. Όταν πέθανε είχα πραγματικά μείνει. Έπρεπε να ξαναδιαβάσω αυτό το κομμάτι αρκετές φορές για να το συνειδητοποιήσω σωστά. Να καταλάβω ακριβώς το ότι είχε γίνει. Για να καταλάβω πως δεν ήταν ψέμα. Ο θάνατος της με συγκλόνισε περισσότερο από ότι περίμενα. Είχα μείνει πραγματικά κάγκελο. Στήλη άλατος. Όπως θέλετε πείτε το. Και μετά ήρθαν τα καυτά δάκρυα…

Πως έκανα όταν έμαθα πως ο Γκάλι ήταν ζωντανός:

  Αυτή η ιστορία ήταν καταπληκτική. Συγκλονιστική. Περιπετειώδης και απολύτως αξέχαστη. Με ήρωες τόσο μοναδικούς, πλοκή τόσο πρωτότυπη και ασυναγώνιστη και με μια ροη τόσο γρήγορη απλά… Είναι μια ιστορία που αν δεν την έχετε στην βιβλιοθήκη σας κάνετε ένα από τα ποιο μοιραία λάθη της ζωής σας. Και δεν υπερβάλω. Καθόλου. Τώρα ας πούμε αντίο στην απίθανη τριλογία με τίτλο το Τεστ, που θα μείνει για πάντα ουσιαστικά μαζί μας, και στην παρέα που μας άγγιξε τόσο βαθιά.