My favorite The End phrases…

Γεια σας αγαπητοί αναγνώστες!!!

  Τώρα θα σας παρουσιάσω ακόμα τις αγαπημένες μου The End phrases. EVER!!! Γιατί θα αναρωτιέστε να το κάνω αυτό. Δεν έχετε παρατηρήσει πως η τελευταία φράση μιας σειράς ή ενός μόνου βιβλίου μας περνάει κάτι ιδιαίτερο??? Ή όταν την ξανά φέρνουμε στον νου μας νιώθουμε ένα κενό στο στομάχι γιατί θυμόμαστε πως είναι το ένα και μοναδικό The End της σειράς που αγαπήσαμε??? Αυτός είναι και λοιπόν ο λόγος που κάνω αυτήν την ανάρτηση. Για να θυμηθούμε, να νοσταλγήσουμε και να εκτιμήσουμε τις τελευταίες χαρακτηριστικές προτάσεις που έμειναν στο μυαλό αλλά και στην καρδιά μας... Πάμε να δούμε μαζί κάποιες από αυτές???

"‘Όμως, υπήρχαν πολύ χειρότερα παιχνίδια για να παίξει κανείς."

Από την μοναδική και αξεπέραστη τριλογία των Αγώνων Πείνας…

Μια πρόταση με αντιπολεμικό μήνυμα…

"Και μετά συνεχίζουμε γεμάτοι ευτυχία σ' αυτο το μικρό,

αλλα τέλειο κομμάτι του δικού μας πάντα."

Απο την τετραλογία του Λυκόφωτος...

Μια σειρά βιβλίων που δεν με ενθουσίασε ποτε...

(Ήταν καλη δεν λέω...)

Αλλα που έδωσε τα θεμέλια για μα γίνει

ο χώρος του φανταστικού αυτο  που ειναι σήμερα...

"Επιτέλους, ο κύκλος κλεινει,

δεν είπαν τίποτα."

Απο την απεριόριστα αγαπημένη τριλογία με τον τίτλο Δαιμονικες Μηχανές...

Που μας έδειξε πράγματα που κανεις δεν μπορεί...

Που με την τελευταία της πρόταση μας έδειξε πως κατι μπορεί να αρχίσει

μόνο οταν κατι αλλο εχει τελειώσει...

Και αυτο δεν συμαινει απαρατήρητα πως ειναι κάτι κακό...

"Να αγαπούμε ή μη,

έτσι θα πέσουμε ή θα σωθούμε."

Απο την δυναμική σειρά που αγαπήθηκε απο όλον τον κόσμο,

και με το δίκιο της,

με το όνομα Θανασιμα Εργαλεία...

Που μας έδειξε τι είσαι διατεθημενος να κανεις για αυτούς που αγαπάς...

"Ο Τομας προσπαθούσε να μη σκέφτεται τίποτα

και την τράβηξε κοντά του την ώρα 

που το τελευταίο φως του ηλίου χανόταν στον ορίζοντα."

Απο το επικό τέλος της τριλογίας Το Τεστ...

Ξερω οτι αυτη δεν ήταν ακριβώς η τελευταία πρόταση...

Αλλα εγω ετσι θέλω να θυμάμαι το τέλος...

Ως κατι αρμονικό και αισιόδοξο...

Που μας δείχνει οτι ακομα και όλα στην ζωή σου έχουν έρθει άνω κάτω...

Όλα μπορούν να πάνε καλά...

Αν εχεις κάποιο δίπλα σου...

"Η Άλις ήταν αδελφή μου.

Και δεν ήμασταν τόσο διαφορετικές τελικά."

Απο την καλογραμμένο τριλογία με όνομα Η προφητεία των αδελφών...

Που μας έδειξε πως μπορούμε να αλλάξουμε...

Οταν έχουμε βρει την αγάπη για την οποία αξίζει να παλέψουμε...

"Αλλα τωρα μαθαίνω και αυτο:

Μπορούμε να γιατρεύουμε.

Ο ένας γιατρεύει τον άλλον."

Απο την τριλογία που λατρέψαμε...

Απο την τριλογία που μαγευτίκαμε...

Απο την τριλογία που μας έδειξε το τι θα πει γενναιότητα...

Απο την τριλογία χωρίς πρωιγουμενο...

Απο την τριλογία της Απόκλισης...

Μάθαμε πολλά...

Αλλα η τελευταία πρόταση μας δείχνει πως ακομα και αν έχασες οτι ποιο πολύτιμο στην ζωή σου...

Πρέπει να συνεχίσεις μα ζεις... 

Εις την μνήμη του - της...

Και οτι μπορείς να γιατρέψεις τον πόνο...

Αλλα αυτο δεν συμαινει πως πρέπει να ξεχάσεις και αυτο το ξεχωριστό άτομο...

"One thing I know:

For helping me forget how the world is,

I prefer her to alcohol."

Απο το εκπληκτικό βιβλιο, για το οποιο ακομα δεν εχω γράψει κριτική,

με τίτλο Four: A Divergent Story Collection...

Που μας έδειξε την ζωή του μοναδικού Τομπαιας Ίτον ή αλλιώς Τέσσερα...

Και που μας έδειξε πως πάντα πρέπει να ειδήσεις κατι για το οποιο αξίζει να παλέψει κανεις...

"Τη δημοκρατία των ουρανών, του απάντησε η Λύρα."

Απο την μοναδική Τριλογία του Κόσμου...

Η τελευταία πρόταση μας δείχνει πως μόνο εμείς καθορίζουμε την μοίρα μας...

"Μια τελευταία σημείωση

Απο τον αφηγητή σας

Οι άνθρωποι με στοιχειώνουν."

Απο το βιβλιο που μας δείχνει τι θα πει ανθρωπιά...

Απο το βιβλιο που μας δείχνει

οτι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω...

Απο το Η Κλέφτρα Των Βιβλίων...

"Μου αρέσουν οι επιλογές που έκανα.

Ελπίζω να  της αρέσουν κι εκείνης.

Μου αρέσουν, Ογκάστους.

Αλήθεια."

Απο το βιβλιο που μας έδειξε μια αλλη οπτική του κόσμος...

Που κάποιοι φοβούνται να αντικρίσουν...

Που ειναι πέρα για πέρα αληθινή...

Απο το βιβλιο Το λάθος αστέρι...

Απο ένα βιβλιο που μας σημάδεψε...

Και που μας έδειξε πολλά...

Αλλα η τελευταία πρόταση μας απέδιδε πως οι επιλογές μας ειναι δικές μας...

"Ειναι πανέμορφα εκεί έξω.

Δεν ξέρω που ειναι το εκεί,

όμως πιστεύω οτι βρίσκεται κάπου,

κι ελπίζω να ειναι πανέμορφα."

Απο το βιβλιο Αναζητώντας την Αλασκα...

Που μας έμαθε να αναζητάμε το Μεγαλο Ίσως...

Που μας έδειξε πως μια ζωή μπορεί

να εχει επιδράσει πάνω σε μια αλλη...

Και πως η ζωή μπορεί να μην τα φέρει όλα όπως τα περιμένει κανεις...

"Εγω έτρεξα πίσω της.

Και για πρώτη φορά δεν γύρισα να κοιτάξω πίσω μου."

Απο μια ιστορία που μας έδειξε τι θα πει ηρωισμός...

Και τόσα αλλα...

Απο μια ιστορία διαχρονική...

Και που πάντα θα ειναι εκεί...

Απο την πενταλογια Πέρσι Τζάκσον...

Και που η τελευταία της πρόταση μας έδειξε οτι οι περιπέτειες για τους αληθινούς ήρωες δεν τελειώνουν ποτε στα αλήθεια...

"Όλη τους η ζωή σ' αυτόν τον κόσμο

και όλες τους οι περιπέτειες στη Νάρνια δεν ήταν παρα το το εξώφυλλο

κι ο τίτλος: επιτέλους τωρα άρχισε για αυτούς

το Πρωτο Κεφάλαιο της Μεγάλης Ιστορίας,

που δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στην γη να την εχει διαβάσει:

και που δεν τελειώνει ποτε:

και που κάθε της κεφάλαιο ειναι ποιο ωραίο απο το πρωιγουμενο."

Το Χρονικό Της Νάρνια...

Και μόνο αυτη η πρόταση τα λέει όλα...

Αυτά τα 7α βιβλία ήταν η Αφετηρία για οτι ακολούθησε...

Η τελευταία Μεγάλη πρόταση μας δείχνει πως η περιπέτειες συνεχίζονται ακομα και αφού κλείσεις τα μάτια σου για πάντα...

Αρκεί να εχεις την φαντασία για τις δεις...

                                                                                                            

"Το σημάδι του Χάρι είχε να τον πονέσει δεκαεννέα χρόνια.

Όλα ήταν καλά."

Η απόλυτη ιστορία...

Η απόλυτη πλοκή...

Οι απόλυτοι χαρακτηρες...

Τα απόλυτα βιβλία...

Ο απόλυτος πρωταγωνιστής...

Οι ποιο υπέροχοι χαρακτηρες που μας πόνεσαν περισσότερο με τον χαμό τους...

Το ποιο απόλυτο και πονεμένο The End όλων των εποχών...

Η ιστορία που μας άλλαξε...

Που μας έμαθε τι θα πει αγάπη...

Θυσία...

Πόνος...

Απολια...

Χαρά...

Ζωή...

Και τόσα πολλά ακομα...

Η ιστορία που είχε το The End που όσα χρόνια και να περάσουν,

ακομα θα το σκεφτόμαστε...

Και θα νιώθουμε το κενό στην καρδιά και στην ψυχή μας...

Και που θα μας δημιουργεί πάντα δάκρυα στα μάτια...

Απο την νοσταλγία και τον πόνο...

Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα χάρις τα επτά βιβλία

Χάρι Πότερ…

Υ.Γ. Αυτές ήταν κάποιες από τις ποιο αγαπημένα μου The End phrases. Όχι όλες. Ούτε κατά διάνυα. Αλλά σας έδωσα μια ιδέα. Όποιος θέλει μπορεί να μου γράψει κάποια δικά του. Και να μην ξεχαστεί πως δεν τα έβλαλα σε κάποια σειρά. Είναι τελείως τυχαία το πώς τα έβαλα. Καλό σας μεσημέρι λοιπών. Και λυπάμαι αν σας στεναχώρησα με αυτήν μου την ανάρτηση!!! <3 <3 <3

Και να θυμάστε, πως μπορεί αυτές και ακόμα περισσότερες ιστορίες να τελείωσαν, αλλά θα είναι για πάντα μαζί σας.

Άρα δεν θα τελειώσουν και ποτέ στα αλήθεια...