"Το Τεστ - Καμένη Γη" (Βιβλίο 2ο από 3α) του James Dashner

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Κατάφεραν να επιλύσουν το Λαβύρινθο. Αυτό έπρεπε να ήταν το τέλος. Όχι άλλα τεστ. Όχι άλλες μεταβλητές. Όχι άλλο τρέξιμο. Ο Τόμας ήταν σίγουρος ότι μετά την απόδραση οι Γκλέιντερ θα ξανάπαιρναν πίσω τις ζωές τους. Όμως κανείς δεν ήξερε πραγματικά σε τι είδους ζωή θα επέστρεφαν.

Αλλά στο Γκλέιντ, η ζωή ήταν εύκολη. Είχαν φαγητό, καταφύγιο και ασφάλεια... μέχρι που η Τερέζα ενεργοποίησε το τέλος. Όμως στον κόσμο έξω από το Λαβύρινθο, το τέλος είχε ενεργοποιηθεί από καιρό.

Καμένη από ηλιακές εκλάμψεις και από ένα νέο, βάναυσο κλίμα, η γη είναι κρανίου τόπος. Η κυβέρνηση έχει καταρρεύσει –και μαζί της, η τάξη– και τώρα Κρανκ, άνθρωποι καλυμμένοι με φριχτές πληγές, που η μολυσματική ασθένεια γνωστή ως Έκλαμψη τους έχει οδηγήσει σε δολοφονική μανία, λυμαίνονται τις κατεστραμμένες πόλεις αναζητώντας το επόμενο τους θύμα... και γεύμα.

Ισως οι Γκλέιντερ να έπρεπε να είχαν τελειώσει με το τρέξιμο. Όμως, αντί για ελευθερία, βρίσκουν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ακόμη μια δοκιμασία. Πρέπει να διασχίσουν την Καμένη Γη, την πιο ξεραμένη περιοχή του κόσμου, και να φτάσουν σε ένα ασφαλές καταφύγιο εντός δύο εβδομάδων. Και το ΚΑΚΙΑ έχει φροντίσει να ρυθμίσει τις μεταβλητές και να διαμορφώσει τις πιθανότητες εναντίον τους.

Αραγε ο Τόμας θα είναι πάντα στο έλεος του ΚΑΚΙΑ; Ή μήπως κατέχει το μυστικό της ελευθερίας κάπου στο μυαλό του;

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

  Ο Τόμας κατάφερε να βγει από τον Λαβύρινθο. Να ξεπεράσει τις Μεταβλητές. Να λύσει το μυστήριο της Εξόδου από τον Λαβύρνιθο. Καταφέρνοντας να διασώσει και τους φίλους του. Σχεδόν όλους… Αυτό θα έπρεπε να ήταν το τέλος. Θα έπρεπε αυτός και οι φίλοι του να βρουν την ηρεμία. Όχι άλλα Τεστ. Όχι άλλες Μεταβλητές. Όχι άλλη ΚΑΚΙΑ. Όχι άλλοι θάνατοι. Μετά όμως βλέπουν την πραγματικότητα. Η οποία δεν επιφυλάσσει τίποτα το ευχάριστο. Και το αισιόδοξο. Πρέπει όμως να βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν. Από την ΚΑΚΙΑ, την Έκλαμψη και από τους ίδιους τους, τους εαυτούς. Γιατί πλέον ζουν έναν καινούργιο εφιάλτη. Έναν εφιάλτη που έχει ενεργοποιηθεί από καιρό…

Προσωπική γνώμη:

  Ο James Dashner απέδειξε το ταλέντο και την μαεστρία του στο πρώτο βιβλίο της σειράς. Πιστεύατε όμως πως μας έδειξε και μας παρουσίασε όλα τα κόλπα που είχε στο μανίκι του??? Αν ναι, δεν φαντάζεστε πόσο λάθος κάνατε.

  Το δεύτερο βιβλίο της σειράς, με τίτλο Καμένη Γη, το πιστεύετε ή όχι, ήταν ακόμα ποιο ωραίο, καλογραμμένο και περιπετειώδες από το πρώτο. Είδαμε τους ήρωες να ξεφεύγουν από την μια επίγεια κόλαση και καταλήγουν στην άλλην. Από την συγκεκριμένη όμως δεν μπορούν να ξεφύγουν. Γιατί είναι η πραγματικότητα. Ήταν απλά εξωπραγματικό. Και για εμάς απλά τέλειο. Ο κόσμος που μας παρουσιάζει ο Dashner είναι κατεστραμμένος, ρημαγμένος, διαλυμένος και αλλοτριωμένος έως το μεδούλι. Και τον λάτρεψα για αυτό ακριβώς που ήταν. 

  Οι Δημιουργοί ή αλλιώς η ΚΑΚΙΑ παίρνουν για άλλη μια φορά τα ηνία της ιστορίας προσπαθώντας να δοκιμάσουν και να φέρουν στα όρια τους ήρωες μας. Οι Μεταβλητές που τους βάζουν είναι να σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά. Δεν ήξεραν οι καημένοι από που τους έρχονταν και τι να περιμένουν. Όπως αυτό που έκαναν με την Τερέζα. Ήταν πολύ!!!  Η ΚΑΚΙΑ συμπεριφερόταν στην Ομάδα Α (= στα αγόρια) και στην Ομάδα Β (= στα κορίτσια) σαν να ήταν μαριονέτες που έπρεπε να ελέγξουν, να ψυχολογήσουν και να επιλέξουν ενώ τις επιβλέπουν. Πάλι καλά που υπήρχε και ο Τόμας. Ήταν ο άνθρωπος, ο μοναδικός, που δεν μπορούσαν να κουμαντάρουν. Γιατί εκείνος δεν ακολουθούσε τους κανόνες που είχαν βάλει στο "παιχνίδι" τους.

  Η Έκλαμψη... Η Έκλαμψη είναι Η πανδημία. Η πανδημία που δεν είχε προηγούμενο. Σε αυτό το βιβλίο είδαμε από πρώτο χέρι τι είναι. Και το τι σε καταντάει. Πως σε επηρεάζει. Η ιδέα του Dashner να την δημιουργήσει είναι εξαιρετική. Έβαζε σε άλλο επίπεδο την όλην ιστορία. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν ότι είχε και μια δόση αλήθειας. Ότι αν υπάρξει μια αρρώστια και μετά γίνει πανδημία μπορεί στην πραγματικότητα εξαφανίσει έναν ολόκληρο πολιτισμό. Όπως έγινε και στο βιβλίο.

  Ο Τόμας σε αυτό το βιβλίο ήταν οργισμένος εναντίων της ΚΑΚΙΑΣ. Πληγωμένος εξαιτίας του Τσακ. Και μπερδεμένος εξαιτίας της Τερέζα. Και του καινούργιου κοριτσιού που μπήκε στην ζωή του, με το όνομα Μπρέντα. Ο Τόμι σε αυτό το βιβλίο είναι η ελπίδα για κάποιους. Χωρίς να το θέλει όμως είναι και στο μάτι του κυκλώνα αφού η ΚΑΚΙΑ τον είχε κάνει στόχο. (Χωρίς όμως να θέλει να πάθει κάτι. Ήταν πολύ προσεκτικοί μαζί του.) Και το αποκορύφωμα??? Άρχισε να θυμάται. Αναμνήσεις, στιγμιότυπα και σκόρπιες εικόνες ανακαλούνται σιγά σιγά στον ύπνο του. Και κάνει αυτήν την τόσο ακόμα ποιο περίπλοκη. Γιατί ανακαλύπτει πως υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι καλύτερο να μείνουν θαμμένα. Εν συντομίας, ο Τόμι σαν χαρακτήρας σε αυτό το βιβλίο δοκιμάζετε ακόμα περισσότερο, ωριμάζει και τον αγαπάμε ακόμα περισσότερο!!!

  Για την Τερέζα δεν μίλησα στην προηγούμενη μου κριτική. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα και πολλά να πω. Την συμπάθησα πολύ. Ήταν ντόμπρα, σίγουρη και ανεξάρτητη!!! Αλλά μου φαινόταν πως ότι είχε πολλά μυστικά κρυμμένα. Ότι δεν τα έλεγε όλα. Η αλήθεια είναι πως με έκανε να ανησυχώ η Τερέζα συχνά πυκνά. Αλλά σε διάφορες στιγμές μέσα στο βιβλίο μου έσπαγε και λιγουλάκι τα νεύρα. Και θύμωνα αρκετά μαζί της σε κάποια συγκεκριμένα σημεία. Αλλά αποδείχτηκε πως το έκανε για καλό σκοπό. Για τον Τόμας.

Και αυτό μου ήταν αρκετό. Άρα παίρνει επισήμως και συγχωροχάρτι!!! Παρόλο που στο δεύτερο βιβλίο ακόμα δεν με είχε καλύψει. Αισθανόμουν σαν αυτή η συγκεκριμένη η ηρωίδα είχε κάποια μικρά, πολύ μικρά, κενά που έπρεπε να καλύψει. Η αλήθεια να λέγετε. Και για να μην με παρεξηγείτε, την αγαπώ πολύ, πάρα πολύ, σαν ηρωίδα απλά πίστευα όταν τελείωσα αυτό το βιβλίο πως είχε και άλλες προοπτικές. Αυτό βέβαια άλλαξε καθοριστικά στο τρίτο βιβλίο. (Αλλά δεν θα σας κάνω Spoiler για το τρίτο βιβλίο εδώ!!!) Πάντως κρατήστε το ότι είναι γενναία, αφοσιωμένη, έξυπνη και ότι θα έκανε τα πάντα για να προστατεύσει αυτούς που αγαπά. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να τους πληγώσει...

  Η Μπρέντα τώρα... Για την ακρίβεια την εμπιστεύτηκα αμέσως!!! Είχε κάτι. Δεν με νοιάζει που έλεγε ψέματα για το ότι είχε Έκλαμψη και για άλλο ένα θέμα που δεν μπορώ να σας πω... Κατά τα άλλα ήταν αληθινή. Τα αισθήματα της ήταν αληθινά. Την συμπάθησα αμέσως πάρα πολύ.

  Τώρα τελείωσε και και αυτή μου η κριτική. Ελπίζω να σας άρεσε και συγνώμη που δεν έγραψα και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες αλλά νομίζω πως τους κάλυψα με την προηγούμενη μου ανάρτηση. Ανυπομονώ να δω τα σχόλια σας. Καλή νύχτα!!!