Κριτική Για Την Ταινία "The Mortal Instruments: City Of Bones - Θανάσιμα Εργαλεία: Η Πόλη Των Οστών"

Περίληψη της ταινίας:

Όταν η Κλέρι Φρέι πηγαίνει στο κλαμπ Πανδαιμόνιο στη Νέα Υόρκη, δεν περιμένει να βρεθεί μάρτυρας σε έναν φόνο.
Πολύ λιγότερο, μάλιστα, έναν φόνο που διαπράττουν τρεις έφηβοι, καλυμμένοι με παράξενα σημάδια.
Αυτή θα είναι η πρώτη συνάντηση της Κλέρι με τους Κυνηγούς των Σκιών, πολεμιστές ταγμένους στο ξεκλήρισμα των δαιμόνων που βρίσκονται στη γη -και τη διατήρηση της τάξης μεταξύ βρικολάκων και λυκανθρώπων.
Είναι επίσης η πρώτη της συνάντηση με τον πανέμορφο πολεμιστή Τζέις.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Η Κλέρι Φρέι είναι μια συνηθισμένη έφηβη. Ζει με την μητέρα της, την Τζόσλιν, στην Νέα Υόρκη από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Ο Λιούκ, ο στενός φίλος της μητέρας, είναι ότι κοντινό θα μπορούσε να έχει ποτέ ως πατέρα και ο καλύτερος της φίλος, Σάιμον, ήταν πάντα εκεί για εκείνην και εκείνη πάντα εκεί για εκείνον. Οι δυο τους δεν μπορούν να φανταστούν την ζωή τους χωρίς τον άλλον. Το θεωρούν αδύνατο. Είναι Best Friends For Ever. (Χωρίς καμία ειρωνεία) Όταν μια μέρα η Κλέρι και ο Σάιμον πάνε σε ένα κλάμπ με το όνομα Πανδαιμόνιο δεν περίμεναν ότι η Κλέρι θα δει έναν φόνο. Έναν φόνο που μόνο εκείνη μπορούσε να δει. Και ύστερα από αυτό τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. (Με ποιόν τρόπο θα μπορούσαν τα πράγματα να γίνουν ακόμα ποιο περίεργα??? Από ότι φαίνεται … ποιο εύκολα από ότι περίμενε ο οποιοσδήποτε.) Η Κλέρι συνέχεια ζωγραφίζει και βλέπει παντού ένα περίεργο σύμβολο που πρώτη φορά το παρατηρεί και το προσέχει παρόλο που ταυτόχρονα της μοιάζει τόσο … οικείο. 

Και να μην ήταν μόνο όλα αυτά, συναντά και συνέχεια έναν ξανθό και υπερβολικά όμορφο τύπο (ο οποίος ήταν ένας από τους δολοφόνους που είχε δει την προηγούμενη νύχτα) που συμπεριφέρεται λες και δεν ξέρω και εγώ, τον θεό (Ναι καλά καταλάβατε. Για τον υπέροχο και μοναδικό Τζέις Λάιτγουντ – Μόργκενστερν – Γουέλαντ – Χέροντειλ. Έτσι η Κλέρι Φρέι μπαίνει και γίνεται μέρος του κόσμου των κυνηγών των σκιών. Έτσι αρχίζει η ιστορία μας και έτσι δημιουργείτε η αρχή μιας περιπέτειας που θα μας συναρπάσει όλους.

Προσωπική γνώμη:

Λοιπόν σας έχω γράψει την κριτική μου για το βιβλίο.  Για το πόσο λατρεύω γενικά αυτήν την σειρά. Είναι κάτι σαν γεγονός πλέον ανάμεσα μας. Όσο έχει να κάνει με την ταινία??? Δεν πάω καθόλου πίσω. Είναι απλά μια φοβερή ταινία. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Όταν την είχα δει πρώτη φορά είχα μείνει. Ήταν εκπληκτική. Τα πάντα ήταν εκπληκτικά. Από τους ηθοποιούς και τα σκηνικά έως και τα ιδικά εφέ και τις μικρές αλλά ορατές αλλαγές που είχε αυτό το υπέροχο σενάριο από το βιβλίο (οι οποίες δεν με νοιάζουν ιδιαίτερα).

Οι ηθοποιοί έχουν μπει απόλυτα στον ρόλο τους και παίζουν χωρίς δισταγμό και άγχος. Όλοι έπαιζαν πραγματικά τελείως φυσικά και ειδικά η Κλάρι, που την υποδύεται η Lily Collins, ήταν φοβερή. Δεν της έλειπε τίποτα. Ήταν δυναμική, γρήγορη, καλλιτεχνική και έτυμη να θυσιαστεί και να κάνει τα πάντα για αυτούς που αγαπά … δηλαδή η Κλέρι που τόσο έχουμε αγαπήσει. Παρόλο που δεν μπορούμε να παραλείψουμε ότι η Lily μας δείχνει σε ορισμένα σημεία μια Κλέρι ποιο σίγουρη, ποιο δυναμική γενικά και ίσως και λίγο ποιο cool γενικά από αυτήν που έχουμε συνηθίσει. Η αλήθεια είναι πως δεν με πείραξε καθόλου που είδαμε αυτήν την "ελαφριά" αλλαγμένη πλευρά της Κλέρι Φρέι. Το αντίθετο μάλιστα.

Τώρα ας πάμε λίγο Jamie Campbell Bower που πρωταγωνιστεί στην ταινία ως Τζέις Λάιτγουντ. Τι να πω για αυτόν??? Κατά πρώτον είναι ένας καλός ηθοποιός που έχει ενέργεια και πειθώ που μας παρασύρει αλλά προσωπικά θεωρώ πως είναι λίγο μεγάλος για τον ρόλο. Κανονικά ο Jamie έπρεπε να παίξει έναν υπερβολικά τέλειο εξωτερικά έφηβο που είναι μπερδεμένος και που συμπεριφέρεται σαν σνόμπ και πάνω κάτω αισχρά, με καυστικό χιούμορ γιατί έχει ζήσει μια δύσκολη παιδική ηλικία, στερημένος από αγάπη και η αλήθεια είναι πως έπαιξε καλά τον ρόλο του. Είμαι ευχαριστημένη με την υποκριτική του σε αυτήν την ταινία αλλά δεν ένιωσα πλήρης 100% από μέρος του τελειώνοντας την. Όπως και να έχει όμως προσπάθησε πολύ έτσι ώστε να μας χαρίσει έναν ικανοποιητικό Τζέις και σαν μια γενική εικόνα τα κατάφερε.

Δεν πρέπει όμως να ξεχαστεί και ο καλόκαρδος Σάιμον. Ο ηθοποιός που το έπαιζε λοιπόν, νομίζω πως λέγεται Robert Sheehan, δεν το έχω ξαναδεί, από όσο μπορώ να θυμηθώ,  σε άλλη ταινία και για αυτό τον παρατήρησα αρκετά. Με πολύ ευχαρίστηση ανακάλυψα πως ο ρόλος του ταίριαζε τέλια. Ο Robert είχε συναίσθημα. Η στιγμή που θεωρώ πως είναι η κορύφωση για εκείνον ήταν όταν εκείνος με την Κλέρι τσακώνονταν και της εξομολογήθηκε πως είναι ερωτευμένος μαζί της.  Η φωνή του έτρεμε από τον θυμό, την απόγνωση και τον πόνο από το "μαχαίρωμα" που ένιωσε στην καρδιά του όταν κατάλαβε πως εκείνη δεν ένιωθε το ίδιο με εκείνον. Όλα του τα συναισθήματα φαίνονταν στα μάτια του σε εκείνην την σκηνή. Και απλά είχα μείνει να κοιτάω.

Και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Άλεκ, η Ιζαμπέλ κ.τ.λ., καταφέρνουν να σε κερδίσουν μέσα από τις μάχες, τον εσωτερικό τους κόσμο και από την προσπάθεια τους να κρατήσουν κοντά τους όσους αγαπάν ενώ ταυτόχρονα πρέπει να σώσουν τον κόσμο.

Εν συντομίας λοιπόν έχω να πω μονάχα ότι η ταινία ήταν καθηλωτική. Όσοι όμως έχουν διαβάσει τα βιβλία της σειράς και θέλουν να δουν την ταινία θα σας ζητήσω κάτι: Μην συγκρίνετε το βιβλίο με την ταινία. Μεταξύ τους έχουν κάποιες διαφορές και έτσι και αλλιώς δεν θα ωφελήσει σε τίποτα. Τουλάχιστον εγώ αυτό έκανα και την απόλαυσα περισσότερο.

Trailer ταινίας:

https://www.youtube.com/watch?v=hc4CiTvQ-YE

Η Κριτική Μου Για Το Βιβλίο:

http://booksfrien.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1.html

* Μια υποσημείωση:

Η κριτική αυτού του βιβλίου ήταν η πρώτη μου κριτική σε αυτό το blog και γενικότερα και για αυτό δεν είναι πολύ καλή άρα μην είστε πολύ αυστηροί σχετικά. Ευχαριστώ πολύ  και ΚΑΛΌ ΣΑΣ ΔΙΆΒΑΣΜΑ και ΚΑΛΈΣ ΠΡΟΒΟΛΈΣ!!!