"Η Κλέφτρα των Βιβλίων" του Markus Zusak



Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Τι θα γινόταν αν έπρεπε να κρύψεις κάτι για να το σώσεις;
Όταν η νεαρή Λίζελ φτάνει στο σπίτι των θετών γονιών της, έχοντας χάσει την οικογένειά της, το μόνο που κρατάει στα χέρια της είναι το κλεμμένο εγχειρίδιο ενός νεκροθάφτη, το οποίο δεν μπορεί καν να διαβάσει, αφού δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση. Αυτή θα είναι και η αρχή της καριέρας της ως… κλέφτρας. Η Λίζελ θα αρχίσει να κλέβει βιβλία - βιβλία που πετάνε οι ναζί στη φωτιά για να τα κάψουν, βιβλία από τη βιβλιοθήκη του δημάρχου, βιβλία που τη συντροφεύουν στις περιπέτειές της παρέα με το φίλο της, Ρούντι, στους δρόμους της πόλης, βιβλία που θα γεμίσουν τις ώρες του άλλου φίλου της, του κυνηγημένου Μαξ. Κι ενώ οι βόμβες των Συμμάχων πέφτουν συνεχώς και οι σειρήνες ουρλιάζουν, η Λίζελ μοιράζεται τα βιβλία της με τους γείτονές της στα καταφύγια και βρίσκει σ' αυτά παρηγοριά. Μέχρι που κάποια μέρα η σειρήνα θα αργήσει να σφυρίξει…

Μια αξέχαστη ιστορία για τη δύναμη της ανθρωπιάς, τις ανατροπές της ζωής, αλλά και για την αστείρευτη γοητεία των βιβλίων!


Λίγα λόγια για το βιβλίο:

  Η μικρή Λίζελ είδε τον θάνατο πρώτη φορά όταν ο μικρός της αδελφός έφυγε μακριά της. Το αποτέλεσμα ήταν το αγόρι να θαφτεί κάτω από το χιόνι. Τότε ήταν που έκλεψε και πρώτη φορά. Και η "λαμπρή" της καριέρα ως "Κλέφτρα των Βιβλίων" άρχισε. Φτάνοντας στο σπίτι των θετών γονιών της, η Λίζελ έχει μόνη της συντροφιά ένα βιβλίο, που ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του ήταν ένας Νεκροθάφτης. Δεν ήξερε πως εκεί πέρα θα έβρισκε το πραγματικό της σπίτι, με όλη την σημασία της λέξης.



  Στην οδό Χίμελ η Λίζελ θα βγει αγάπη και θα ανακαλύψει το πάθος της για τα απλά πράγματα που μπορούν να την διαφορά. Θα μάθει μέσω ενός κυνηγημένου, του Μαξ, τι θα πει φαντασία και πως να λέει αυτό που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Μπορεί όμως η Λίζελ πάντα να αποφεύγει τον θάνατο; Να περνάει από δίπλα του χωρίς να τον ακολουθήσει; Και τι θα γίνει όταν εκείνη χάσει ότι ποιο σημαντικό υπάρχει για εκείνην;



Προσωπική γνώμη:

  Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Μπορώ μονάχα να πω πως αυτό είναι μέχρι στιγμής το καλύτερο βιβλίο που διάβασα μέσα στο 2015. Μάλιστα αυτό πολλά μιας και φέτος έχω διαβάσει πολλά καλά βιβλία. Το βιβλίο "Η Κλέφτρα των Βιβλίων" είναι πραγματικά καταπληκτικό γιατί μιλάει για την δύναμη της ανθρωπιάς, την αγάπη και μας δείχνει πως το μεγαλύτερο λάθος του ανθρώπου είναι ο πόλεμος.


  Δεν υπερβάλω καθόλου μιας και αυτό το βιβλίο σε αγγίζει. Η μοναδική γραφή του Markus Zusak, σε κάνει να γίνεσαι ένα με την υπέροχη αυτήν ιστορία. Σε κάνει να εκτιμάς τα απλά πράγματα που μπορούν να αλλάξουν την ζωή σου. Σε κάνει να δέχεσαι την μαγεία των στιγμών.


  Κατά πρώτον, μου άρεσε που όλα όσα γίνονταν μέσα στο βιβλίο ήταν σε στιλ αφήγησης. Αυτό ήταν εξαιρετικά πρωτότυπο. Γιατί δεν βλέπαμε τα γεγονότα μόνο μέσα από τους ήρωες αλλά και μέσα από τον θάνατο. Πάντα θεωρούσαμε τον θάνατο σκληρό, ψυχρό κ.τ.λ. Εδώ βλέπουμε μια τελείως διαφορετική εικόνα του. Και αυτό έκανε την όλην ιστορία ακόμα ποιο ενδιαφέρουσα.


  Επίσης, ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό το πως ο συγγραφέας περιέγραφε τις συνήθεις των Γερμανών και την πλύση εγκεφάλου που έκαναν στα παιδιά χωρίς να το καταλάβουν. Δηλαδή, αυτή περιγραφή των γεγονότων έκανε την ιστορία ακόμα ποιο μοναδική και ποιο αληθοφανή. Κάτι που εκτίμησα πολύ.


  Έπειτα, λάτρεψα τους χαρακτήρες. Είχα πάρα πολύ καιρό να δεθώ τόσο πολύ με ήρωες. Ας πιάσουμε πρώτα τον μικρό Ρούντι. Τον οποίο ερωτεύτηκα και όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο μπορείτε πολύ εύκολα να καταλάβετε το γιατί. Είναι υπέροχος. Είναι γλυκός, γενναίος, δυνατός ψυχολογικά και μοναδικός. Δεν ξέρω πως τα κατάφερνε αλλά από την αρχή κι όλας με έκανε να γελάω.


  Θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου για αυτήν του την φυσικότητα. Για το αγόρι με την χρυσή καλή καρδιά που πήγαινε ενάντια στο κατεστημένο με απλούς τρόπους. Δεν θα φθαρεί ποτέ η αγάπη μου για το αγόρι με τα μαλλιά στο χρώμα του λεμονιού.


Μαζί του ζήσαμε στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ...

 

  Ύστερα ήταν ο υπέροχος Μαξ. Οι συζητήσεις που είχε μαζί με την Λίζελ περί φαντασίας με έκαναν νιώσω κάτι λυτρωτικό. Με έκαναν να πιστεύω πως δεν είμαι η μόνη που η φαντασία την ταξιδεύει και της δίνει ελπίδα. Ακόμα, ο Μαξ μου έδειξε έναν τελείως διαφορετικό τρόπο να σκέπτομαι την φαντασία.



  Όσο για τον αγαπημένο μας Χάνς... Τι να πω για αυτόν; Είναι ο τέλειος πατέρας. Ο ποιο στοργικός, γλυκός και ευγενικός άνθρωπος για τον οποίο έχω διαβάσει ποτέ. Και όλα αυτά μπορεί να ήταν καλά αλλά αυτό που με άγγιξε σε αυτόν ήταν η σχέση που ανάπτυξε με την Λίζελ και το ότι έπαιζε ακορντεόν. Αυτός ο χαρακτήρας ήταν σχεδόν εξωπραγματικός και τον αγάπησα βαθιά.


  Επιπρόσθετα, ώρα να μιλήσουμε για την σκληρή Ρόζα. Ναι μπορεί το περιτύλιγμα σε αυτήν την περίπτωση να φαίνεται γεμάτο εξογκώματα και σκληρό, αλλά στην πραγματικότητα η Ρόζα είναι μια γυναίκα με μεγάλη καρδιά που θα έκανε τα πάντα για αυτούς που αγαπά. Και αυτό σέβομαι σε εκείνην.


  Ήρθε η σειρά να μιλήσουμε για την μικρή μας πρωταγωνίστρια. Από την πρώτη κι όλας σελίδα, ένιωσα μια σύνδεση με την Λίζελ. Το ήξερα πως είχαμε κάτι κοινό. Και η αλήθεια είναι πως την θαυμάζω. Η Λίζελ είναι δυνατή, γενναία, αληθινή και χαμογελαστή. Παρόλα τα άσχημα πράγματα που της συνέβησαν, πάντα έβρισκε ξανά την δύναμη να σταθεί στα πόδια της και να ξανά χαμογελάσει. Μου αρέσει που πάντα διεκδικούσε αυτά στα οποία πίστευε και που ποτέ δεν άφηνε κανέναν να την πληγώσει. Είναι ένας θαυμάσιος χαρακτήρας.


Μια από τις ποιο αγαπημένες μου στιγμές μαζί της ήταν το πως κοιτούσε τα βιβλία στην μεγάλη βιβλιοθήκη...



  Σε αυτό το βιβλίο έκλαψα όσο δεν είχα κλάψει για βιβλίο για χρόνια ολόκληρα. Πόνεσα πολύ.  Περισσότερο από όσο μπορούσα να πιστέψω. Έκλαιγα με αναφιλητά γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τελείωνε αυτή η ιστορία έτσι. Και αυτό γιατί μπορεί, αυτό το βιβλίο είναι μεν καταπληκτικό αλλά σε κάνει να δεθείς μαζί του απίστευτα. Το τέλος, ήταν τόσο τραγικό. Και γεμάτο με αντιπολεμικά μηνύματα.


  Πως ένιωσα όταν διάβασα για τους Γερμανούς που έκαιγαν βιβλία; Η αλήθεια είναι πως ένιωσα την καρδιά μου να χάνει έναν χτύπο. Νομίζω πως σταμάτησα να αναπνέω. Έπρεπε να το διαβάσω αρκετές φορές εκείνο το κομμάτι για να μπορέσω να το πιστέψω. Μετά όμως σκέφτηκα, γιατί να το κάνουν αυτό οι Γερμανοί; Και απάντηση μου δόθηκε αμέσως. Ο Χίτλερ φοβόταν τα βιβλία και την μόρφωση. Γιατί όταν κάποιος δεν έχει μορφωθεί μπορεί πολύ εύκολα να υποστεί πλύση εγκεφάλου. Και σε αυτό ο Χίτλερ ήταν ιδικός.



  Αφού λοιπόν διαβάσατε το πόσο πολύ λάτρεψα αυτό το βιβλίο, μπορείτε να καταλάβετε ότι δεν χρειάζονται πολλά για να δημιουργηθεί για συγκλονιστική ιστορία. Χρειάζεται απλά ένας ήρωας με προσωπικότητα, μερικές λέξεις με νόημα, ένα άτομο που όταν το βλέπεις σου γεννά ελπίδα, μερικοί φανατικοί και ένας άνθρωπος που σου μαθαίνει το ποιος πραγματικά είσαι.

 
 
 

Το trailer της ταινίας:


Μερικές εικόνες ακόμα...


 
 
 
 


Σχόλια

  1. Παρόλο που, όπως ξέρεις, δεν προτιμώ αυτού του είδους βιβλία, είμαι σίγουρη ότι το συγκεκριμένο θα το προσπαθήσω... Η αλήθεια είναι ότι έχω δει την ταινία και όντως το σημείο όπου οι Γερμανοί καίνε τα βιβλια μου σπαράζει την καρδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή/ε The Bookish,
      Ούτε εγώ διαβάζω ιδιαίτερα τέτοια. Αλλά αυτό πραγματικά με άγγιξε. Και είδες; Ήταν βάρβαρο. :(

      Διαγραφή
  2. το διαβασα περιπου ενα χρονο πριν, και παραπανω, και πραγματικα μ αρεσε παρα πολυ. Για τι να πρωτομιλησω! Για τον αφηγητη? Για την υπεροχη φιλια το Ρουντι και της Λιζελ? ΓΙα το οτι μας δινει μια διαφορετικη οπτικη του παγκοσμιου πολεμου? Ειδικα αυτο το κομματι με συναρπασε, διοτι παντα μας δειχνουν τα γεγονοτα απο την πλευρα της χωρας μας. Εμενα το βιβλιο μου φανηκε λιγο αργο στην αρχη αλλα γενικα μ αρεσε παρα πολυ! Δεν θυμαμαι αν εκλαψα στο βιβλιο, παντως στην ταινιας εκλαψα σιγουρα στο... τελος :΄(
    Πολυ ωραια η κριτικη σου Χρυσανθη, χαιρομαι που σ αρεσε η κλεφτρα βιβλιων <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ανώνυμε,
      Χαίρομαι που σου άρεσε το "Η Κλέφτρα των Βιβλίων". <3 Είναι ένα από τα βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν. Και ναι... Ήταν λογικό που έκλαψες στο... τέλος. Και το εκτιμώ που σου άρεσε η κριτική μου. <3

      Διαγραφή
  3. Λοιπον οταν πρωτοειδα αυτο το βιβλιο μηνες πριν ηθελα παρα πολυ να το διαβασω γιατι μου φανηκε πολυ ενδιαφερον. Μετα ομως μια κοπελα μου ειπε οτι ειναι πολυ κακογραμενο και το ενδιαφερον μου εξανεμιστηκε. Μετα ομως απο αυτην την κριτικη αλλαξα γνωμη και σιγουρα θα του δωσω μια ευκαιρια. Σε ευχαριστω χρυσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ανώνυμε,
      Εγώ έχω ένα συνήθειο, όταν μια ταινία ή ένα βιβλίο λέγεται πως είναι χάλια πάω όπως και δήποτε και το δοκιμάζω για να μπορέσω να διαπιστώσω και μόνη μου τι γίνεται. Γιατί πολλές φορές οι φήμες υπερβάλουν. Και ποτέ η γνώμη κάποιου δεν είναι ολόιδια με κάποιου άλλου. Άρα χαίρομαι που σε έπεισα να το πάρεις. Και εδώ θα σου δώσω μια συμβουλή: να δέχεσαι τις γνώμες αλλά να μην σε κάνουν να αλλάζουν την δική σου άποψη. Εσύ μπορεί όταν το διαβάσεις να το λατρέψεις, να το μισήσεις ή να το βρεις μέτριο. Μην καθορίζεται ομως η γνώμη σου από τις απόψεις των άλλων. Καλό σου βράδυ λοιπόν και ελπίζω να σου αρέσει όσο άρεσε και σε εμένα. <3

      Διαγραφή
    2. Κι εγω το ελπιζω!! Σε ευχαριστω για την συμβουλη θα τη λαβω υποψη μου στο μελλον!!

      Διαγραφή
    3. Αγαπητέ Ανώνυμε,
      Τίποτα. <3 Χαίρομαι που μπόρεσα να βοηθήσω. <3

      Διαγραφή
  4. ειναι απο τα βιβλια που ελπιζω να διαβασω μεσα στον καλοκαιρι :)
    ΕΛΙΖΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Eliza,
      Καλοδιάβαστο. Μόλις το διαβάσεις περιμένω με ανυπομονησία γνώμη σου. <3

      Διαγραφή
  5. ειναι πραγματικα ενα εξαιρετικο βιβλιο! βεβαια η ταινια μου αρεσε περισσοτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ανώνυμε,
      Η ταινία είναι από τις καλύτερες μεταφορές εξαιρετικών βιβλίων στην Μεγάλη Οθόνη. Την λάτρεψα αλλά δεν ξέρω... Το βιβλίο μου έβγαζε περισσότερο συναίσθημα και μου άρεσε το πως ο αφηγητής μιλούσε για τα "χρώματα". Κάτι που μου έλειψε λίγο από την ταινία. <3 Χαίρομαι που τα έχεις δοκιμάσει και τα δυο. <3

      Διαγραφή
  6. Εχω δει την ταινια αλλα δεν εχω αγορασει ακομη το βιβλιο.Μονο με την ταινια οχι μονο συγκινηθηκα αλλα καταλαβα και ποσο ασχημα πραγματα συμβαινουν οταν οι ανθρωποι κυρησσουν πολεμο.Οι χαρακτηρες ειναι ολοι υπεροχοι.Ο καλοκαρδος Χανς,ο γενναιος και ερωτευμενος με τη Λιζελ Ρουντι,η σκληρη αλλα γεματη καρδια Ροζα,ο ολος φαντασια Μαξ και φυσικα το γενναιο κοριτσακι αυτης της ιστοριας Λιζελ το οποιο εχει μπει στην καρδια ολων των ανθρωπων και τους εχει γεμισει με ελπιδα και αισιοδοξια.Ειναι μια ταινια που συνιστω σε ολους.Εγω ανυπομονω να διαβασω και το βιβλιο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Ευαγγελια Καρδακου,
      Ελπίζω όταν το αγοράσεις να σου αρέσει όσο άρεσε και σε εμένα. Και τους περιέγραψες απλά αλλά τους πέτυχες ακριβώς. Η ταινία ήταν εξαιρετική. Πραγματικά την λάτρεψα. Με το καλό λοιπόν να το διαβάσεις. <3 Καλό διάβασμα σου εύχομαι. <3

      Διαγραφή
  7. Χαίρομαι πάρα πολύ που έκανες κριτική για αυτό το βιβλίο! Είναι σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου, για πολλούς λόγους. Ο θάνατος ως αφηγητής, οι χαρακτήρες (με αγαπημένο μου τον Ρούντι, λόγω της αγάπης και της φιλίας του με τη Λίζελ), η πρωτοτυπία του να μας δείξει αυτή την ζοφερή χρονική περίοδο από την πλευρά των Γερμανών, η έντονη αγάπη για τα βιβλία για την οποία είμαι σίγουρη πως όλοι ο βιβλιοφάγοι μπορούμε να ταυτιστούμε! Όταν το τελείωσα έκλαιγα με λυγμούς όπως κι εσύ, δεν θα μπορούσα με τίποτα να φανταστώ αυτό το τέλος για τον Ρούντι, τον Χανς, την Ρόζα, την οδό Χίμελ γενικώς, και την Λίζελ να μένει μόνη της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Amy Somers,
      Έπρεπε να κάνω. Το άξιζε και ένιωθα την ανάγκη να γράψω για αυτό. Και εμένα μου άρεσε που όλα αυτά τα βλέπαμε από την πλευρά των Γερμανών γιατί έτσι αποδείχτηκε πως δεν ήταν όλοι οι Γερμανοί ίδιοι. Υπήρχαν και οι καλοί. Και ναι, όλοι μας ταυτιστήκαμε. :) Είναι ένα από τα βιβλία που τα θυμάσαι για πάντα. Γιατί σε αγγίζουν. :'( Και ούτε εγώ μπορούσα να φανταστώ αυτό το τέλος. Ήταν τόσο τραγικό...

      Διαγραφή
  8. oyoaoy!!!!θα δω τη ταινεια σιγουρα, γιατι για το βιβλιο δεν με φτανει ο χρονος!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Δημοφιλείς αναρτήσεις