"Κόκκινη Βασίλισσα" (Βιβλίο 1ο από 3α) της Victoria Aveyard

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Στο βασίλειο της Νόρτας, πολιτικές πεποιθήσεις, φυλή ή γένος δεν έχουν καµία σηµασία – τα πάντα καθορίζονται από το αίµα. Οι Ασηµένιοι, υπεράνθρωποι µε εκπληκτικές ικανότητες και ασηµένιο αίµα, κυριαρχούν και κυβερνούν τους απλούς Κόκκινους, χρησιµοποιώντας τους ως στρατιώτες, εργάτες και υπηρέτες.

Η Μάρε, µια δεκαεπτάχρονη Κόκκινη, προσπαθεί να επιζήσει σε µια κοινωνία που της συµπεριφέρεται σαν να είναι ένα τίποτα. Όταν, χωρίς τη θέλησή της, αποκαλύπτεται µπροστά στον Βασιλιά και στους Ασηµένιους ευγενείς ότι έχει και αυτή υπεράνθρωπες δυνάµεις, η ζωή της αλλάζει. Έγκλειστη στο βασιλικό παλάτι και αρραβωνιασµένη µε έναν Ασηµένιο πρίγκιπα, πρέπει να µάθει να κινείται ανάµεσα στις ίντριγκες της αυλής, να χειριστεί το δώρο µιας υπερδύναµης που την ξεπερνά, ν’ αντιµετωπίσει τον έρωτα που γεννιέται µέσα της και ν’ αναγνωρίσει τους εχθρούς της για να καταφέρει να φέρει την ελευθερία στον λαό της.

Ένα µυθιστόρηµα µε φαντασία και αγωνία, όπου ο ροµαντισµός συγκρούεται µε την επανάσταση και η εξουσία µονοµαχεί µε τη δικαιοσύνη.

Λίγα λόγια από εμένα:

  Σε έναν κόσμο που όλα βασίζονται στο χρώμα του αίματος σου, οι Ασημένιοι κυριαρχούν. Οι Ασημένιοι έχουν δυνάμεις πέρα από κάθε φαντασία και για αυτό έχουν τον απόλυτο έλεγχο πάνω στους απλούς και αβοήθητους Κόκκινους. Τι θα γίνει όμως όταν σε αυτό το δόλιο και επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας που παίζουν οι ισχυροί, πατήσει το πόδι του διαφορετικό αίμα;

  Η Μάρε ήταν φυσιολογική μια ζωή. Μάλλον, υπερβολικά φυσιολογική ακόμα και για Κόκκινη. Όταν λοιπόν ανακαλύπτει πως είναι Κόκκινη με δυνάμεις που κανονικά θα έπρεπε να ανήκουν σε Ασημένιους, όλα γύρω της ανατρέπονται. Αρχίζει να βλέπει τα πάντα διαφορετικά. Όπως ακριβώς είναι.

  Αυτή η αποκάλυψη θα φέρει την Μάρε σε διλήμματα, θα την δοκιμάσει και θα νιώσει τον αληθινό πόνο της προδοσίας και της εξαπάτησης. Γιατί σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας, δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν.

Προσωπική γνώμη:

  Αυτό το βιβλίο τους τελευταίους μήνες πρέπει να το έχω διαφημίσει πάρα πολύ. Και γιατί αυτό; Γιατί το λάτρεψα. Και μάλιστα από την πρώτη κι όλας στιγμή. Είναι από τα ποιο αγαπημένα μου βιβλία από το 2015 και νομίζω πως σχεδόν όλοι όσοι το έχετε διαβάσει ξέρετε τον λόγο. Επίσης, είναι το 5ο ποιο πολύ πουλημένο βιβλίο του 2015, και αυτό συμβαίνει γιατί είναι εξαιρετικό και επειδή πραγματικά το αξίζει.

  Ο τρόπος που η πολυτάλαντη Victoria Aveyard πλάθει και δημιουργεί την πλοκή είναι αρκετά πρωτότυπη και τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι απίστευτα. Αυτά που γράφει η Vistoria είναι ένα απίστευτο πέπλο μυστικότερου που σε τυλίγει από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Μην αφήνοντας σε να αναπνεύσεις από αυτά που "ζούσες" με τους χαρακτήρες.

  Το ποιο ωραίο σχετικά με το βιβλίο θεωρώ ότι ήταν ο οποιοδήποτε μπορούσε να προδώσει τον οποιοδήποτε. Αυτό μας κρατούσε συνέχεια σε αγωνία και μας δημιούργησε το ποιο εκπληκτικό και μη αναμενόμενο τέλος. Πραγματικά, είχα μείνει άφωνη και δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι τελείωσε. Έψαχνα να βρω καμιά κρυφή σελίδα. Ναι, εκεί έφτασα.

  Κατάλαβα ότι πραγματικά λάτρεψα αυτό το βιβλίο σε μια συγκεκριμένη πρόταση. Όταν διάβασα "The gods have fallen and they are no longer lind" απλά ήξερα ότι αυτή η ιστορία θα με έκανε να την σκέπτομαι για πολύ καιρό. Κάτι που σίγουρα συνέβη.

Επιπρόσθετα, μια ακόμα πρόταση που μου έχει μείνει είναι αυτή...

 

 

 

 

  Τώρα πάμε σε κάποιους χαρακτήρες που θέλουν μια μικροανάλυση. Προτεραιότητα έχει η πρωταγωνίστρια, Μάρε. Η Μάρε από το πρώτο λεπτό κι όλας καταλάβαμε πως ήταν δυνατή. Στην πορεία συνειδητοποιήσαμε πως ήταν και πιστή σε αυτά που πιστεύει. Πως θα έκανε τα πάντα για αυτούς που είχαν ανάγκη, και ότι αν κάποιον την πρόδιδε, δύσκολα θα τον ξανά εμπιστευόταν. Η αλήθεια είναι, πως από κάποια στιγμή και μετά στο βιβλίο τα έκανε λίγο αχταρμά  (δικιά μου έκφραση) αλλά αυτό την έκανε ποιο ρεαλιστική. Το συμπέρασμα μου; Αγαπάω το Little lightning girl μας. Απλά να μην μας κάνει τα ίδια πάλι και στο δεύτερο βιβλίο.

  Τα δυο πριγκιπόπουλα τώρα... Ο Μάβεν έχει να φάει κράξιμο. Πρώτη φορά νιώθω τόσα ανάμικτα συναισθήματα για έναν χαρακτήρα. Και πρώτη φορά εξαπατάμε έτσι. Ούτε καν με τον Γκειμπ από το Νυχτερινό Σχολείο δεν ένιωσα τόση έκπληξη στο τέλος. Όταν έμαθα ποιος ήταν πραγματικά ο Μάβεν... Ένιωσα προδομένη επειδή είχα αρχίσει να τον αγαπώ πολύ. Με αποτελείωσε όταν είπε "Μπορώ να βάλω φωτιά και να το ονομάσω βροχή". Ύστερα, άρχισα να βρίζω επί μια ώρα. Κάτι που είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Όταν διαβάσετε το βιβλίο, θα καταλάβετε γιατί είναι ένας κάφρος και μισός μόλις διαβάσετε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο.

Μόνο εμένα μου θυμίζει αυτός τον Μάβεν;

Και αυτός μαμάκιας είναι!!!

  Κολ ήρθε η σειρά σου. Σε συμπάθησα πάρα πολύ. Από την αρχή ήξερα πως ήσουν ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας. Και για αυτό σε υποστήριζα αλλά μετά μας ξάφνιασες και εσύ. Δεν πείρες την απόφαση που περιμέναμε όλοι μας, και αν το είχες κάνει σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Δεν μπορώ να πιστέψω την στάση που είχες απέναντι στον αδελφό σου όταν έγινε ότι έγινε. Καλά έκανες και δίκιο είχες, αλλά το σοκ που είχα δεν λέγεται. Να δούμε τι θα γίνει με εσένα κύριε "διάδοχε" του χρόνου στο δεύτερο βιβλίο

  Τέλος, φτάσαμε στην κακιασμένη βασίλισσα. Θα σας το πω από την αρχή, αυτή η γυνναίκα ήταν από τις μεγαλύτερες σκύλες που έχω διαβάσει ποτέ. Με έκανε να βγάζω καπνούς ώρες ώρες. Ειδικά στο τέλος, ήθελα να μπω μέσα στο βιβλίο και να την βγάζω το μαλλί τρίχα τρίχα. Αυτή φταίει που συνέβη ότι συνέβη ακόμα και αν κατηγορούμε μέσα στα νεύρα μας τον γιο της. Δεν έφταιγε εξ ολοκλήρου αυτός. Αυτή η διαβολογυναίκα τα άρχισε όλα. Πόσοι συμφωνείτε μαζί μου;

  Και αυτά ήταν όλα. Ελπίζω να σας κέντρισα το ενδιαφέρον για το βιβλίο. Πόσοι από εσάς το έχετε διαβάσει; Σας άρεσε ή όχι; Πως θα το χαρακτηρίζατε; Και πόσοι μετά από αυτήν την κριτική θέλετε να το πάρετε;

  Ανυπομονώ για τα σχόλια σας. Ααα μπορείτε να γράψετε επίσης, ποιους ηθοποιούς θα βάζατε να παίξουν. Πως τους φαντάζεστε εσείς; Πως τους οραματίζεστε στο μυαλό σας;

Λίγες φωτογραφίες με quotes...

 

To book trailer του βιβλίου: