"Ο Χάρι Πότερ - Και Ο Ημίαιμος Πρίγκιψ" (Βιβλίο 6ο από 7α) Της J.K. Rowling

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ακόμη ένα καλοκαίρι στο σπίτι των Ντάρσλι πλησιάζει στο τέλος του. Ο Χάρι Πότερ περιμένει με ανυπομονησία την επίσκεψη του καθηγητή Ντάμπλντορ. Η τελευταία φορά που είχε συναντήσει το διευθυντή της Σχολής "Χόγκουαρτς" ήταν σε μιαν άγρια μονομαχία με τον Βόλντεμορτ. Ο Χάρι δεν μπορεί να κρύψει την αγωνία του. Γιατί ο Ντάμπλντορ βιάζεται να τον δει τώρα; Τι είναι αυτό που δεν μπορεί να περιμένει μέχρι να αρχίσει η νέα σχολική χρονιά; Ο έκτος χρόνος στη Σχολή "Χόγκουαρτς" προμηνύεται εκρηκτικός και θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του Χάρι και των φίλων του…

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Ακατανόμαστος γύρισε!!!

Το Αγόρι Που Έζησε έλεγε την αλήθεια!!!

Ο Σείριος Μπλάκ ήταν τελικά αθώος

και δολοφονήθηκε από τους Θανατοφάγους!!!

Ο Χάρι Πότερ είναι ο Εκλεκτός???

  Ο 16άχρονος Χάρι Πότερ έχει βαρεθεί να τα ακούει και να τα διαβάζει όλα αυτά, και ακόμα περισσότερα, ξανά και ξανά αυτές τις τελευταίες εβδομάδες που έμενε με τους Ντάρσλι, δηλαδή από τότε που έγιναν τα γνωστά γεγονότα στο Υπουργείο. Τώρα όμως θα έφευγε. Και μάλιστα με τον Ντάμπληντορ. Μέχρι να τον δει όμως ο ίδιος μπροστά του, μέσα στο σπίτι που για τόσα χρόνια ένιωθε φυλακισμένος, δεν άφηνε τον εαυτό του να ελπίζει ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο στα αλήθεια. Αλλά έγινε. Όμως οι δυο τους δεν έφυγαν αμέσως, όπως ήλπιζε ο Χάρι. Πρώτα είπε στον Χάρι την διαθήκη του Σείριου. Ότι του άφησε τα πάντα. Το σπίτι και την περιουσία του. Ακόμα και τον Κρίτσετ. Το σπιτικό ξωτικό που πρόδωσε με δόλιο τρόπο τον Σείριο και που εξαιτίας του τώρα είναι νεκρός. (Δεν χάρηκα ιδιαίτερα που τον ξαναείδα και καλά δεν ήταν ολοκληρωτικά δικό του το φταίξιμο αλλά έπαιξε και αυτός καθοριστικό ρόλο για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα, και αυτό δεν πρόκειται ΠΟΤΈ να του το συγχωρέσω) Και μετά ο Ντάμπλντορ απευθύνθηκε ευθέως στους Ντάρσλι, με την τρομακτική ηρεμία του που τόσο αγαπώ, και τους λέει ότι δεν μεγάλωσαν τον Χάρι σαν γιο τους όπως τους είχε ζητήσει. (Απόλαυσα ιδιαίτερα τις αντιδράσεις τους, η αλήθεια να λέγεται)

  Ύστερα από αυτά ο Χάρι και ο Ντάμπλντορ αφήνουν πίσω τους το σπιτάκι στην οδό Πριβετ (μέσα στην ένταση και στο σοκ εννοείται= τα συνηθισμένα) και διακτινίζονται έξω από το μέρος που έμενε ο Οράτιος Σλάγκχορν. Μπένοντας μέσα βλέπουν ότι το σπίτι υπάρχουν σημάδια μάχης και στην ταπετσαρία διακρίνουν αίμα. Τελικά όμως βρίσκουν τον Οράτιο μεταμορφωμένο σε πολυθρόνα για να μην τον αναγνωρίσουν τίποτα ανεπιθύμητοι, όπως οι Θανατοφάγοι. 

(Κάτι που ο Ντάμπλντορ το κατάλαβε αμέσως) Και είχε δίκιο. Ο Σλάγκχορν μόλις ξαναπαίρνει την κανονική του μορφή ζητάει από τον Νταμπλ. να καθαρήσει αν μπορεί λίγο το χάλι. Εκείνος το κάνει, με ένα κούνημα του ραβδιού του όλα γίνονται όπως πρώτα (και κάθε φορά που το διαβάζω αυτό αναστενάζω και λέω: Λατρεύω την μαγεία!!!). Ο Οράτιος ρωτάει τι τον πρόδωσε (η απάντηση είναι ότι έλειπε το σκοτεινό σήμα) και λέει στα ξαφνικά και ακάθεκτα: Όχι δεν γυρίζω σε αυτό το αναθεματισμένο σχολείο. (Αυτό την πρώτη φορά που το διάβασα με πόνεσε λίγο.) Ο Ντάμπλντορ το δέχτηκε και είπε ότι θέλει να πάει στην τουαλέτα. Τότε ο Χάρι και ο Οράτιος έμειναν μόνοι. Απλά μίλησαν. Ο Χάρι του είπε τις απόψεις του και χωρίς να το θέλει, χωρίς να το είχε προγραμματίσει, τον έπεισε να γυρίσει στο Χόγκουαρτς για να διδάξει.

  Μετά από αυτήν την μεγάλη και κουραστική νύχτα ο Χάρι φτάνει στον προορισμό του. Έφτασε στο Μπάροου. Έφτασε σε ένα από τα ελάχιστα μέρη που ένιωσε πραγματικά αποδεκτός. Έφτασε σε ένα μέρος που υπήρχαν άτομα που τον αγαπούσαν. Και που τους αγαπούσε και ο ίδιος. Κοιμήθηκε ήρεμα εκείνο το βράδυ χωρίς να γνωρίζει τι τον περιμένει στην συνέχεια…

Ετοιμαστείτε να μάθετε την ιστορία

του χειρότερου εχθρού σας.

Ετοιμαστείτε για τον ποιο αναπάντεχο έρωτα.

Ετοιμαστείτε για ένα μυστικό που θα βάλετε στόχο να επιλύσετε.

Ετοιμαστείτε τον θάνατο ενός ανθρώπου που θα αγαπάμε για πάντα.

Ετοιμαστείτε για την χρονιά που θα αλλάξει τα πάντα.

Προσωπική γνώμη:

  Το προηγούμενο βιβλίο το ανέλυσα όσο δεν πάει. Αυτή η ανάρτηση, που επιτέλους βρήκα χρόνο να γράψω, θα είναι ποιο μικρή. Ή έτσι υπολογίζω! Ελπίζω να σας αρέσει . Αρχίζουμε???

  Λοιπόν πάμε πρώτα στον Χάρι Πότερ. Σε αυτό το βιβλίο ο Χάρι είναι πολύ ποιο ήρεμος. Αφού ο Βόλντι σταμάτησε να μπαίνει κάθε τρείς και λίγο στο κεφάλι του και αφού όλος ο μαγικός κόσμος σταμάτησε να τον λέει ψεύτη και ψυχοπαθή η κατάσταση βελτιώθηκε θεαματικά. Κατά έτη φωτός. Είναι όμως θλιμμένος και πονάει κάθε στιγμή της ημέρας για τον χαμό του Σείριου Μπλάκ, του νονού του. Προσπαθεί όμως αυτό να μην το επηρεάσει τόσο γιατί ξέρει πως ο Σείριος δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο. Θα ήθελε να έχει το κεφάλι καμαρωτό και ένα χαμόγελο στα χείλη που περιμένει την επόμενη περιπέτεια. Φέτος όμως βλέπουμε όμως τον Χάρι να έχει μια μεγάλη εμμονή, η οποία ονομάζεται Ντράκο Μαλφόι. Ο Χάρι υποπτεύεται όπως έχει γίνει Θανατοφάγος και παρατηρεί συνεχώς το πόσο περίεργα συμπεριφέρεται. Έχει βάλει στόχο να τον ξεσκεπάσει. Πάντα πίστευα τις θεωρίες του. Σε αυτό το βιβλίο δεν κλονίστηκε η πίστη μου στα πιστεύω του. Ποτέ δεν το έκανα και ποτέ δεν θα το κάνω. Αφού εκείνος πίστευε ότι ο Μαλφόι ήταν Θανατοφάγος εγώ δεν είχα λόγο να πιστεύω το αντίθετο. Και πάλι όμως ξαφνιάστηκα πολύ όταν έμαθα πόσο μέσα είχε πέσει. Όταν διάβασα για το σκοτεινό σημάδι στο χέρι του, ήταν σαν να είχα αφοπλιστεί. Ο Χάρι σε αυτό το βιβλίο δεν ασχολιόταν όμως μόνο με τον Μαλφόι. Ήταν αρχηγός στην ομάδα κουίντιτς του Γκρίφινορ, τον είδαμε πραγματικά ερωτευμένο με την Τζίνι Ουέσλι (!!!), τον παρατηρήσαμε να περνάει σε όλα τα μαθήματα που χρειαζόταν για να γίνει Χρυσοούχος (παρόλο που είχε μια τρομάρα για τα φίλτρα) και έγινε ο καλύτερος στο έτος του στα φίλτρα. Μιλάμε για τρομερές αλλαγές, όχι παίξε γέλασε. Αλλά ας τα πιάσουμε ένα ένα γιατί υπάρχει πολύ ζουμί εδώ. Πρώτα το ότι έγινε αρχηγός. Όταν πήρε την κονκάρδα του αρχηγού ένιωθα έτοιμη να κάνω πάρτι. Ο μικρός, καλός, καταπληκτικός μου Χάρι αρχηγός στο άθλημα που αγαπάει. Δεν χόρταινα την ιδέα. Μαζί με την κονκάρδα ήρθαν και τα αποτελέσματα των ΚΔΜ του (των Κοινών Διπλωμάτων Μαγείας). Τα πήγε πάρα πολύ καλά. Πέρασε όλα τα μαθήματα που ήθελε με πολύ καλό βαθμό. Ειδικά στην άμυνα εναντίων των σκοτεινών τεχνών που πήρε Εύγε!!! (Καλά η Ερμιόνη πήρε 9 Εύγε και 1 Υπεράνω Προσδοκιών στην άμυνα. Και από εκεί πήρα μια αναμενόμενη χαρά αφού δεν περίμενα κάτι λιγότερο από εκείνην αλλά και ο Ρον τα πήγε πάρα πολύ καλά.) Με άλλα λόγια, όλα τα Υπεράνω Προσδοκιών το Εύγε, συνολικά πέρασε σε όλα τα μαθήματα που χρειαζόταν για να εκπληρώσει το όνειρο του γίνει χρυσοούχος. (Σε αυτό το επάγγελμα είναι σίγουρο πως θα διαπρέψει, ακόμα και Θανατοφάγος το είπε!!!) Μια αλλαγή τεραστίων διαστάσεων ήταν ότι ο Χάρι φέτος διέπρεψε στα φίλτρα. Είχε γίνει το καμάρι του καθηγητή του, του Οράτιου. Ξεπέρασε ακόμα και την Ερμιόνη κατά έτη φωτός. Και αυτό χάρις σε ένα παλιό βιβλίο, για το οποίο θα σας μιλήσω αργότερα.

  Τώρα είναι ώρα να σας μιλήσω για την σχέση του Χάρι με την Τζίνι Ουέσλι. Ο Χάρι και η Τζίνι περνάνε χρόνο μαζί. Πολύ χρόνο. Κάτι το Κουίντιτς του καλοκαιριού στο Μπάροου, οι προπονήσεις του Κουίντιτς (η Τζίνι είναι κυνηγός φέτος και μάλιστα πάρα πολύ καλή), κάτι οι πλέον κοινοί τους φίλοι … στο τέλος ο Χάρι αρχίζει να έχει αισθήματα για εκείνην. Δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Δεν μπορεί να σταματήσει να μιλά – συζητά με την Τζίνι, να φεύγει μαζί της από την προπόνηση κ.τ.λ. (Ξέρετε τώρα) Για όλους ακόμα δεν το κατάλαβε ο Χάρι σε αυτό το βιβλίο είναι ερωτευμένος μαζί της, δάγκωσε την λαμαρίνα όπως θέλετε πείτε το αλλά η ουσία είναι μια. Αυτό που νιώθει για αυτήν δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αισθανόταν για την Τζό.  Αυτό ήταν απλά μια ψευδαίσθηση. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα στην όλη ιστορία. Τεραστίων διαστάσεων. Η Τζίνι είναι αδελφή του Ρον. Του καλύτερου του φίλου. Σε όλον τον κόσμο. Το να κάνει κάτι μαζί της θα ήταν ιεροσυλία. Όταν όμως τελικά κανένας από τους δυο τους δεν μπορεί να καταπνίξει αυτό που νιώθουν φιλιούνται. 

Μπροστά σε όλους τους Γκρίφιντορ. Μόλις χωρίζονται υπάρχει μια τρομακτική ησυχία … πριν αρχίσουν όλοι να χειροκροτούν και να σφυρίζουν. Εκτός από τον Ρον που έμοιαζε σαν να είχε «φάει» χαστούκι. (Και τον Ντιν Τόμας που σχεδόν έβγαζε καπνούς από τα αφτιά εξαιτίας της ζήλιας του) Αλλά μετά ο Ρον χαλαρώνει και λέει με ένα χαμόγελο: Αφού το θες τόσο… Μετά από αυτό είδαμε τον Χάρι Ευτυχισμένο. Πραγματικά ευτυχισμένο. Μετά από τόσον πολύ καιρό. Οι φήμες οργίαζαν, όπως συνήθως, αλλά για πρώτη φορά για κάτι που τον έκανε χαρούμενο. Και όχι για το ότι πήρε μέρος σε μια μάχη ή για το ότι ρίσκαρε την ζωή του ή για το ότι τα έβαλε με τις δυνάμεις του σκότους. Ήταν πολύ ευχάριστη αλλαγή. Καθώς διάβαζα για την ευτυχία του είχα συνεχώς ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη μου. Μου δημιουργούταν αυθόρμητα. Γιατί άξιζε πραγματικά στον Χάρι να νιώθει έτσι. Και χαίρομαι που αυτό έγινε με ένα που συμπαθώ και που παλιά όταν τον κοιτούσε της έπεφταν τα βιβλία από τα χέρια.

  Ήρθε τώρα η σειρά του Γον – Γον. Ουπς, του Ρον Ουέσλι ήθελα εννοούσα. Ο Ρον φέτος έγινε άντρας. Λέμε τώρα. Έγιναν πολλά σχετικά με αυτόν. Πρώτον έγινε φύλακας στην ομάδα του Κουίντιτς. Πρέπει να του δώσουμε ένα μεγάλο για αυτό. Δεύτερον, είχε συνεχώς τρομερό άγχος, αλλά ο Χάρι έκανε τις σκανταλιές του και ήταν σαν να εξαφανίστηκε. Τρίτον, έπαιξε φοβερά στους αγώνες του. Ένα ακόμα μπράβο. Τέταρτον, έχει κορίτσι και πίνει ένα ληγμένο ερωτικό φίλτρο. Πέμπτον, παραλίγο να πεθάνει. Λέω να ασχοληθώ με τα τελευταία, γιατί τα πρώτα είναι αρκετά κατανοητά. Ας τα πιάσω από την αρχή λοιπόν…

  Το κορίτσι του Ρον, με το οποίο χαϊδολογιέται συνεχώς, είναι η Λαβεντερ. Όχι η Ερμιόνη. Κάθε φορά που ήταν μαζί, αυτό το ο θεός να το κάνει ζευγάρι, μου ερχόταν να ξεράσω. Και λίγα λέω. Επιεικής είμαι. Το μόνο που έκαναν οι δυο τους ήταν να χαϊδολογιούνται. Μόνο φιλιόντουσαν. Ήταν γελοία η όλη κατάσταση. Και το γελοίο ήταν τόσο λίγο για να το περιγράψει. Ο Ρον δεν ήταν καν ερωτευμένος μαζί της.  Απλά του άρεσε να την φιλάει. Άλλο που η Λαβεντερ νομίζω πως πραγματικά τον αγαπούσε. Όταν η Λαβεντερ άρχισε να τον λέει Γον – Γον όλο αυτό το αστείο (γιατί αυτός είναι ο ποιος σωστός τρόπος να περιγράψω αυτήν την «σχέση») με είχε φέρει στα όρια μου. Αν άρχιζε και ο Ρον να την λέει Λαβ – Λαβ μα τον θεό θα πατούσα πόδι. Δεν ξέρω πως αλλά θα το έκανα. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε γιατί χώρισαν. Όταν το διάβασα αυτό, έτοιμη ήμουν να ξεσπάσω στον ποιο χαρούμενο χορό της ζωής μου. Και δεν υπερβάλω!!! Πείτε με κακιασμένη αν θέλετε αλλά αυτή είναι η αλήθεια!!!

  Θα αναρωτιέστε όμως πως ο Ρον παραλίγο να πεθάνει. Για να δούμε…

  Συνοπτικός έτσι έγινε: Οι τρελές θαυμάστριες του Χάρι του έδωσαν σοκολατάκια που περιείχαν ερωτικό φίλτρο. Ο Χάρι δεν τα έφαγε γιατί είχε ιδιοποιηθεί. Αλλά ο Ρον τα έφαγε κατά λάθος γιατί δεν το ήξερε. Πάνε λοιπόν στο κύριο Οράτιο για να του φτιάξει ένα αντίδοτο για να  διορθωθεί αυτό το λάθος. (Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τον Ρον σε τέτοια τρελή κατάσταση) Καταφέρνει ο κύριος να του δημιουργήσει το κατάλληλο αντίδοτο και  μετά του δίνει λίγο κρασί για να νιώσει καλύτερα. Ο Ρον όταν το πίνει αρχίζει να βγάζει αφρούς, τα μάτια του γυρίζουν και τραντάζεται ανεξέλεγκτα. Ο Χάρι συνειδητοποιεί πως μάλλον δηλητηριάστηκε και σαν διαφώτιση του ήρθε η ιδέα του Μπέζοαρ. Βρήκε ένα και το έδωσε στον Ρον. Αν αργούσε λίγο ακόμα θα ήταν νεκρός. Και το αποκορύφωμα??? Εκείνη η ημέρα μάλιστα ήταν και τα γενέθλια του, έγινε 17 δηλαδή ενήλικος. Και όπως πάντα ήταν τόσο ήρεμα και ευχάριστα εεε??? (Σκέτη ειρωνεία!!!)

  Τώρα θα έλεγα να πάμε στην Ερμιόνη. Όπως πάντα άριστη και φοβερή σε όλα. Μάλλον ... σχεδόν σε όλα. Φέτος έφαγε μεγάλη ήτα στα φίλτρα. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Δεν την έχω ξαναδεί να χάνει σε κάτι που είχε πάντα στην πρώτη με τόσο μεγάλη διαφορά. Καλά εκτός από την Άμυνα Εναντίων Των Σκοτεινών Τεχνών που από την αρχή ο Χάρι είχε μοναδική κλίση και που τα κατάφερνε καλύτερα από εκείνην και στο Κουίντιτς που δεν νομίζω να μετράει αφού ποτέ ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα σχετικά. Το φύσαγε και δεν κρύωνε. Ο θυμός και η πικρία της δεν κρύβονταν. Αλλά αυτό που δεν πρέπει να ξεχαστεί είναι ο πόνος της. Το κλάμα που έριξε. Αυτά όμως δεν συνέβησαν για τα μαθήματα. Αλλά για τον Ρον. Ζήλευε.

Πονούσε. Και ήταν δυστυχισμένη γιατί αυτός ήταν με την Λαβεντερ. Και επειδή της φερόταν ώρες ώρες σαν να ήταν ένα τίποτα. Εκείνος ήταν στον κόσμο του. (Άλλο που και ο Ρον ζήλευε κάθε φορά που την σκεπτόταν με τον Βίκτορ Κράμ ή με οποιονδήποτε άλλον.) Τελικά η Ερμιόνη έβρισκε την υποστήριξη και συμπαράσταση στον ώμο του Χάρι. Του ανθρώπου που σχεδόν είχε διαχωριστεί στα δύο φέτος για να είναι φίλος και με τους δυο. Και που έκανε τα πάντα για την βοηθήσει όπως πάντα.

  Και το χειρότερο μεταξύ τους??? Κάνουν πως δεν βλέπουν ο ένας τον άλλον ερωτικά. Και η αλήθεια είναι πως φαίνεται από χιλιόμετρα. Οι δυο τους ήταν ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον. Έκανε μπαμ για να το ωμά. Φαινόταν από το τρίτο έτος!!! Φέτος όμως παράγινε το πράγμα. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως ήταν δυστυχισμένοι χόρια??? Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως τα συναισθήματα ήταν αμοιβαία??? Η απάντηση ήταν απλή. Όχι!!! Το αρνούνταν και οι δυο κάθετα.

Μέχρι και χιόνι είδαμε να δημιουργείτε.

Από την ψυχρή ατμόσφαιρα???

Από την αμηχανία???

Από λάθος???

Από την χαρά του Ρον που χώρισε με την Λαβεντερ???

Ερμηνεύστε το όπως θέλετε!!!

  Την βλέπουμε όμως να κάνει και σκανταλιές. Να κάνει και ξόρκια παράλυσης!!! Να έχει σκανδαλιάρικα χαμόγελα!!! Να γίνεται λίγο καρδιοκατακτήτρια κ.τ.λ. Δεν τα έχουμε συνηθίσει αυτά από εκείνην και πολύ χαίρομαι που τα έκανε και που φέρθηκε σαν την έφηβη που είναι!!!

  Τώρα θα κλείσω με την Ερμιόνη με κάτι που μου έχει μείνει αξέχαστο. Τι ήταν αυτό??? Η αντίδραση της όταν δηλητιρηάστηκε ο Ρον. Δεν περίμενα την πληγωμένη και υστερική της αντίδραση. Δεν περίμενα να την δω άφωνη, δακρυσμένη και να τρέμει. Όποιος είχε ακόμα και την μικρή επιφύλαξη ότι δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του απλά πείστηκε.

  Ο Χάρι Πότερ είναι ο Εκλεκτός??? Αυτό και αν ήταν θέμα συζήτησης μέσα σε αυτό το βιβλίο. Όλοι στο Χόγκοουαρτς για αυτό συζητούσαν. Και όλος ο μαγικός κόσμος. Γιατί τον 'ετσι το Υπουργείο μαγείας??? Νομίζω πως όλοι ξέρουμε. Είναι προφανές!!! Γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη να πιστέψει σε κάποιον. Σε κάποιον που να μπορούν να τους εμπνέει, να τους λέει την αλήθεια και να τους κάνει να πιστέψουν σε ένα καλύτερο και ποιο ένδοξο αύριο. Που να ήξεραν πως ο Χάρι Πότερ ήταν στα αλήθεια ο Εκλεκτός!!!

  Αφού σας μίλησα λοιπόν και για τους τρεις χαρακτήρες που τόσο αγαπάω λέω να σας πω λίγο για τα καμώματα τους. Σε πολλούς δεν άρεσε αυτό το βιβλίο! Η γνώμη μου??? Δεν ξέρουν τι τους γίνεται!!! (Χωρίς παρεξήγηση!) Δεν τους άρεσε γιατί δεν ήταν οι τρεις τους συνεχώς σε κίνδυνο. Ωραία αληθεύει αλλά και τι έγινε??? Σε αυτό το βιβλίο ζεις πραγματικά στο Χόγκουαρτς. Μαθαίνεις πρώτος τα κουτσομπολιά τους, ζεις μαζί τους, βλέπεις τις γκάφες του και επιτέλους παίρνουν μια ανάσα. Μιλάμε για τρομερή εξέλιξη. Μετά από τόσα χρόνια χαλαρώνουν λίγο, αλλά όχι τελείως αφού είναι και οι τρεις τους γεννημένοι ήρωες. Χωρίς να το θέλουν πάλι μπλέκουν σε μπελάδες. Απλά στέκονται και συζητάνε και είναι σαν όλους τους άλλους (παρόλο που όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι) αλλά τραβάνε τους μπελάδες και τις περιπέτειες, όπως πάντα, σαν μαγνήτες. Παραδεχτείτε ότι έχουν ένα εκπληκτικό ταλέντο σε αυτόν τον τομέα.

  Τώρα είναι η ώρα για τα αγαπημένα μου δίδυμα. Δηλαδή για τον Φρέντ και τον Τζόρτζ Ουέσλι. Αυτοί δεν είναι φέτος στο Χόγκουαρτς. Είναι μεγάλοι πλέον. Και έχουν στήσει την δική τους επιχείρηση. Στην Διαγώνια Αλέα. Αυτοί οι δυο φέρνουν φως και το γέλιο σε μια εποχή που όλα δείχνουν μουντά, μαύρα και τελειωμένα. Χάρις σε αυτούς ο κόσμος έχει έναν λόγο να χαμογελά το πρωί. Το μαγαζί τους περιέχει τα πάντα. Δεν έχω ξαναδιαβάσει για κάτι τέτοιο. Απλά το λάτρεψα. Χρώματα, έξυπνα σλόγκαν, κόλπα για φάρσες ... τα πάντα. 

  Μια από τις στιγμές σε αυτό το βιβλίο μαζί τους ήταν αυτή:

  Αυτές οι εκφράσεις τους... Αυτές οι φάτσες τους... Αυτές οι πλάκες τους... Πόσο μου έλειψαν σε αυτό το βιβλίο οι δυο τους. Απλά δεν λέγεται. Η απουσία τους ήταν τόσο εμφανείς. Τους είδαμε ελάχιστα. Αν μπορούσα κάτι να αλλάξω σε το βιβλίο θα ήταν αυτό. 

  Θα ήθελα να σας πω τώρα λίγα πράγματα για τα μαθήματα του Ντάμπλντορ με τον Χάρι. Ξετρελάθηκα μαζί τους. Τώρα οι περισσότεροι θα με περνάτε για τρελοί. Πιστέψτε με, δεν είμαι. Μου άρεσαν γιατί λύθηκαν οι απορίες μου. Γέμισαν τα κενά της ιστορίας. Μάθαμε αλήθειες κριμένες. Μάθαμε την ιστορία του Λόρδου Βόλντεμορτν. Μάθαμε πως έζησε και τι έκανε. Μάθαμε το πως σκέπτεται. Μάθαμε πως ενεργεί. Μάθαμε το γιατί κάνει ότι κάνει. Μάθαμε για τον πρώτο του φόνο.  Και καταλάβαμε γιατί έχει την εμμονή του με την αθανασία. Ύστερα από αυτά τα μαθήματα όμως δεν μπορούσα να ξαναδιαβάσω για αυτόν όπως παλιά. Δεν είχα πλέον αυτό το αληθινό μίσος για εκείνον. Δεν αισθανόμουν πλέον αυτήν την αηδία για εκείνον. Η J.K. Rowling μου το κατέστρεψε αυτό. Και την ευχαριστώ. Με όλην την δύναμη της καρδιάς μου. Δεν μπορούσα πλέον να τον σκεφτώ πλέον ως τον τρελό, παρανοϊκό και παράφρονα Λόρδο Βόλντεμορντ. Πλέον τον σκεπτόμουν περισσότερο σαν ένα πρόσωπο που η ζωή του είχε φερθεί φριχτά. Που έμαθε να ζει μόνος. Που δεν έμαθε ποτέ να αγαπά. Που έμαθε να φοβάται τον θάνατο. Που επέτρεψε στην απάνθρωπη και σκληρή του πλευρά να είναι ελεύθερη όχι εξαιτίας των γονιδίων του, παρόλο που και αυτό έπαιξε ρόλο, αλλά γιατί δεν είχε κανέναν κοντά του για να έχει μια αφορμή να την συγκρατεί. Μετά από αυτό το βιβλίο δεν μπορούσα να τον σκέπτομαι ως τον Λόρδο Βόλντεμορτ. Τον ποιο σκοτεινό μάγο όλων των εποχών. Παρόλο που ήταν. Και το ήξερα. Πλέον ήταν πολλά παραπάνω από ένα πρόσωπο και ένα όνομα που όλοι φοβούνταν. Ήταν πραγματικός άνθρωπος. Με φοβίες, επιθυμίες και αδυναμίες. Με ιστορία και αληθινό παρελθόν να γνωρίσουμε. Ήταν ο Άντον Μόρβολ Χέρτ. Και ξέραμε το γιατί. Πλέον για μένα ήταν ο Άντον. Αλλά είχε το ψευδώνυμο Λόρδος Βόλντεμορτ. Δεν μπορούσα να το αγνοήσω. Και έτσι προτίμησα το Βόλντι. Ήταν κάτι δικό μου. Κάτι για να θυμάμαι το ποιος είναι και όχι το ποιος ήθελει να φαίνεται. Τώρα και εσείς γνωρίζεται γιατί τον λέω Βόλντι. 

  Μαλφόι ήρθε η ώρα σου. Ο Ντράκο Μαλφόι σε αυτό το βιβλίο είναι πολύ διαφορετικός. Δεν είναι πλέον το μαμμόθρεφτο των γονιών του. Ο πατέρας του είναι στο Αζκαμπάν. Όλοι ξέρουν την αλήθεια για την οικογένεια του και το όνομα τους  χάνει την δύναμη που είχε. Πρώτη φορά όμως τον κοίταξα με άλλη ματιά. Είναι ένας πραγματικά τραγικός χαρακτήρας. Δεν περίμενα ποτέ να πω κάτι τέτοιο πριν διαβάσω αυτό το βιβλίο, δηλαδή πριν από περίπου τρία με τριάμισι χρόνια. Στους ώμους του είχε πέσει πολύ γερό φορτίο. Και δεν είχε επιλογές. Ή θα γινόταν Θανατοφάγος και θα βοηθούσε τον Βόλντι ή αυτός και όλη του η οικογένεια θα πέθαναν. Τον λυπήθηκα απίστευτα. Είχε σταματήσει τις μαγκιές και έβλεπε τα πράγματα σοβαρά. Ήξερε το σωστό αλλά δεν μπορούσε να το κάνει γιατί το τίμημα θα ήταν ποιο σοβαρό από ότι μπορούσε να αντέξει. Αναθεώρησα πλήρως για εκείνον. Δεν ήταν διεφθαρμένος και πραγματικά κακός. Απλά κακομαθημένος. Και ούτε καν αυτό ίσχυε μετά από όλα αυτά που πέρασε.

  Πεμπτουσιώτες. Η ποιό σκοτεινή μαγεία. Το κόλπο για την αθανασία. Το οποίο εκπληρώνεται με θάνατο. Κάτι που ο Βόλντι φυσικά έκανε. Μόνο μια συγγραφέας σαν την J.K. Rowling θα μπορούσε να έχει μια τέτοια ιδέα. Πραγματικά με μάγεψε. Όχι η ιδέα του να διαχωρίσω την ψυχή μου σε κομματάκια με μια πράξη τόσο απαίσια αλλά η ευρηματικότητα της Rowling. Το τι μπορεί να κάνει. Ακόμα και κάτι τέτοιο είναι ένα στολίδι στην συγκλονιστική ιστορία μας. Και το Φελίξ Φελίσις. Υγροποιημένη τύχη. Φανταστικό. Ποιος άλλος θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο??? 

  Πριν φτάσω στο τελευταίο πράγμα που θέλω να αναλύσω πριν κλείσω αυτήν την ανάρτηση, πρέπει να σας μιλήσω για κάτι. Για το εξώφυλλο. Την πρώτη φορά που το είδα είχα μείνει. Ο Χάρι μου... Ο Χάρι που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε από τα 11α του τώρα ήταν 16 χρονών. Άντρας. Δεν μπορούσα να το χωνέψω. Και γύρω του υπήρχαν δαχτυλίδια φωτιάς και στο πλάι του ήταν ο Ντάμπλντορ??? Από την πρώτη ματιά αυτό το βιβλίο κλέβει τις εντυπώσεις.

  Ο Σέβερους Σνέιπ. Ψυχρός, απότομος και απαίσιος όπως πάντα. Τίποτα δεν άλλαξε με αυτόν. Εκτός από το ότι φέτος έγινε καθηγητής στο μάθημα της Άμυνας Εναντίων Των Σκοτεινών Τεχνών. Μόλις το διάβασα αυτό πρώτη φορά ήθελα να φωνάξω: ΤΙΙΙΙ??? Δεν το χωρούσε ο νους μου. Ήμουν πάρα πολύ τσαντισμένη. Ήθελα κάτι να χτυπήσω. Επηγόντος. (Μην με κατακρίνεται! Ήμουν δέκα και μισό ή έντεκα!!!) Πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω πως ο Ντάμπλντορ το επέτρεψε αυτό. Και ακόμα δεν μπορώ! Και να μην ήταν μόνο αυτό! Ο Σνέιπ είχε και ιδιωτικές συζητήσεις με τους εχθρούς. Δεν τον εμπιστευόμουν με τίποτα. Όταν τελικά ήθελε να εξευτελίσει τον Χάρι μπροστά σε όλην την τάξη (άλλο που δεν θα ήθελε!) τα βρίσκει "μπαστούνια". Και το χάρηκα απίστευτα!!! Άκου εκεί: 

- Ξέρεις τι θα πει βουβά ξόρκια, Πότερ; -Σνέιπ

- Ναι - Χάρι

- Ναι κύριε - Τον διόρθωσε ο Σνέιπ

- Δεν χρειάζεται να με λέτε κύριο καθηγητά - Χάρι "Τα λόγια βγήκαν από το στόμα του πριν καταλάβει τι έλεγε"

  Κάθε φορά που σκέφτομαι αυτήν την σκηνή μεταξύ τους μου δημιουργείτε ένα χαρούμενο χαμόγελο ικανοποίησης. Όμως υπάρχει και ένα βιβλίο που κλέβει την παράσταση. Δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε!!! Το βιβλίο του Ημίαιμου Πρίγκιψ. "Παίζει" πρωταγωνιστικό ρόλο στην πλοκή!!! Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο. Βοήθησε απίστευτα. Στα πάντα.Ήταν σαν να γράφτηκε για να βοηθάει. Ήθελαν να μάθω όσο τίποτα ποιός είναι. Ήμουν σίγουρη πως θα ήταν ένας καλός, έξυπνος και προνοητικός άνθρωπος. Και μετά ... το ανακάλυψα. Και ευχήθηκα να μην το είχα μάθει ποτέ. Πως μπορούσε αυτό το καταπληκτικό βιβλίο... Πως μπορούσε αυτός ο υπέροχος Ημίαιμος Πρίγκιψ... Πως ήταν δυνατόν ο Σνέιπ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ να ήταν το ίδιο πρόσωπο??? Μόλις το διάβασα αυτό δεν ήξερα που να κρυφτώ. Για ποιά βουνά έπρεπε να τρέξω να φύγω. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν ήθελα να το πιστέψω. 

  Αφήνουμε τους ήρωες μας θλιμμένους, αποκαρδιομένους και έτοιμους για όλα... Ειδικά τον Χάρι... Τους αφήνουμε έτοιμους να αρχίσουν μια περιπέτεια χωρίς γυρισμό. Να βρουν όλους τους Πεμπτουσιώτες του Βόλντι και να τους καταστρέψουν. Για να πέσει εκείνος και μαζί του το σκότος που τον ακολουθεί για να αφανίσει όλα και όλους όσους αγαπούν. Για να δώσουν ένα τέλος... Για αυτό πρέπει να αφήσουν πίσω το Χόγκουαρτς... Που πλέον δεν είναι το ασφαλέστερο μέρος στην γη... Γιατί ο φύλακας και προστάτης του πέθανε... Ο Ντάμπλντορ, ο μεγαλύτερος μάγος όλων των εποχών, πέθανε...

  Τελικά η ανάρτηση βγήκε μεγαλύτερη από ότι περίμενα. Ελπίζω να άρεσε σε όλους τους ΧαριΠοτεροαναγνώστες μου και να ξέρετε πως αύριο ή μεθαύριο θα σας αναρτήσω και την ανάρτηση με τον τίτλο: Αντίο Ντάμπλντορ... Θα σε αγαπάμε για πάντα... Επίσης, υπολογίζω στην αρχή της επόμενης εβδομάδας να δημοσιεύσω και το τελευταίο βιβλίο της μαγικής σειράς του Χάρι Πότερ.

Το trailer της ταινίας:

https://www.youtube.com/watch?v=jpCPvHJ6p90