"Shatter Me - Unravel Me" (Βιβλίο 2ο από 3α) της Tahereh Mafi

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

tick
tick
tick
tick
tick
it's almost
time for war.

Juliette has escaped to Omega Point. It is a place for people like her—people with gifts—and it is also the headquarters of the rebel resistance.

She's finally free from The Reestablishment, free from their plan to use her as a weapon, and free to love Adam. But Juliette will never be free from her lethal touch.

Or from Warner, who wants Juliette more than she ever thought possible.

In this exhilarating sequel to Shatter Me, Juliette has to make life-changing decisions between what she wants and what she thinks is right. Decisions that might involve choosing between her heart—and Adam's life.

Λίγα λόγια από εμένα:

  Η Juliette κατάφερε να αποδράσει από την προσωπική της φυλακή μαζί με τον Adam της. Ανακάλυψε όμως, όχι και με τον καλύτερο τρόπο, ότι o Warner μπορεί να την αγγίξει. Κάτι που κανείς δεν έχει κάνει εκτός από τον Adam. Και όταν μάθει πως υπάρχουν και άλλοι σαν αυτή, όλα θα αλλάξουν. Για πόσο όμως θα μπορέσει να χαρεί; Η ώρα του πολέμου έφτασε. Είναι έτοιμη η Juliette έτοιμη για αυτό που έρχεται;

Προσωπική γνώμη:

  Το πρώτο βιβλίο μπορεί να ήταν μια μετριότητα με εκθαμβωτικό εξώφυλλο, αλλά όλα άλλαξαν με το "Unravel Me". Όταν το διάβαζα, ένιωθα λες και το έγραφε μια τελείως διαφορετική συγγραφέας. Είχε αίσθημα,  επαναστατικό ύφος και όλα άρχισαν να βρίσκουν  τον δρόμο τους. Η πλοκή απέκτησε ωραία ροή, η οποία κατάφερε να σε κάνει να μπεις στην ιστορία χωρίς να θες να βγεις.

  Αν έπρεπε να βαθμολογήσω αυτό το βιβλίο στα πέντε, θα έβαζα τέσσερα. Πιστεύω πως αν η Juliette δεν μου έσπαγε τόσο τα νεύρα, θα της έβαζα και τεσσεράμισι. Πρώτη φορά διαβάζω για έναν πρωταγωνιστή που να μου σπάει τόσο να νεύρα. Η μικρή μας Juliette, όσο και να προσπαθεί η Tahereh Mafi να την κάνει να φαίνεται δυναμική και ως ένα επαναστατικό πρόσωπο, η αλήθεια όμως είναι πως η πρωταγωνίστρια είναι άβουλη, γκρινιάρα και πολύ δραματική.

  Ο ποιο ωραίος χαρακτήρας σε αυτήν την ιστορία κατά την γνώμη μου είναι με διαφορά ο Kenji. O Kenji είναι μεν το κλασικό πρωτότυπο του αστείου και ενθαρρυντικού φίλου που ασκεί και έχει την καλύτερη επιρροή στους φίλους του. Αυτός ο ήρωας είναι το φως στο σκοτάδι και την τρέλα σε αυτά τα βιβλία.

 Τον Adam τον συμπάθησα αρκετά στο προηγούμενο βιβλίο αλλά σε αυτό έπεσε πολύ στα μάτια μου. Αισθάνομαι πως αυτό που νιώθει για την Juliette πλέον δεν είναι έρωτας και αγάπη, αλλά εμμονή. Και αν χάσει το κορίτσι των "ονείρων" του μόνο αυτό θα φταίει.

  Ο Warner τώρα είναι το κλασικό κακό αγόρι. Κατά την γνώμη μου δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο και δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι οι bloggers του εξωτερικού έχουν τόση τρέλα μαζί του. Όσο για το ότι λέει συνέχεια την Juliette "love" θέλω πραγματικά να το αφήσω ασχολίαστο αλλά είναι τόσο κλισέ. Επίσης, όσο και αν επιθυμώ η τρελέγκο που έχουμε για πρωταγωνίστρια να διαλέξει τον καλό Kenji, δεν το πολύ βλέπω να συμβαίνει. Μάλλον ο ψυχοπαθής Warner θα κερδίσει.

  Το εξώφυλλο τώρα... Το έχω ξανά πει, αυτά τα εκπληκτικά εξώφυλλα κλέβουν τα βλέμματα και σε κάνουν να θες να τα αποκτήσεις και να τα διαβάσεις. Σε τραβάνε. Και μου αρέσει που στο καθένα υπάρχει και μια διαφορετική εποχή. Μου θυμίζει το πως αλλάζει και η Juliette. Όποιος τα έφτιαξε δεν μπορώ παρά να του δώσω χίλια συγχαρητήρια.

  Το ποιο ωραίο με αυτό το βιβλίο ήταν που έδειξε πως μπορούν να αλλάξουν οι άνθρωποι. Οι χαρακτήρες μας έκαναν πραγματικά άλματα, προς τα μπρος ή προς τα πίσω, σχετικά με τις συνθήκες που έπρεπε να δοκιμαστούν. Και αυτό ήταν. Ελπίζω να σας άρεσε η κριτική μου και ανυπομονώ για τα σχόλια σας σχετικά με το βιβλίο, την σειρά και το review μου.