"Μις Πέρεγκριν: Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά" (Βιβλίο 1ο από 3α) του Ransom Riggs

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ένα μυστηριώδες νησί. Ένα εγκαταλειμμένο ορφανοτροφείο. Μία περίεργη συλλογή από πολύ παράξενες φωτογραφίες.

Όλα αναμένουν να ανακαλυφθούν στο Μις Πέρεγκριν - Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά, ένα αξέχαστο μυθιστόρημα που αναμειγνύει τη λογοτεχνία και τη φωτογραφία σε μία συναρπαστική αναγνωστική εμπειρία. Στο ξεκίνημα της ιστορίας μας, μία φοβερή οικογενειακή τραγωδία ωθεί τον δεκαεξάχρονο Τζέικομπ να ταξιδέψει σε ένα απομονωμένο νησί κοντά στις ακτές της Ουαλίας όπου ανακαλύπτει τα καταρρέοντα χαλάσματα της Στέγης για Ασυνήθιστα Παιδιά της Μις Πέρεγκριν. Καθώς ο Τζέικομπ εξερευνά τα εγκαταλειμμένα υπνοδωμάτια και τους διαδρόμους, συνειδητοποιεί ότι τα παιδιά ήταν κάτι περισσότερο από απλά ασυνήθιστα. Μπορεί να ήταν επικίνδυνα. Μπορεί να βρίσκονταν σε καραντίνα σε ένα ερημονήσι για σωστούς λόγους. Και με κάποιο τρόπο -όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται- μπορεί να είναι ακόμη ζωντανά.

Λίγα λόγια από εμένα:

  Ο 16άχρονος Τζέικομπ είχε μια παιδική ηλικία γεμάτη φανταστικές περιπέτειες και παραμυθένια όνειρα, χάρις στις ιστορίες που του έλεγε ο παππούς του. Όταν όμως μεγαλώνει και αρχίζει να ξεχωρίζει την πραγματικότητα από τα παραμύθια, προσπαθεί να αφήσει πίσω του τις ιστορίες του παππού του. Φτάνει η στιγμή όμως που ο παππούς του, το παλιό του πρότυπο, πεθαίνει κάτω από μυστηριώδεις και τραγικές συνθήκες. Τότε είναι που ανακαλύπτει πως οι περιπέτειες που φανταζόταν ο παππούς του μάλλον δεν ήταν και τόσο της φαντασίας του. Ακολουθώντας τα τελευταία του λόγια και επιθυμία, θα ταξιδέψει μέχρι ένα ξεχασμένο νησί, στο οποίο έζησε για κάποιο χρονικό διάστημα και θα προσπαθήσει να ανακαλύψει την αλήθεια για την Μισ Πέρεγκιν και τα Ασυνήθιστα Παιδιά της. Όταν όμως βρει την αλήθεια που έψαχνε πως θα αντιδράσει; Μπορεί οι παιδικοί φίλοι του παππού του να ζουν ακόμα και να μοιάζουν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που καταστράφηκε το σπίτι;

Προσωπική γνώμη:

  Το "Μις Πέρεγκιν: Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά" είναι ένα από τα βιβλία που μπορείς να τα διαβάσεις μέσα σε ένα απόγευμα. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο. Δεν νομίζω να μπορούσα να χρησιμοποιήσω καλύτερη λέξη για να το περιγράψω. Μπορεί να μην είναι μεγάλο αλλά είναι μοναδικό. Είναι ασυνήθιστο και πρωτότυπο. Επίσης, είναι πάρα πολύ καλογραμμένο. Το ποιο αγαπημένο πράγμα με αυτήν την ιστορία ήταν οι φωτογραφίες. Ήταν λες και σε έβαζαν μέσα στην πλοκή γιατί έβλεπες πως ήταν "πραγματικά" οι ήρωες. Είναι λες και μας τροφοδοτεί για το τι θα γίνει μετά.

  Το εξώφυλλο είναι σκοτεινό και μουντό. Όπως και όλες οι φωτογραφίες του βιβλίου άλλωστε. Είναι ρεαλιστικό. Δεν έχει τίποτα το φανταχτερό. Έχει μια όμορφη απλότητα που την εκτιμώ μιας και πλέον τα εξώφυλλα καμία φορά γίνονται τόσο φανταχτερά που καταντούν κουραστικά. Με που κοιτάς το εξώφυλλο καταλαβαίνεις πως είναι διαφορετικό, όπως και το περιεχόμενο του. Η διαφορετικότητα του αμέσως σου τραβά το ενδιαφέρον.

  Οι ήρωες περιέργως μου άρεσαν πάρα πολύ. Γιατί ήταν όλοι μια ομάδα. Ο καθένας μοναδικός, σε χαρακτήρα και σε χάρισμα, αλλά μαζί ήταν σαν μια οικογένεια. Σέβονταν ο ένας τον άλλον και θα έκαναν τα πάντα για να προστατεύσουν για την περίεργη και μοναδική τους κοινωνία. Ακόμα, ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάζεις για τόσο ίδια αλλά και τόσο διαφορετικά άτομα που κατάφερναν να συνυπάρχουν. Σε έκανε να αναρωτιέσαι, αφού μπορούσαν αυτοί γιατί όχι και εμείς;

  Ο Τζέικομπ είναι και επισήμως ένα από τους ποιο καλογραμμένους χαρακτήρες που έχω διαβάσει. Μπορεί να είναι μονάχα ένα 16άχρονο αγόρι αλλά έχει πάντα το θάρρος να υπερασπιστεί τα πιστεύω του. Έχει φαντασία και μπορεί να κάνει τα πάντα για αυτούς που αγαπάει και νοιάζεται. Και τίποτα δεν τον σταματά από το να εκπληρώσει μια υπόσχεση. Επιπρόσθετα, το καλύτερο σε αυτόν πιστεύω πως ήταν ότι, δεν ήταν ένας εγωιστής που τον ένοιαζε μόνο το πόσο πλούσια ήταν η οικογένεια του.

  Η Έμμα στην αρχή, η αλήθεια είναι πως μου έσπαγε τα νεύρα. Αλλά ενώ εξελισσόταν η πλοκή και την γνωρίζαμε καλύτερα, καταλάβαινα το γιατί ήταν τόσο ψυχρή και απόμακρη. Την συμπάθησα γιατί ήταν ειλικρινής και με τον εαυτό της αλλά και με τους γύρω της για όσα σκεπτόταν. Δεν κρυβόταν πίσω από το δάχτυλο της και ήξερε πότε να παίρνει τη κατάσταση στα χέρια της. Ήταν υπεύθυνη και γινόταν αδελφή για όλους όσους έμεναν στο σπίτι. Δεν εγκατέλειπε ποτέ κανέναν. Είναι ένας θαυμάσιος χαρακτήρας, γεμάτο προοπτικές.

  Η Μις Πέρεγκιν είναι μοναδική. Σπάνια διαβάζω για τέτοιους χαρακτήρες. Είναι αξιοθαύμαστο το τι θα έκανε για τα Ασυνήθιστα Παιδιά. Δεν ήταν μόνο η γυναίκα που τους φρόντιζε και τους τάιζε. Δεν ήταν μόνο η μέντορα τους. Ήταν η μητέρα τους. Σε αυτήν πήγαιναν όταν χρειάζονταν καθοδήγηση ή όταν ήθελαν να κλάψουν. Ήταν πάντα εκεί σε ότι και αν χρειάζονταν και δεν προσπαθούσε να τους αλλάξει. Ήθελε να τους κάνει να αποδεχτούν το ποιοι είναι. Το Κοράκι είναι καταπληκτικό.

  Εν κατακλείδι, αν ψάχνετε κάτι που θα σας κόψει την ανάσα, αυτό είναι το βιβλίο σας. Χαίρομαι απίστευτα που πήρα αυτό το βιβλιό γιατί πραγματικά το λάτρεψα. Ανυπομονώ απίστευτα και για την συνέχεια αλλά και για την ταινία που έρχεται το 2016. Στην οποία θα παίξουν και οι ηθοποιοί που σας έδειξα. Ελπίζω να σας άρεσε το review μου. Εύχομαι να βρήκατε την κτητική μου διαφωτιστική. Και να θυμάστε, το Κοράκι σας παρακολουθεί.

Το book trailer του βιβλίου: