"Ο Χάρι Πότερ - Και Το Κύπελλο Της Φωτιάς" (Βιβλίο 4ο από 7α) Της J.K. Rowling

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ Το καλοκαίρι φεύγει και οι διακοπές πλησιάζουν στο τέλος τους αλλά αυτό δε στενοχωρεί ιδιαίτερα το νεαρό Χάρι Πότερ. Αντίθετα μάλιστα, τον γεμίζει προσμονή και λαχτάρα. Ξέρετε γιατί; Γιατί τον περιμένει η Σχολή "Χόγκουαρτς" για μαγείες και ξόρκια, οι φίλοι του Ρον και Ερμιόνη, ο Χάγκριντ, οι καθηγητές του κι ένα σωρό καινούργια μαθήματα. Ένα βράδυ, όμως, ο Χάρι βλέπει ένα παράξενο όνειρο και ξυπνά τρομαγμένος μ'' έναν έντονο πόνο στο σημάδι στο μέτωπό του. Γρήγορα το ξεχνάει καθώς λαμβάνει μια πρόσκληση από τον Ρον για το Παγκόσμιο Κύπελλο Κουίντιτς. Εκεί θα ζήσει συναρπαστικές στιγμές αλλά και μια σειρά από επικίνδυνα γεγονότα που θα τον οδηγήσουν στην πιο απίθανη και συγκλονιστική περιπέτεια της ζωής του...

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τέταρτο βιβλίο. Τέταρτη μεγάλη περιπέτεια.

Φέτος είναι μια ιστορική χρονιά. Φέτος είναι μια ιστορική χρονιά. Φέτος είναι μια χρονιά που περιμένει με ανυπομονησία όλος ο μαγικός κόσμος. Φέτος είναι μια χρονιά που θα μείνει για πάντα στην μνήμη του πρωταγωνιστή μας, του Χάρι Πότερ, για όλα όσα θα συμβούν θα συμβούν. (Που δεν είναι όλα καλά) Φέτος είναι η χρονιά … που θα αλλάξει τα πάντα.

Όλα άρχισαν όταν ήταν στο σπίτι των θείων του για το καλοκαίρι. Ποιό συγκεκριμένα όλα άρχισαν όταν ο Χάρι κοιμόταν. Αλλά αυτό που έβλεπε μόνο ωραίο όνειρο δεν ήταν. Έβλεπε ένα σπίτι και κοιτούσε μέσα από τα μάτια ενός γέροντα. Φτάνοντας μέσα στο σπίτι θα ακούσει την φωνή του Βόλτεμορτ. Σιγανή , αδύναμη αλλά σκληρή και επιθετική. Είδε τον διπρόσωπο τον Ποντικοουρά και έναν άγνωστο τύπο που όπως φαινόταν θα πιστός στον Βόλντι έως το τέλος. Ο Ξέρετε Ποίος αναφέρθηκε για μια παγίδα που έστηνε και κάτι για ένα κύπελλο και ένα Τρίαθλο. Μόλις ο Βόλντι ανακάλυψε την παρουσία του γέροντα – Χάρι τον σκότωσε. Χωρίς δεύτερη σκέψη.

 Και αμέσως ο Χάρι βρέθηκε στο κρεβάτι του, λουσμένος στον ιδρώτα και με το σημάδι του σε σχήμα αστραπής να τον πονάει αφόρητα. Όλα όσα είδε τον προβλημάτισαν αλλά το μόνο που φοβόταν εκείνην την ώρα ήταν ότι το σημάδι του τον πονούσε. Γιατί οι μόνες στιγμές που γινόταν αυτό ήταν όταν ο αγαπητός Βόλντι ήταν κοντά. Όμως αργότερα ο Χάρι σκέφτηκε: μα είναι δυνατόν ο Βόλτερμορτ να είναι στην οδό Πριβετ??? Πόσες είναι οι πιθανότητες??? Και αυτό τον ηρέμισε. Αλλά για παν ενδεχόμενο έγραψε για αυτό το συμβάν στον νονό του, τον καταζητούμενο δολοφόνο Σείριο Μπλάκ. Αυτό βέβαια δεν ήταν ο μόνο του πρόβλημα. Είχε πάνω από το κεφάλι του και την καινούργια εμμονή της θείας του να αδυνατίσει τον γιό της, τον Ντάντλι (ή όπως τον έχω ξανά αναφέρει: ένα γουρούνι χωρίς λαιμό και με ξανθή περούκα ). Αυτό το πρόβλημα βέβαια δεν θα κρατούσε για πολύ ακόμα αφού σε λίγες μέρες οι Ουέσλι θα τον έπαιρναν από εκεί για α πάνε όλοι μαζί (και με την Ερμιόνη εννοείται) στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κουίντιτς. Και μόνο που βρήκαν θέσεις ήταν υπέροχο, το να τον πάρουν μαζί τους κι όλας είναι κάτι που ποτέ δεν πρόκειται να τους ξεπληρώσει. Όχι μόνο τον αγώνα αλλά … και το ότι τον έκαναν μέλος της οικογένειας τους. Το ότι τον δέχτηκαν και ότι του συμπεριφέρονται σαν να ανήκει στα αλήθεια εκεί.

Καθώς ο Χάρι τους περίμενε συνειδητοποίησε ότι δεν είχε καμία ιδέα για το πώς θα έρθουν. Όταν τελικά έφτασαν η εμφάνιση μόνο φυσιολογική δεν ήταν (ακόμα και για αυτούς). Εμφανίστηκαν μέσα από το τζάκι και επειδή το καημένο ήταν χτισμένο, το αποτέλεσμα ήταν το σπίτι των θείων του να είναι γεμάτο μεντεσέδες και ένα λίγο – πολύ κατεστραμμένο τοίχο (κάτι που δε πείραξε τον Χάρι ούτε και εμάς ιδιαίτερα)  και ύστερα από λίγο βλέπομε τον Ντάντλι με μια γλώσσα γύρω στα τέσσερα μέτρα χάρις στον Φρέντ, τον Τζόρτζ και τα Μαγικά Τρικ Ουέσλι (νάνε καλά).

Λίγες μέρες μετά φτάνουν στο μέρος που θα διεξαχθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο Κουίντιτς. Πέρασαν υπέροχα (αν όχι εκπληκτικά) μέχρι … να έρθουν οι Θανατοφάγοι. Οι Θανατοφάγοι είναι οπαδοί του Βόλντι. Είναι η ομάδα που είχε σχηματίσει πριν τόσα χρόνια. Είναι δολοφόνοι, παράφρονες, τρελοί, μανιακοί … και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Και αυτοί εμφανίζονται τώρα. Μετά 14α χρόνια σιωπής. Μετά από 14α χρόνια κρυμμένοι στις σκιές (ή αιχμαλωτισμένοι στο Αζκαμπάν). Αφήνοντας πίσω τους τον πανικό, το χάος και το σκοτεινό σήμα.

Γυρίζοντας στο Χόγκουαρτς θα μάθουν για το Τρίαθλο Μαγείας και ότι φέτος δεν θα είναι μόνοι. Ότι θα έχουν φιλοξενούμενους. Το Μπομπατόν από την Γαλλία και Ντάρμστρανγκ από την Βουλγαρία. Η εμφάνιση και των δυο σχολών μαγείας θα είναι εντυπωσιακές (το λιγότερο). (Παρόλο που το Χόγκουαρτς είναι το νούμερο 1α για μαγικά και ξόρκια, τα άλλα δύο είναι τα αμέσως επόμενα top) Το μόνο δυσάρεστο νέο είναι ότι για να πάρει κάποιος μέρος υπερτέλειο Τρίαθλο Μαγείας πρέπει να είναι πάνω των 17α (δηλαδή ενήλικας για τους μάγους) και πρέπει να είναι μόνο ένας πρωταθλητής από κάθε σχολείο. Μόλις το μαθαίνει αυτό ο Χάρι (και όλα τα υπόλοιπα παιδιά κάτω των 17α) απογοητεύονται. Ο Χάρι όμως ξέρει ότι δεν χρειάζεται να πάρει μέρος. Είναι ήδη γνωστός σε όλον τον μαγικό κόσμο. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να ανήκει σε αυτόν τον κόσμο και να μην ξέρει το όνομα του. Παιδιά μεγάλωναν (και θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν) ακούγοντας το όνομα του. Ο Χάρι πότε δεν ήθελε να είναι διάσημος. Για αυτό σκέφτεται πως η μοίρα – τύχη θα του κάνει αυτήν την φορά την χάρη έτσι ώστε να είναι αυτός απλά ένας θεατής. Όχι ο άνθρωπος που θα δείχνουν με το δάχτυλο μιλώντας πάλι για αυτόν. (Πότε όμως θα μάθει ότι η μοίρα δεν του επιφύλαγε ποτέ κάτι τέτοιο??? Πάντα ήταν στο μάτι του κυκλώνα!!! Από την μέρα που γεννήθηκε. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει!!! Λέτε φέτος να είναι η εξαίρεση???)

Την ημέρα που το Κύπελλο Της Φωτιάς θα επέλεγε τους τρείς πρωταθλητές – αγωνιζόμενους γινόταν χαμός. Όλοι ανυπομονούσαν για τις επιλογές του αμερόληπτου κριτή (του Κυπέλλου). Εκείνο το βράδυ βγήκαν τα εξής ονόματα από το Κύπελλο: η Φλέρ Ντελακούρ από το Μπόμπατον, ο Βίκτωρ Κραμ από το Νταρμστρανγκ και ο Σέντρικ Ντίγκορι (ο οποίος ανήκει στον κοιτώνα του Χάφλπαφλ). Όλοι ήταν συνεπαρμένοι με τις επιλογές του Κυπέλου (εκτός από αυτούς που δεν επιλέχτηκαν φυσικά). Μέχρι που το κύπελλο διάλεξε έναν ακόμα πρωταθλητή. Κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. Κάτι που δεν έπρεπε να κάνει. Όταν ο Ντάμπλντορ έπιασε τι χαρτάκι, που είχε «φτύσει» το Κύπελλο, με το όνομα του τέταρτου αγωνιζόμενου, το διάβασε και βρυχήθηκε:

ΧΆΡΙ ΠΌΤΕΡ!!!

(Κάποιος τον έβαλε στο Κύπελλο Της Φωτιάς!!!

Κάποιος θέλει ή να τον κάνει ακόμη περισσότερο διάσημο

ή να τον σκοτώσει!!!

Χάρι καλέ μου, ούτε φέτος είναι η χρονιά σου!!!

Η τύχη δεν ήταν με το μέρος σου!!!

Πάλι!!!)

Έτσι αρχίζει το τέταρτο

μοναδικό μας βιβλίο!!!

Ετοιμαστείτε γιατί εδώ μέσα

θα δείτε πράγματα

που θα σας συναρπάσουν

και που θα σας σοκάρουν (με την καλή

και την κακή έννοια)!!!

Ετοιμαστείτε γιατί εδώ μέσα

θα υπάρξει η μεγάλη επιστροφή!!!

Εγώ δεν ήμουν έτοιμη…

Ελπίζω εσείς να είστε…

Προσωπική γνώμη:

Υπέροχο, καταπληκτικό , καταιγιστικό βιβλίο. Ήταν φανταστικό. Είχε δράση, μυστήριο και τόσες απρόοπτες αποκαλύψεις. Το θέμα ήταν φοβερό. Εννοώ ποιος θα σκεπτόταν ένα Τρίαθλο Μαγείας??? Κανείς!!! Μόνο η J.K. Rowling!!! (Παρόλο που πλέον όλοι το σκέπτονται!!! Χάρις εκείνη.) Οι δοκιμασίες που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι αγωνιζόμενοι ήταν δύσκολες, ριψοκίνδυνες, επικίνδυνες και αντανακλούσαν το αληθινό θάρρος. Ήταν καλογραμμένες, πρωτοποριακές και μοναδικές. Συγνώμη, αλλά δράκοι, τρελοί γοργόνοι και ένας μαγικός λαβύρινθος??? Νομίζω ότι αυτά εξηγούν περιληπτικά τα όσα είπα παραπάνω.

Πολύ θα αναρωτιέστε τι λείπει από αυτό το βιβλίο. Λοιπόν η αλήθεια είναι … πως μου λείπει το Κουίντιτς. Η συγγραφέας μας έδωσε μια γερή δόση από αυτό το υπέροχο άθλημα δημιουργώντας Παγκόσμιο Τουρνουά Κουίντιτς αλλά ακόμα και μετά από αυτό που έλειψε αισθητά. Παρόλο που το Τρίαθλο με έκανε να ξεχαστώ χάρις τις δύσκολες δοκιμασίες και τις περιπέτειες που δημιουργούνταν εξαιτίας αυτού.

Επίσης, ήταν πολύ ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο γιατί … είδαμε τον Χάρι μας ερωτευμένο. Είδαμε τα πρώτα καρδιοχτύπια του, τις πρώτες γκάφες του μπροστά στα κορίτσια (από το άγχος, ήταν πολύ γλυκό), όχι το πρώτο του φιλί (δυστυχώς) και την πρώτη του ερωτική απογοήτευση γιατί το κορίτσι που του άρεσε, η Τζο Τσανγκ, προτίμησε έναν άλλον πρωταθλητή, με το όνομα Σέντρικ Ντίγκορι.

Ακόμα, μου άρεσε γιατί είδαμε μια διαφορετική οπτική γωνία από την καλή, ευγενική, δεν αρέσει στα αγόρια, πανέξυπνη Ερμιόνη. Πιστέψατε ποτέ ότι θα δείτε την Ερμιόνη με ένα καταγάλανο φόρεμα, με υπέροχα ίσια μαλλιά (αυτό και αν είναι πρωτόγνωρο), πανέμορφη - εκθαμβωτική, και με έναν άλλον πρωταθλητή, ο οποίος είναι και παγκοσμίως γνωστός, επαγγελματίας, παίχτης του κουίντιτς??? Χα!!! Εγώ όχι!!! (παρόλο που ήξερα πως είναι όμορφη αυτό δεν το έβλεπα στον ορίζοντα) Ούτε περίμενα να δω τους ήρωες μας να χορεύουν σε ένα χριστουγεννιάτικο χορό. (καταπληκτικά διακοσμημένο) Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο υπέροχες εκπλήξεις.

Υπήρχαν όμως και άτομα που με έκαναν να βράζω από τον θυμό. Καλά, εντάξει ο Ντράγκο Μαλφόι είναι εννοείται στην λίστα γιατί είναι ο Ντράγκο. Ο απαίσιος, διπρόσωπος, απεχθής, μυτόνγκας Ντράγκο. Φέτος όμως άλλος πήρε την πρωτιά. Η Ρίτα Σκίνερ.

Αυτή η γυναίκα με έβγαζε ώρες ώρες εκτός εαυτού. Για όσους ακόμα δεν το ξέρουν η Ρίτα Σκίνερ είναι η νούμερο 1α δημοσιογράφος του Ημερίσου Προφήτη. Έχει ταλέντο, η αλήθεια να λέγεται, αλλά το χρησιμοποιεί τόσο, μα τόσο, λάθος. Βρίσκει θέματα εκεί που δεν υπάρχουν, και αυτό είναι καλό (για εκείνη), αλλά τα θέματα που επιλέγει γίνονται μεν επιτυχία αλλά έχουν τεράστιο αντίτυπο για την ζωή των άλλων. Έκανε ανθρώπους κάτι σαν ανέκδοτο για όλον τον μαγικό κόσμο και δεν ένοιαζε καν. Άλλες φορές βέβαια είχε άλλη ρέντα. Δημιουργούσε αγάπες και έρωτες εκεί που δεν υπήρχαν. (Αυτό είναι ένα θέμα που δύσκολα λύνετε) Οι φήμες, οι ιδέες και οι σκέψεις που δημιουργούσε με τόση μαεστρία τις πίστευαν όλλοι άντε να βρείς άκρη μετά. Η Ρίτα είναι ψεύτρα, γλύφτρα, μικροπρεπής, ασυναίσθητη αηδιαστική κατσαρίδα (θα το μάθετε αργότερα κατά πόσο ισχύει ή όχι) που χαίρομαι πάντα να κακολογώ, για όσα έχει κάνει, με την κάθε ευκαιρία.

Τώρα θα ήθελα να σας μιλήσω για έναν χαρακτήρα που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Τον Τρελομάτη Μούντι.  Τι να σας πω για αυτόν λοιπόν??? Κατά πρώτον είναι λίγο «περίεργος» εξωτερικά. Γιατί??? Γιατί του λείπει ένα πόδι, το οποίο το έχει αντικαταστήσει με ένα που μοιάζει μηχανικό, και επειδή του λείπει τι ένα μάτι, το οποίο την θέση του έχει πάρει ένα μαγικό – γυάλινο. Μπορεί να μην είναι ωραίος εξωτερικά αλλά για αυτό φταίει κατά βάση το ότι είναι Χρυσοούχος. (Χρυσοούχος είναι όταν ένας άνθρωπος εκπαιδεύεται για να τα βάζει με το κακό και τις σκοτεινές δυνάμεις. Φυλακίζουν Θανατοφάγους, δολοφόνους κ.τ.λ. και τους πάνε στο Αζκαμπάν) Ο Μούντι όμως δεν είναι ένας απλός Χρυσούχος. Είναι Ο Χρυσοούχος. Φέτος λοιπόν ο Μούντι θα διδάξει στο μάθημα: Άμυνα Εναντίων Των Σκοτεινών Τεχνών. (Τυχαίο??? Δεν νομίζω!!!) Ο Μούντι δεν θα διδάξει απλά ξόρκια ή κάτι τέτοιο. Ούτε καν. Θα τους μάθει – δείξει τις ασυγχώρητες κατάρες. Οι οποίες είναι: Βάσανους (η βασανιστική κατάρα), Εξούσιους (η εξουσιαστική κατάρα) και τέλος … Αβάντα Κεντάβρα. Η θανατηφόρα – φονική κατάρα. Από την οποία κανείς δεν έχει γλυτώσει ποτέ. Εκτός από μια πασίγνωστη εξαίρεση. Εκτός από τον Χάρι. Η στιγμή που λάτρεψα ακόμα περισσότερο (αν είναι δυνατόν βέβαια) ήταν όταν ο Χάρι και ο ηλίθιος ο Ντράγκο τσακώνονταν. Ποιο συγκεκριμένα ήταν όταν ο Χάρι άφηνε τον Μαλφοί πίσω του αποστομένω. Γιατί λοιπόν εαυτή είναι μια πολυαγαπημένη στιγμή??? Απλό! Γιατί ο Ντράγκο σαν δειλός θα έκανε στον Χάρι μια κατάρα, πισώπλατα. Αλλά δεν πρόλαβε!!! Ο Μούντι που είδε την σκηνή έκανε ποιο γρήγορα στον Ντράγκο ένα μεταμορφωτικό ξόρκι. Τον έκανε νυφίτσα. Κάθε φορά που το διαβάζω αυτό το σημείο σχεδόν κλαίω από τα γέλια γιατί πραγματικά του άξιζε και επειδή έγινε ένα ζώο που τον αντιπροσώπευε τόσο πολύ! Από όσο καταλάβατε λοιπόν ο Μούντι είναι ένας απόλυτα, 100%, λατρεμένος χαρακτήρας που πάντα με ενθουσιάζει.

Ξεχάσαμε όμως κάποιους. Σειρά έχει η οικογένεια … Ουέσλι. Ξεκινάμε με τον Ρον. Ο Ρον λοιπόν κατά μια περίοδο του βιβλίου φερόταν χάλια στον Χάρι. Όταν ο Χάρι επιλέχτηκε για το Τρίαθλο ο Ρον ένιωσε προσβεβλημένος (γιατί νόμιζε πως δεν τον είχε βάλει στο κόλπο όμως δεν υπήρχε κόλπο) και ζήλευε. Όπως είναι γνωστό ο Ρον είναι ο 6ος από τους 7α Ουέσλι. Είχε πάντα να ανταγωνίζεται – συναγωνίζεται τους τέλειους αδελφούς του αλλά και τον κολλητό του. Τον υπέροχο Χάρι Πότερ. Το αγόρι που έζησε. Το αγόρι που αντιμετωπίζει τον Βόλντι (= Βόλντερμορντ) ξανά και ξανά και που πάντα καταφέρνει να σώσει την κατάσταση. Το αγόρι που ξέρει να κάνει ολόσωμο Προστάτη. Το αγόρι που τα έβαλε με έναν Βασιλίσκο και όχι μόνο επέζησε αλλά τον σκότωσε μάλιστα κ.τ.λ. Ο Ρον θεώρησε πως το Τρίαθλο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε από το ποτήρι. Για αυτό ξέκοψε από τον Χάρι αλλά μάλιστα (όπως είπα και ποιο πάνω) του φερόταν και χάλια. Όταν όμως είδε τον πρώτο άθλο σκέφτηκε (όπως και όλοι μας άλλωστε) WTF??? Σκέφτηκε δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο τρελός ώστε να επέλεξε να κάνει κάτι ΤΈΤΟΙΟ!!! Και αφού είδε λοιπόν τον κολλητό του να γίνετε σχεδόν πολτός από έναν πανίσχυρο και σούπερ επικίνδυνο δράκο άφησε στην άκρη τις χαζές σκέψεις του και τα μούτρα που έκανε έτσι ώστε να τα ξαναβρεί με τον Χάρι και να τον βοηθήσει όσο μπορεί να περάσει αυτές τις 3εις δοκιμασίες που μπορεί να στερούσαν τον καλύτερο φίλο του. Καιρός ήταν να το καταλάβεις Ρόναλντ!!! Well done Ron!!! It was TIME to open your brown eyes!!! Και δεν έφταναν και αυτά έκανε και συνεχώς τους μικροκαβγάδες του με την Ερμιόνη! Γιατί όμως???  Έλα μου ντε τάχα γιατί??? (Χαχαχα) Μπορεί σε αυτό το βιβλίο να υπάρχουν αρκετοί καυγάδες μεταξύ αυτής της υπέροχης ομάδας αλλά δεν παύουν να είναι φίλοι αχώριστοι!!! ΌΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΊΝΕΙ!!!

Τώρα θα πιάσουμε ένα άλλο σκέλος της τεράστιας οικογένειας των Ουέσλι. Ή μάλλον ένα διπλό??? Πάμε στα … δίδυμα. Σειρά έχουν ο Φρέντ και ο Τζόρτζ. Αυτοί οι δυο από την πρώτη μέρα που τους είδαμε – γνωρίσαμε – απολαύσαμε ξέραμε ότι θα είναι σκέτος μπελάς. Εεε λοιπόν είναι!!! Και με το παραπάνω!!! Είναι υπέροχοι!!! Αστείοι, γελαστοί, έντονοι … είναι ότι χρειάζεται για να σου φτιάξει η μέρα. Για να σου δημιουργηθεί ένα χαμόγελο όταν όλα πάνε στραβά!!! Είναι πάντα τόσο ανακουφιστικοί και απλοί. Τους λατρεύω όταν έχουν αυτό το περίεργο χαμόγελο στα χείλι που δείχνει ή ότι κάτι σκαρώνουν ή ότι ετοιμάζουν κάτι. Σε αυτό το βιβλίο ήταν όλα αυτά αλλά … είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν ποιο απότομοι γενικά, ποιο επιφυλακτικοί και συζητούσαν συνέχεια για χρήματα. Όταν έμαθα τι τελικά ετοίμαζαν έμεινα λίγο πολύ (μάλλον πολύ) με ανοιχτό το στόμα. Ήμουν τόσο χαρούμενοι για αυτούς του δυο κατεργάρηδες. Είναι ένα δίδυμο μπελάδων, περιπετειών και πολλών σκανταλιών… Πως γίνεται να μην τους αγαπήσει κανείς??? (Ακόμα και στις συνθήκες που ήταν σε αυτό το βιβλίο)

Τώρα ώρα για: Ντάμπλντορ.  Σε αυτό το βιβλίο ο αγαπημένος μας γεράκος θα αποδειχθεί πολύ σοφός. Όπως πάντα άλλωστε. Θα προσπαθήσει να προστατέψει τον Χάρι με κάθε δυνατό τρόπο ενώ θα προσπαθεί να δείχνει ουδέτερος. Σε αυτόν τον τομέα βέβαια ποτέ δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα πτυχωμένα. Πάντοτε έδειχνε ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον Χάρι. Ύστερα, όμως αυτό το ενδιαφέρον αναπτύχθηκε πολύ περισσότερο από την αγάπη που μπορεί να έχει ένας καθηγητής για έναν πολύ προικισμένο μαθητή. Όχι!!! Η αγάπη του Ντάμπλντορ είναι εμφανής σε κάθε σκηνή που είναι με τον Χάρι. Η αγάπη αυτή θα μπορούσε να ονομαστεί ακόμα και οικογενειακή – πατρική κατά έναν τρόπο. Πάντα μου αρέσει να διαβάζω για αυτόν τον περίεργο, πανέξυπνο, ευφυή, ιδιοφυή, καλόκαρδο γεράκο που πάντα έχει μερικούς άσους στο μανίκι του.

Τέλος, ώρα για την μεγάλη μάχη του βιβλίου. Μέσα σε λίγες σελίδες το Κύπελλο του Τριάθλου Μαγείας έγινε μια πύλη που τους πήγε (τον Χάρι και τον Σένρικ) στους εφιάλτες του Χάρι. Εκεί συναντάμε (με όχι ιδιαίτερη χαρά) τον απαίσιο Ποντικοουρά και ένα κακάσχημο μωρό Βόλντι. Το οποίο σκοτώνει σε κλάσματα δευτερολέπτων, χωρίς σκέψη, χωρίς δισταγμό τον Σέντρικ ο οποίος δεν πρόλαβε καν να αντιδράσει. Δεν έκανε … τίποτα. Απλά έμεινε εκεί, με τα μάτια ανοιχτά και με μια γλυκιά έκφραση απορίας. Τότε είναι η στιγμή που όλα θα αλλάξουν. Ο Λόρδος Βόλντερμορντ επιστρέφει. Η αναγέννηση του Βόλτεμορτ είναι εντυπωσιακή και ο Χάρι τα καταφέρνει για άλλη μια φορά να γλυτώσει χάρι στο ξόρκι των προηγούμενων ξορκιών. Η στιγμή που ο Χαρι συνειδητοποιεί πως το επόμενο προηγούμενο ξόρκι που θα βγει από το ραβδί του Βόλτεμορτ είναι η μητέρα του είναι καθηλωτική (και ίσως και λίγο ανατριχιαστική, τι να σας πω)!!! Ο Σέντρικ ζητάει από τον Χάρι να πάρει τη σωρό του στον πατέρα του, αν έμενε εκεί θα γινόταν τροφή για τη Ναγκίνι (τεράστιο και αρκετά εντυπωσιακό φίδι του Βόντι). Κι ο Χάρι, για άλλη μια φορά, γλυτώνει στο τσακ από του χάρου τα δόντια.

Η μάχη ήταν δυνατή, δυναμική, γρήγορη και είδαμε πώς παρόλο που ο Χάρι υστερούσε αριθμητικά (αφού είχαν μαζευτεί γύρω του τόσοι Θανατοφάγοι) και παρόλο που είχε λιγότερες γνώσεις μια καλή – θαρραλέα καρδιά μπορεί να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες (με λίγη βοήθεια φυσικά).

Αυτό το βιβλίο το ανέλυσα πολύ!!! Ήταν ένα εκπληκτικό βιβλίο που λάτρευα τότε και που λατρεύω και τώρα (όπως μάλλον πολύ καλά καταλάβατε). Θα αργήσω λίγο να κάνω άλλη ανάρτηση (αν εξαιρέσει κανείς την ανάρτηση που θα κάνω αύριο ή ποιο αργά σήμερα προς τιμήν του Σέντρικ Ντίγκορι) γιατί αυτή η σχολική περίοδος (τεστ τριμήνου) είναι λίγο απαιτητική. Θα σας ξαναδώ όμως αρκετά σύντομα πάλι παρέα με τα υπόλοιπα Χάρι Πότερ και … ποιος ξέρει και τι άλλο???( Πάντως αγαπητοί αναγνώστες έχω μια απορία!!! Πως γίνεται το κύπελλο της φωτιάς να μετατράπηκε σε πύλη??? Αφού η Ερμιόνη συνέχεια λέει πως δεν γίνονται τέτοια πράγματα!!!)

ΚΑΛΉ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΚΑΙ

Όπως λέει ο Τρελομάτης Μούντι

ΕΠΑΓΡΥΠΝΕΊΤΕ!!!

(Γιατί ο Βόλντι γύρισε)

Το trailer της ταινίας:

 https://www.youtube.com/watch?v=PFWAOnvMd1Q