"Ο Χάρι Πότερ - Και Οι Κλήροι Του Θανάτου" (Βιβλίο 7o από 7α) Της J.K. Rowling




book






 Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:



Ο Χάρι περιμένει στην οδό Πριβέτ 4. Το Τάγμα του Φοίνικα έρχεται να τον φυγαδέψει κρυφά από τον Βόλντεμορτ και τους οπαδούς του, αν τα καταφέρει. Είναι πια ώρα ο Χάρι να αναλάβει δράση και να προσπαθήσει να φέρει σε πέρας το σχεδόν ακατόρθωτο καθήκον που του άφησε ο καθηγητής Ντάμπλντορ. Στο έβδομο και τελευταίο βιβλίο, η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ αποκαλύπτει με θεαματικό τρόπο τις απαντήσεις που όλοι περιμέναμε και αποδεικνύει ότι τα βιβλία του Χάρι Πότερ θα διαβαστούν ξανά και ξανά και ξανά…







Λίγα λόγια για το βιβλίο:



  Ο Χάρι Πότερ είναι στο σπίτι των θείων του, των Ντάρσλι. Στην οδό Πριβετ. Για τελευταία φορά. Αποχαιρετά τον θείο Βέρνορ που πάντα του φερόταν σαν ένα τίποτα, την θεία Πετούνια που πάντα τον κοιτούσε με μισό μάτι και τον Ντάντλι που πάντα τον βασάνιζε. Τους αποχαιρετά με πλατωνικά χωρίς να περιμένει κάτι. Παρόλα αυτά όμως ζει μια στιγμή κατανόησης και λύπης με τον Ντάντλι. Κάτι που ήταν πέρα από τις προσδοκίες του. Αποχαιρετά την αποθήκη που ζούσε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Βλέπει τον χώρο άδειο και γυμνό. Και μετά… Έρχονται οι φίλοι του. Όλοι τους. Η Ερμιόνη, οι Ουέσλι (= ο Ρον, ο Τζόρτζ, ο Φρέντ, ο Μπίλι, ο Τσάρλι, ο κύριος Ουέσλι), ο Τρελομάτης Μούντι, ο Ρέμους Λούπιν και η Τόνκς (οι οποίοι μάλιστα παντρεύτηκαν πρόσφατα) και πολλοί ακόμα.






  Δεν τους περίμενε. Και αυτό ειδικά που δεν έβλεπε στον ορίζονται (όπως ούτε και εμείς άλλωστε) ήταν το σχέδιο τους. Το να αποφασίσουν να πιούν πολυχειμικό φίλτρο οι 7α τους και να έχουν την μορφή του Χάρι, να βάλουν τα ρούχα του και να κάνουν ότι είναι αυτός για να τον προστατεύσουν, στην προσπάθεια να τον πάνε σώο και αβλαβή στο Μπάροου, ενώ οι άλλοι 7 θα είναι οι προστάτες των μασκαρεμένων Χάρι, δεν το λέτε και το ποιο αναμενόμενο πράγμα στον κόσμο. Ο Χάρι δεν δέχτηκε αμέσως αυτό το σχέδιο. Δεν θα άφηνε ποτέ τους φίλους του να κινδυνέψουν για εκείνον, αν περνούσε από το χέρι του. Αυτοί βέβαια ήταν ακάθεκτοι σε ότι και να έλεγε. Ήταν έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να τον προστατέψουν. Όταν όλα ήταν έτοιμα, το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή.






 Όπως το περίμεναν τους ακολούθησαν οι Θανατοφάγοι. Δεν περίμεναν την μικρή έκπληξη που τους ετοίμαζε το Τάγμα του Φοίνικα. Η μάχη έγινε πάνω στον αέρα. Οι κατάρες έπεφταν βροχή. Όπου και να κοιτούσες έβλεπες Θανατοφάγους που είχαν σκοπό να σε σκοτώσουν. Και ανάμεσα τους ήταν και ο Βόλντι αυτοπρόσωπος. Με τα πολλά και τα λίγα όλοι στο τέλος φτάσανε σώοι και ασφαλής στο Μπάροου. Ή σχεδόν όλοι…






  Λίγες μέρες αργότερα ο Χάρι γίνεται 17. Ενηλικιώνεται. Και ελάχιστο καιρό αργότερα είναι ο γάμος. Της Φρερ Ντελακουαρ και του Μπίλι Ουέσλι. Όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς ήταν εκεί. Όλα ήταν τέλεια... Πέρασαν ευχάριστες στιγμές… Γελούσαν περνούσαν καλά… Μέχρι … να γίνει ο χαμός. Μέχρι … να πέσει το υπουργείο. Μέχρι … να τους επιτεθούν οι Θανατοφάγοι. Τότε όλα τελείωσαν. Ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη κατάφεραν να ξεφύγουν. Έκαναν μερικές στάσεις αλλά … στο τέλος κατέληξαν στο παλιό σπίτι του Σείριου. Εκεί θα ξεκινήσουν το τελικό ταξίδι τους… Να καταστρέψουν τους Πεμπτουσιώτες του Βόλντεμορτ!!!



Στο τελευταίο βιβλίο της ποιο μαγικής και εκπληκτικής σειράς όλων των εποχών νιώσαμε την απόλυτη απόλυα…
Βιώσαμε την μεγαλύτερη περιπέτεια…
Ζήσαμε το ποιο καταιγιστικό μυστήριο…
Τα βάλαμε με δράκους, Πεμπτουσιώτες, παρορμήσεις, διαβολικούς μάγους, κατάρες και διαρρήξεις…
Είδαμε τις αποκαλύψεις που μας άφησαν και ακόμα μας αφήνουν με ανοιχτό το στόμα, τους μυστηριώδες προστάτες και τις αναμνήσεις που επιτέλους μας φανέρωσαν την αλήθεια που τόσο αναζητούσαμε…




Η τελική μάχη έφτασε…






Προσωπική γνώμη:


  Το λάτρεψα. Ήταν απίστευτο, καταπληκτικό, καλογραμμένο, μοναδικό, ακαταμάχητο… Βάλετε τα ποιο καλά κομπλιμέντα – στολίδια για αυτό το βιβλίο και πιστέψτε με … είναι λίγο.



  Οι φίλοι μας δεν επιστρέφουν φέτος στο Χόγκουαρτς για τις σπουδές τους. Παλιά δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ένα ολόκληρο βιβλίο του Χάρι Πότερ δεν θα είχε σπουδές στη σχολή για μαγείες και ξόρκια, καινούργιο καθηγητή της άμυνας κατά των σκοτεινών τεχνών, βόλτες στο σπιτάκι του Χάγκριντ και μαθήματα στο εντευκτήριο. Δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό μου. Παρόλα αυτά η αποστολή τους σε αυτό το βιβλίο είναι πιο σημαντική από ποτέ. (Χάρις σε αυτό κατάφερα να ξεπεράσω το σοκ ότι δεν θα υπήρχαν αυτά τα … στοιχειώδη πράγματα στο βιβλίο.) Ακόμα κι αν περπατάνε στα τυφλά, κι αν οι ζωές τους διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο 24 ώρες το 24ωρο, δεν τα παρατάνε. Προσπαθούν να φέρουν εις πέρας αυτό που τους ανέθεσε ο Ντάμπλντορ, όσο δύσκολο και ακατόρθωτο κι αν φαίνεται!!!






  Αυτήν την φορά θα τα πάμε τα πράγματα αντίστροφα. Θα σας πως αυτά που μου άρεσαν στο βιβλίο και μετά θα σας μιλήσω για τους χαρακτήρες. Λοιπόν…



Ξεκινάμε???



  Προέχει νομίζω να πούμε για τα μαγικά αντικείμενα σε αυτό το βιβλίο. Γιατί βάση σε αυτά δημιουργείτε όλη η ιστορία. Πρώτα ας πούμε για τους Πεμπτουσιώτες. Λοιπόν, βρίσκονται παντού και πουθενά. Οι πρωταγωνιστές μας ακολουθούν κάθε στοιχείο… Σε κάθε μέρος της γης… Ψάχνουν σε κάθε σκοτεινό και απόκοσμο μέρος για να βρουν τα προσωπικά αντικείμενα των ιδρυτών του Χόγκουαρτς, τα οποία πλέον έχουν μετατραπεί στους Πεμπτουσιώτες του Βόλντι. Πραγματικά από την αρχή κι όλας μίσησα αυτό το είδος μαγείας. Τι ποιο σκοτεινό και απάνθρωπο από τον φόνο??? Να το κάνει όμως κάποιος συνειδητά μόνο και μόνο για να «αποθηκεύσει» ένα κομμάτι της ψυχής του σε ένα αντικείμενο, και με αυτόν τον τρόπο να είναι αθάνατος??? Δεν μπορούσα να το διανοηθώ. Και μάλιστα δεν έκανε μόνo έναν Πεμπτουσιώτη. Αλλά 7Α!!! Και μετά είναι οι Κλήροι. Οι Κλήροι Του Θανάτου. Μόλις το ακούς αυτό ξέρεις πως κάτι πάει στραβά. Ποιος περίμενε ότι θα τους λάτρευα??? Και μάλιστα τόσο πολύ??? Σίγουρα όχι εγώ. Οι Κλήροι πλέον είναι ένα από τα ποιο αγαπημένα μου σύμβολα. Αν όχι το αγαπημένο μου. Λάτρεψα την ιδέα τους. Το τι ήθελαν να δείξουν. Δεν θέλω να σας μιλήσω πολύ για αυτούς. Αυτό θα το κάνω ποιο αναλυτικά στην επόμενη μου ανάρτηση. Θέλω απλά να επισημάνω ότι μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να τους διαχειριστεί. Αυτός που να μην τους θέλει για την δύναμη τους. Αυτός που να μπορεί δεχθεί τον θάνατο σαν κάποιον παλιό φίλο. Όχι να τον φοβάται Αυτός που να μην διστάζει να θυσιάσει την ζωή του για τους άλλους. Και ξέρουμε όλοι ποιος είναι αυτός ο ένας. Αυτός που είναι ο πραγματικός Κυρίαρχος του Θανάτου. Αυτός που τον βλέπει ως ίσο. Αυτός είναι ο Χάρι Πότερ.






  Ποιος είναι αυτός που πέθανε αλλά που ακόμα βρίσκετε παντού??? Ο Άλμπους Ντάμπλντορ. Πέθανε. Σας μίλησα για αυτό. ΠΟΛΎ ΑΝΑΛΥΤΙΚΆ!!! Αλλά γνωρίσαμε πράγματα για αυτόν σε αυτό το βιβλίο. Παλιά αναρωτιόμουν: πως γίνεται κάποιος να είναι τόσο απών αλλά τόσο παρών ταυτόχρονα??? Φταίνε λίγο πολύ τα ερωτηματικά που άφησε πίσω του, οι αναπάντητες ερωτήσεις και πολλά ακόμα αλλά το αποκορύφωμα ήταν η Ρίτα Σκίνερ. Αυτή έφτιαξε ολόκληρο βιβλίο για αυτόν. Με τίτλο μάλιστα: Η ΖΩΉ ΚΑΙ ΤΑ ΨΈΜΑΤΑ ΤΟΥ ΆΛΜΠΟΥΣ ΝΤΆΜΠΛΝΤΟΡ. Ποιο πολύ σχετικά με πόνεσε όμως πως πολλά από αυτά που έγραφε … δεν ήταν ψέματα.







  Επόμενο θέμα συζήτησης είναι … η διάρρηξη που έκαναν οι ήρωες μας στην τράπεζα των μάγων. Που είναι το ποιο ασφαλές μέρος στην γη. Καλά μαζί με το Χόγκουαρτς. Ήμουν τόσο πολύ χαρούμενη όταν το έκαναν αυτό. Ήταν σαν να δικαιώθηκα.  Επί έναν ολόκληρο χρόνο ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη ήταν στη αφάνεια ψάχνοντας ψήλους στα άχυρα και τελικά κάνουν την μεγάλη τους εμφάνιση πετώντας στο αέρα, καβάλα σε ένα παντοδύναμο και επικίνδυνο δράκο. Ήμουν έτοιμη να κάνω πάρτι.






  Τι άλλο μου άρεσε??? Το ότι πλέον ο κόσμος λέει το όνομα του Βόλντι. Τον λένε Λόρδο Βόλντεμορτ. Όσοι το κάνουν στα αλήθεια δεν το φοβούνται. Όσοι το λένε δεν φοβούνται να του εναντιωθούν. Και με ιδιαίτερη χαρά ο καθένας ανακαλύπτει πως αυτοί που τον ονομάζουν έτσι πλέον δεν είναι ένα, δυο  άτομα. Είναι ολόκληρος στρατός. Ενώθηκε το Τάγμα Του Φοίνικα που είχε αρχηγό τον Ντάμπλντορ και οι Νικηφόροι που είχαν αρχηγό και δάσκαλο τους τον Χάρι. Όσοι περιλαμβάνονται σε αυτές τις ομάδες… Πάλεψαν ενάντιος στο σκότος. Και είμαι υπερήφανη για τον καθένα τους ξεχωριστά...






  Επίσης, η μάχη μεταξύ της Μινέρβα (συγνώμη αλλά δεν μπορώ να την πω με το επίθετο της μετά από αυτό το βιβλίο) και του Σνειπ… Κοιτάξτε, θα σας μιλήσω για τον Σνειπ σε άλλην ανάρτηση αλλά για την ώρα αρκεί να σας πω πως απόλαυσα απίστευτα την μάχη τους. Την καταχάρηκα.






  Όταν διάβασα πρώτη φορά ότι το σχολείο που αγάπησα με όλην μου την ψυχή είχε καεί, γκρεμιστεί και διαλυθεί… Δεν μπορούσα να ανασάνω. Το κενό που ένιωσα ήταν υπερβολικά μεγάλο για να το αντέξω. Ήμουν μόλις 11 όταν διάβασα αυτό το κομμάτι για πρώτη φορά… Αλλά ακόμα και τώρα μετά από σχεδόν 4 χρόνια το συναίσθημα δεν άλλαξε. (Φανταστείτε πως ήμουν με τους θανάτους που έπρεπε να υποστώ …)








  Η σχέση μεταξύ Ρον και Ερμιόνη… Χμ, για να δούμε τι θα δούμε εδώ… Με μια λέξη??? Ανυπόφορη!!! Γιατί??? Επειδή ακόμα και μετά από τόσα χρόνια κανένας από τους δύο δεν έχει παραδεχθεί αυτά που αισθάνεται. Ότι αγαπιούνται, ότι είναι ερωτευμένοι και ότι θα έκαναν τα πάντα ο ένας για τον άλλον. Ήθελαν να φέρονται σαν να ήταν τυφλοί. Σαν να μην συνέβαινε τίποτα...






 Όταν τελικά φιλιούνται στην μεγάλη μάχη του Χόγκουαρτς ήθελα να φωνάξω: ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ!!! ΚΑΙΡΌΣ ΉΤΑΝ!!! (Και το πιστεύεται ότι η αφορμή τελικά ήταν τα σπιτικά ξωτικά??? ;) )

















  Όταν ο Χάρι παραδόθηκε στον Βόλντεμορτ για να σώσει την ζωή των φίλων του… Απλά δεν άντεξα. Είχε πεθάνει η καλή Χεντριχ, ο Μούντι, ο Ντόμπι, ο Φρέντ, ο Λούπιν, η Τονκς, ο Κολιν Κριβιν, ο Σνειπ και τόσοι άλλοι. Ήρωες που αγάπησα όσο τίποτα και που χάθηκαν τόσο, μα τόσο άδικα. Πλήγμα που παρόμοιο δεν έχω ξαναζήσει σε βιβλία... Δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους μου ότι θα πέθαινε και καλός μου ο Χάρι. Αλλά ταυτόχρονα… Ήμουν τόσο υπερήφανη. Ακόμα και αν πέθαινα από μέσα μου… Ήξερα πως ήταν το σωστό. Ήξερα πως ο Χάρι αυτό θα έκανε. Και αν του δινόταν δικαίωμα επιλογής … πάλι αυτό θα έκανε. Γιατί είναι αυτό που είναι. Γιατί είναι ο Χάρι Πότερ. Το αγόρι που έζησε. Το αγόρι που θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας. Για τι αυτός είναι. (Πάλι καλά να λέτε που τελικά δεν πέθανε… Αν συνέβαινε αυτό θα είχα ψυχικό τραύμα από τα 11α μου!!! Υπερβάλω, ελπίζω όλοι να το καταλάβατε.) Μέσα σε τόσο λίγες σελίδες η τόσο αγαπημένη μας συγγραφέας μας έδειξε πόσο μεγάλη είναι η μαεστρία της και το ταλέντο της. Μας έδειξε όλην την απίστευτη συναισθηματική κατάσταση ενός ανθρώπου που πάει οικειοθελώς προς τον θάνατο του...












  Αυτό το βιβλίο είναι το τέλειο παράδειγμα για την δύναμη της αγάπης. Είναι ο απόλυτος ύμνος για την δύναμη της αγάπης. Όχι για την ερωτική αγάπη. Ούτε κτητικής. Ούτε παιδικής. Αλλά της αληθινής αγάπης. Πατρικής, μητρικής, αδελφικής. Μέσα από αυτό το βιβλίο μαθαίνουμε τι θα πει πραγματική απόλυα. Τι σημαίνει να χάνεις πρόσωπα που αγαπάς τόσο δυνατά. Αυτό το είδος της αγάπης μας παρουσιάζει η συγγραφέας μας. Αυτό το είδος της αγάπης είναι πραγματική μαγεία από μόνο του.



  Νέμεσις του Βόλντι ποτέ δεν θεώρησα πως ήταν στα αλήθεια ο Χάρι. Όχι. Ήταν η ανικανότητα του να καταλάβει την αγάπη. Ενώ ο Χάρι που είναι η προσωποποίηση της ανιδιοτέλειας, έχει χάσει τόσους ανθρώπους και έχει αγαπήσει πραγματικά τόσους ανθρώπους… Αυτός ο πόνος αλλά και αυτή η χαρά των στιγμών… Των αναμνήσεων. Ο Χερτ ποτέ δεν κατάλαβε και ποτέ δεν θα καταλάβει. Για αυτό και δημιούργησε από μόνος του τον χαμό του…






  Με συγκίνησε επίσης και ο λόγος του Νέβιλ όταν νόμιζαν τον Χάρι για νεκρό. Πραγματικά με άγγιξε. 






   Την πρώτη φορά που τελείωσα αυτό το βιβλίο… Έκλαιγα με αναφιλητά. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι είχε τελειώσει. Απλά δεν μπορούσα. Πραγματικά δεν άντεξα και το μόνο αποτέλεσμα ήταν να ξαναδιαβάσω τα βιβλία πάλι από την αρχή. Ένα βιβλίο την κάθε μέρα… Ήταν μια αξέχαστη εβδομάδα…. Τα βιβλία Χάρι Πότερ είναι ΘΡΎΛΟΣ!!! Και αποτελούν μέρος του μυαλού και της καρδιάς μου… FOR EVER









  Αυτή η ιστορία … δεν είναι απλά μια ιστορία. Άρχισε απλά με ένα αγόρι που στο μέτωπο του είχε ένα σημάδι σε σχήμα αστραπής. Ένα 11άχρονο αγόρι ορφανό, γεμάτο αγάπη και μερικά γράμματα με περίεργο οικόσημα. Έτσι άρχισε αυτή η μοναδική ιστορία. Έτσι απλά. Αλλά εξελίχθηκε σε τόσα περισσότερα. Θα σας τα πω όλα αυτά αύριο αναλυτικά. Στην επόμενη ανάρτηση μου με τίτλο: We Are Harry Potter Generation






Μετά, την ίδια μέρα, μας περιμένει η ανάρτηση με τίτλο: In Our HeartsAlways…
Εκείνο θα είναι ένα αφιέρωμα για όλους όσους χαρακτήρες αγαπήσαμε στα Χάρι Πότερ και πέθαναν.



Τα υπόλοιπα σας τα φιλάω για έκπληξη…
Και να θυμάστε…
Μπορεί αυτή καταπληκτική ιστορία να τελείωσε αλλά θα είναι για πάντα κομμάτι μας…
Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ…
Είναι τα παιδικά μας χρόνια…
Και χάρις στην J.K. Rowling έγιναν αξέχαστα…
Πάντα θα μπορούμε να ξαναδιαβάζουμε τα βιβλία της…
Να ανατρέχουμε στο πρώτο κεφάλαιο να διαβάζουμε την πρώτη σελίδα και να βλέπουμε τον τίτλο: Το αγόρι που εζησε…
Να το κοιτάμε και να αρχίζουμε γεμάτη χαρά και ένταση το διαβασμα…
Με την προσμονή της πρώτης φοράς…
Και κάθε φορά που θα διαβάζουμε τις τελευταίες λέξεις αυτού του αξέχαστου έπους να νιώθουμε ένα κενό στο στομάχι και στην καρδιά ενώ στα χείλη μας θα υπάρχει ένα γλυκόπικρο χαμόγελο….






Και δίνω μια υπόσχεση εδώ και τώρα: Όταν κάνω παιδιά το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να τους μάθω να αγαπούν το διάβασμα παρέα με τα βιβλία του Χάρι Πότερ…
Όπως και εγώ…
Στις καρδιές μας θα υπάρχει πάντα χώρος για την πρώτη μας αγάπη...
Τα βιβλία του Χάρι Πότερ...
ALWAYS...






Υ.Π. Όσα δεν ανέφερα σε αυτήν την ανάρτηση μην φοβάστε, θα τα επισημάνω στις απόμενες αναρτήσεις που θα κάνω. Και ένα από τα θέματα θα είναι η ανδρεία του Σνειπ και το απλό Always που είπε και που με άλλαξε για πάντα!!!






*κάποιες από τις παραπάνω φωτογραφίες ανήκουν στο μπλογκ: η αλίκη στην χώρα των βιβλίων!!!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Δημοφιλείς αναρτήσεις