"Vampire Academy - Φιλί Της Σκιάς" (Βιβλίο 3ο από 6) Της Richelle Mead

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Αθάνατοι ζωντανοί νεκροί.




Έχουν ξεχυθεί αναζητώντας λεία και θέλουν εκδίκηση για τις ζωές που έκλεψε η Ρόουζ Χάθαγουεϊ, που μέσα της κυλάει αίμα ανθρώπου και βρικόλακα. Σε μια αδυσώπητη μάχη ενάντια στους χειρότερους εφιάλτες της, θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή, την αγάπη και τους δύο σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή της... 

Αραγε μήπως αυτό το δίλημμα σημαίνει ότι μόνο ένας τους θα μεινει ζωντανός;




Καλώς ήλθατε στο Vampire Academy!
Καλώς ήλθατε...στην άλλη πλευρά.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η Ρόουζ δεν συνεχίζει απλά τις σπουδές της αλλά, δοκιμάζει πλέον τις δυνάμεις της σε μια δοκιμασία η οποία θα κρίνει αν είναι έτοιμη ή όχι. Όμως τα πράγματα δεν έρχονται ακριβώς έτσι όπως θα τα περίμενε αφού, πέραν από τις δοκιμασίες τις ακαδημίας, καλείται να έρθει αντιμέτωπη με κάτι ακόμα πιο δύσκολο και μυστηριώδες. Φωνές, φαντάσματα και θλίψη την βασανίζουν, την κυνηγάνε σαν σκιές που θέλουν να την τυλίξουν και να την παρασύρουν μαζί τους στο απόλυτο σκοτάδι. Τρέλα, παράνοια ή κάτι που εκείνη απλά δεν γνωρίζει από πού πηγάζει έτσι ώστε να μπορέσει να εξηγήσει; Και εκεί ακριβώς έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσει αν θα τους παραδοθεί, αν θα γίνει έρμαιό τους ή αν θα παλέψει για να σωθεί από το ίδιο της το μυαλό.

Όσο όμως και αν οι εφιάλτες βασανίζουν τους ήρωες της ιστορίας, δεν μπορούν να ξεχάσουν την καθαρά ανθρώπινη πλευρά, εκείνη που μπορεί να αισθάνεται, να αγαπά. Αυτή η πλευρά όμως δεν κάνει την ζωή τους πιο εύκολη καθώς οδηγεί στην ζήλεια, τον θυμό, την διεκδίκηση ή ακόμα και στην απόλυτη παράδοση. Άλλωστε τα σύνορα εφηβείας-ενηλικίωσης είναι πολύ πιο στενά απ’ όσο ίσως να μπορούμε να πιστέψουμε και τόσο οι αλλαγές στην ίδια μας την ζωή, όσο και στην προσωπικότητά μας, δεν μπορούν να μας κάνουν να προβλέψουμε, να καταλάβουμε, ακόμα και να δικαιολογήσουμε, όχι πάντα τουλάχιστον, τις επιλογές και τις πράξεις μας.

Κάπου εδώ όμως θίγεται για την Ρόουζ και ένα άλλο ερώτημα. Ένα ερώτημα που επηρεάζει παράλληλα, τόσο τις ηθικές αξίες της, όσο και τις συναισθηματικές. Είναι ένα δίλλημα το οποίο μπορεί να την κάνει με την απάντησή του, ευτυχισμένη και δυστυχισμένη παράλληλα. Είναι το δίλλημα εκείνο που θα την διχάσει όσο κανένα, εκείνο που θα την βάλει ανάμεσα στην ζωή που της κληροδοτήθηκε και την ζωή που βαθιά μέσα της θα λαχταρούσε να ζήσει. Είναι το δίλλημα εκείνο ανάμεσα στην αγάπη της φιλίας και την αγάπη του συντρόφου, δύο αισθημάτων τόσο δυνατών αλλά και τόσο δύσκολων όταν πρέπει να θυσιάσεις το ένα για το άλλο. Πόσο μάλλον όταν ξέρεις ότι πρέπει να περάσεις όλη σου την ζωή θυσιάζοντάς την για το καθήκον σου.

Όλα μοιάζουν αρμονικά στον κόσμο της, έστω και αν κινούνται μέσα σε πελάγη αναταράξεων και καταστάσεων που αλλάζουν συνεχώς μορφή και σχήμα. Όσο εμβαθύνει, τόσο πιο σκοτεινά και μυστηριώδη γίνονται όλα. Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τους ήρωες της που ο καθένας του, γίνεται όλο και πιο γοητευτικός, όλο και πιο μοναδικός έχοντας να προσφέρει ξεχωριστά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ίδιου του είναι του.

Προσωπική γνώμη:

Το βιβλίο αυτό της Mead, σε σύγκριση με τα προηγούμενα, είναι πολυμερές. Δεν εστιάζει τόσο σε ένα συγκεκριμένο θέμα ή σε μια συγκεκριμένη κατάσταση αλλά, μέσω του ενός προσπαθεί να αναπτύξει και κάποιο άλλο, το οποίο συνδέεται μαζί του με πολύ λεπτές κλωστές. Η ζωή στην ακαδημία συνεχίζεται όμως, τα πάντα μοιάζουν διαφορετικά. Η ζωή κυλάει, φεύγει μπροστά ωστόσο, τα σημάδια του θανάτου είναι εμφανή πάνω στους ήρωες οι οποίοι κάνουν μεγάλο αγώνα να συνεχίζουν την πορεία που τους χάραξε η μοίρα, προσπερνώντας εμπόδια και στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, στον βαθμό τουλάχιστον που δίνεται καθενός η δυνατότητα.

Θέλετε να μάθετε και κάτι ακόμα??? Προτιμώ τον Αντριαν Ιβασκοφ από ότι τον Ντιμίτρι. Ξέρω ότι οι περισσότεροι προτιμάτε τον Ντιμίτρι αλλά … μα τον θεό δεν ξέρω γιατί. Ο Αντριαν είναι ο ΑΝΤΡΙΑΝ. Είναι αδιαμφισβήτητα ο ΚΑΛΎΤΕΡΟΣ!!! Είναι απλά ουάου. Είναι υπέροχος. Και ο Ντιμίτρι είναι καλός δεν λέω αλλά δεν συγκρίνεται με τον Αντριαν. Ούτε στο ελάχιστο. Αυτή είναι η δική μου γνώμη πάντα και … εύχομαι να διαλέξει εκείνον. (Παρόλο που δυστυχώς το βλέπω χλομό :(  )

 

Ρόουζ Χάθαγουεϊ:

Μια ηρωίδα δυνατή και όμως, βαθιά μέσα της τόσο εύθραυστη χωρίς να αφήνει το μεγαλείο της ψυχής της να βγει απόλυτα προς τα έξω αλλά, αφήνοντας τον καθέναν από εμάς να αντιληφθεί όσα είναι σε θέση. Ξανά μια υπόσχεση μένει μετέωρη αφήνοντας μας με μια θλίψη αλλά και μια ελπίδα καθώς, δεν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάθε ίνα του κορμιού μας, όχι ακόμα τουλάχιστον αφού όλα εξελίσσονται τόσο σκληρά και άδικα που η έκπληξη και η θλίψη, είναι τα τελευταία που μας μένουν.