"Vampire Academy - Παγωμένα Χείλη" (Βιβλίο 2ο από 6) Της Richelle Mead

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«Mε λένε Ρόουζ Χάθαγουεϊ.

Είμαι δεκαεφτά χρονών, εκπαιδεύομαι να προστατεύω και να σκοτώνω βρικόλακες, είμαι ερωτευμένη με έναν εντελώς ακατάλληλο τύπο και η καλύτερή μου φίλη διαθέτει μια αλλόκοτη μαγική ικανότητα που μπορεί να την τρελάνει.

Καλώς ήλθατε στο Vampire Academy!

Καλώς ήλθατε... στην άλλη πλευρά».

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η ιστορία μας συνεχίζετε από εκεί που την είχαμε αφήσει...

Η Ρόυζ έχει αρχίσει πάλι τις προπονήσεις της με τον εκπληκτικά όμορφο Ντιμίτρι, τον προσωπικό της δάσκαλο στις πολεμικές τέχνες που να την εκπαιδεύσει να γίνει η σωματοφύλακας της τελευταίας απογόνου της βασιλικής γενιάς των Ντραγκομίρ, την καλύτερη της φίλης την Λίζα. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι με τίποτα τόσο απλά όσο ακούγονται αφού η σχέση της με τον Ντιμίτρι δεν είναι αυτό που θα λέγαμε στα όρια του επαγγελματικού. Ο ένας τρέφει για τον άλλον τρέφει ποιο βαθιά, ποιο ουσιαστικά και ποιο φωτεινά συναισθήματα. Όμως ξέρουν και οι δυο πως δεν πρέπει να τα έχουν γιατί αν αφεθούν σε όσα επιθυμούν και θέλουν δεν θα προσπαθήσουν να σώσουν την Λίζα που είναι η μελλοντική βασίλισσα των βρικολάκων και των νταμπίρ (Νταμπίρ είναι η ένωση βρικολάκων με ανθρώπους. Τα νταμπίρ προστατεύουν τους βρικόλακες που αναλαμβάνουν να φρουρούν μέχρι να αναλάβουν αργότερα κάποιον άλλον και βάζουν πάντα πρώρα τους άλλους και αφήνουν τους εαυτούς τους σε δεύτερη μοίρα.) αλλά θα προσπαθήσουν να σώσουν ο ένας τον άλλον. Και μάλιστα δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα της, παρόλο που είναι και αυτό μεγάλο ζόρι. Επίσης, πρέπει να μην γίνεται έξω φρενών όλη την ώρα εξαιτίας της μητέρας της, η οποία δεν είναι μόνο μια από τις ποιο ξακουστές φύλακες όλων των εποχών αλλά και μια από τις ποιο εκνευριστικές γυναίκες κατά την γνώμη της Ρόουζ!!! Έπειτα έχει και το θέμα με την Λίζα. Δεν πειράζει να την προστατεύει. Αντίθετα το λατρεύει, είναι αυτό που πάντα ήθελε και ο δεσμός τους την βοηθάει πολύ σε αυτό το θέμα. Άλλα σε κάποιες περιπτώσεις … δεν της αρέσει και τόσο. Όπως όταν είναι σε πολύ στενή επαφή με τον Κριστιάν. Είναι ιδιαίτερα εμμ … αμήχανο. Και τέλος, πρέπει να καταλάβει το τι νιώθει για τον Μάιλς ενώ την ίδια ώρα έχει έρθει ένας πολύ γοητευτικός, μυστηριώδης αλλά και λίγο προβληματικός ενήλικας βρικόλακας που είναι και βασιλικός γόνος με το όνομα Αντριάν που τον βλέπει συνέχεια μπροστά της (ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΤΟ ΘΈΛΕΙ) και έχει και από δίπλα της τον Ντιμίτρι την μια να μην αντιστέκεται στα συναισθήματα του για εκείνην ενώ την άλλην να της κάνει μαθήματά ζεν και υποδείξεις για το σωστό και το λάθος. Να τρελαθεί ή να μην τρελαθεί ο άνθρωπος με όλα αυτά μαζεμένα??? 

Καλώς ήρθατε στον σκοτεινό κόσμο του Vampire Academy.

Καλώς ήρθατε στην … άλλη πλευρά!!!

Προσωπική γνώμη:

Η δράση αυτή τη φορά μεταφέρεται κι εκτός των τειχών της ακαδημίας. Το σκηνικό αλλάζει και εκτός από το σκοτεινό και γεμάτο μυστήριο κλίμα που ήδη έχουμε γνωρίσει στο πρώτο βιβλίο, ανακαλύπτουμε και ένα άλλο, που μπορεί μεν να μην χάνει το μυστήριό του αλλά, είναι πιο ανθρώπινο, ελεύθερο και ανεξάρτητο. Είναι το κλίμα εκείνο που αφήνει τους μαθητές να ελευθερώσουν ένα μέρος του εαυτού τους, δρώντας ως φυσιολογικοί άνθρωποι και όχι ως απόλυτα πιστοί και αφοσιωμένοι μαθητές ενός σχολείου που έχει σκοπό να βγάλει στον δικό του κόσμο, πλάσματα αφοσιωμένα στους κανόνες και το σύστημα.

Τουλάχιστον μέχρι να πλησιάσουμε στο τέλος όπου εκεί τα περιθώρια στενεύουν τα λάθη δεν συγχωρούνται αφού δεν μπορούν να διορθωθούν. Οι αποφάσεις δραστικές και γρήγορες αλλά όχι επιπόλαιες αφού αυτές είναι που θα κρίνουν το ποιος θα ζήσει και ποιος όχι. Επικίνδυνη και αποτρόπαια ορισμένες στιγμές η εξέλιξη, φτάνει σχεδόν στα όρια να σοκάρει και σίγουρα καταφέρνει να τεντώσει τα νεύρα μας, σαν σκοινί πάνω στο οποίο ακροβατούν οι πρωταγωνιστές μιας περιπέτειας που δεν σε προδιαθέτει ότι θα τελειώσει αναίμακτα.

 

Σκοτεινό, μυστηριώδες, γοτθικό, παθιασμένο, ερωτικό, το ταξίδι στον κόσμο της Mead και στις περιπέτειες των ηρώων της μοιάζει μόλις να έχει ξεκινήσει, έτοιμο να μας εκπλήξει ακόμα περισσότερο στην επόμενη κίνησή της. Εμείς ως αναγνώστες, ολοκληρώνουμε το δεύτερο βιβλίο, μένοντας με μια γλυκόπικρη γεύση, με συναισθήματα παράξενα, αμφίρροπα, απροσδιόριστα, με μια αμφιβολία σχετικά με το τι μέλλει να γίνει αλλά και με την ελπίδα ότι όσο δύσκολα και αν γίνουν τα πράγματα, πάντα μπορείς να προσπαθείς για το καλύτερο έστω κι αν αυτό δεν είναι πάντα αρκετό.