Book Review: "Carry On" της Rainbow Rowell

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Simon Snow is the worst chosen one who’s ever been chosen.

That’s what his roommate, Baz, says. And Baz might be evil and a vampire and a complete git, but he’s probably right.

Half the time, Simon can’t even make his wand work, and the other half, he sets something on fire. His mentor’s avoiding him, his girlfriend broke up with him, and there’s a magic-eating monster running around wearing Simon’s face. Baz would be having a field day with all this, if he were here—it’s their last year at the Watford School of Magicks, and Simon’s infuriating nemesis didn’t even bother to show up.

Carry On is a ghost story, a love story, a mystery and a melodrama. It has just as much kissing and talking as you’d expect from a Rainbow Rowell story—but far, far more monsters.

Λίγα λόγια από εμένα:

Πως θα ένιωθες αν σου είχε δοθεί απίστευτη δύναμη αλλά δεν ήξερες πως να την χρησιμοποιήσεις; Πως θα σου φαινόταν αν όλοι περίμεναν από εσένα να γίνεις ο εκλεκτός που προσμονούσαν, αλλά εσύ δεν μπορούσες καν να κάνεις το μαγικό σου ραβδί να δουλέψει σωστά, στην καλύτερη των περιπτώσεων; Αυτό είναι το δράμα της ζωής του Simon Snow, το οποίο ο ανυπόφορος συγκάτοικος του, ο Baz, δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να του το υπενθυμίσει. Όταν λοιπόν είσαι στο τελευταίο έτος της διδακτικής σου ζωής στην μαγική σχολή Watford School of Magicks, χώρισες πρόσφατα με την κοπέλα σου και ζεις έναν εφιάλτη έχοντας στην ζωή σου τέρατα που έχουν το πρόσωπο σου, το τελευταίο που σε νοιάζει είναι το ότι ο μεγαλύτερος εχθρός σου δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. Ο Simon δεν μπορούσε να διανοηθεί πως η ζωή τους θα έπαιρνε ακόμα περισσότερο τον κατήφορο. Έλα μου όμως που πάντα υπάρχει και το χειρότερο...

Προσωπική γνώμη:

Έχοντας διαβάσει και λατρέψει το πολυσυζητημένο "Fangirl" της Rainbow Rowell, κριτική εδώ, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο μεγάλος ήταν ο ενθουσιασμός μου για το "Carry On". Τα αποσπάσματα που είχα την τύχη να διαβάσω μέσα από το "Fangirl" σχετικά με την ιστορία του Simon Snow και του Baz ήταν το κάτι άλλο και μόλις ανακοινώθηκε ότι θα έβγαινε ένα αληθινό, κανονικό βιβλίο με αυτούς τους υπέροχους χαρακτήρες η χαρά μου δεν μπορούσε να περιγραφεί με λόγια. Η ανυπομονησία μου είχε φτάσει σε τέτοια ύψη που ούτε καν εγώ η ίδια μπορούσα να το πιστέψω.

Θα αναρωτιέστε λοιπόν αν η αγωνία και ο ενθουσιασμός μου για το "Carry On" της Rainbow Rowell άξιζε και απάντηση που θα έδινα στον καθένα από εσάς θα ήταν η εξής, ένα μεγάλο και ειλικρινές ναι. Το βιβλίο ήταν ένα φαινόμενο. Η γραφή της Rainbow Rowell δεν είχε προηγούμενο γιατί συνδύαζε το μοναδικό, ρομαντικό της στιλ μαζί με μια πρωτόγνωρη μαγεία και προοπτική. Αυτό που με ξάφνιασε ιδιαίτερα είναι πόσο διαφορετικά φαίνονταν οι περιπέτειες μέσα από τα δικά της μάτια. Στο "Fangirl" βλέπαμε το συγγραφικό κομμάτι της ιστορία από την Cath αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο διαφορετική η ιστορία αν ήταν γραμμένη από κάποιον άλλον. Αυτή η αλλαγή χαίρομαι πολύ που μόνο θετική ήταν.

Η σχέση του Simon με τον Baz ήταν ένα από τα δυνατότερα χαρτιά του βιβλίου. Οι δύο τους είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον και το εννοώ έως εκεί που δεν πάει. Ο Simon από την αρχή, ακόμα και αν δεν το ήξερε, είχε εμμονή με τον Baz. Τον σκεπτόταν όλην την ώρα, και το εννοώ, παρόλο που ο Baz έκανε γύρω στις εκατό σελίδες να εμφανιστεί, το οποίο ήταν ένα βασανιστήριο, όλοι μας καταλάβαμε αμέσως πως εκείνος ήταν ερωτευμένος με τον Simon. Η σχέση τους είχε συνεχής εξέλιξη, ενδιαφέρον, ρομαντισμό, περιπέτεια και απλά τους λατρεύω μαζί. Επειδή όμως ο κόσμος της Rainbow Rowell έχει βασιστεί στον μοναδικότητα του Χάρι Πότερ, πολλοί μπορούν να ταυτίσουν τον Simon και τον Baz με μια ερωτική ιστορία αγάπης του Χάρι και του Ντράκο. Δεν ξέρω αν συμφωνώ απόλυτα με αυτήν την ιδέα αλλά η αλήθεια είναι πως έχει μια αξιοσημείωτη βάση.

Ένα ακόμα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο με την ιστορία είναι η μαγεία. Στο "Fangirl", η μαγεία παρουσιαζόταν ως κάτι ανιαρό και πραγματικά αλλόκοτο αλλά η καταπληκτική μας συγγραφέας μου άλλαξε τελείως την γνώμη. Η Rainbow Rowell έκανε την μαγεία κάτι συναρπαστικό, γεμάτο δυνατότητες και ως κάτι που ευχόσουν να μπορούσες να ζήσεις και μόνος σου. Αυτό με έκανε να νοσταλγήσω ακόμα περισσότερο, αν είναι δυνατόν, αυτήν την μαγεία που ενέπνεαν τα ξόρκια και ατάκες από τα βιβλία Χάρι Πότερ. Αυτό το αίσθημα πως αν πάρεις ένα κλαρί ενός δέντρου μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο αλλά και τα πάντα γύρω σου. Ότι μπορούσες με ένα γιγκάρντιουμ λεβιόζα, και όχι λεβιόζααα, να γίνεις όσα πάντα ονειρευόσουν.

Ακόμα, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπήρχε πιθανότητα να ταυτιστώ ακόμα περισσότερο με την Cath. Η Cath είναι η απόλυτη fangirl και ύστερα από αυτό το βιβλίο, κατάλαβα απόλυτα γιατί είχε ερωτευτεί αυτόν τον υπέροχο κόσμο και αυτούς τους χαρακτήρες. Ύστερα από αυτό το βιβλίο, το μοναδικό πράγμα που ήθελα να κάνω είναι να πάω να τρέξω στο υπολογιστή μου για να γράψω ένα fanfiction για αυτήν την ιστορία, να γεμίσω τους τοίχους μου quotes του Baz και να ξανά διαβάσω όλο το βιβλίο από την αρχή. Πράγμα που μου συμβαίνει μονάχα όταν ερωτεύομαι πραγματικά μια ιστορία όπως τα Χάρι Πότερ και τις Δαιμονικές Μηχανές.

Εν κατακλείδι, πολλοί θα αναρωτιέστε αν είναι ανάγκη να διαβάσετε το "Fangirl" για να κατευθυνθείτε ύστερα στο "Carry On", και η απάντηση είναι όχι. Φυσικά και θα ήταν καλύτερο να διαβάσετε έτσι τα βιβλία αλλά δεν είναι αναγκαίο. Αν βρείτε μπροστά σας το "Carry On" αλλά δεν έχετε ακόμα διαβάσει το "Fangirl", μην διστάσετε να πάτε να ρουφήξετε την περιπέτεια του Simon Snow. Εύχομαι να σας άρεσε η κριτική μου και να δώσετε στο βιβλίο μια ευκαιρία. Όσο για αυτούς που το έχουν διαβάσει, ποιες είναι οι δικές σας απόψεις; Ανυπομονώ να μάθω τι έχετε να πείτε στα σχόλια.