Γράφοντας με οδηγό την φαντασία... (part 2)
Γεια σας αγαπητοί αναγνώστες!!!
Τίτλος ποιήματος: Σκοτάδι...
Φωνάζω
Με όλην μου την δύναμη
Δεν θυμάμαι λόγο και αιτία
Ξέρω μόνο πως πρέπει
Φωνάζω
Κανείς δεν με ακούει
Τότε παρατηρώ ότι είμαι μόνη
Αλλά συνεχίζω να φωνάζω
Μια φωνή απλή έχω μέσα μου
Μια φωνή που υψώνεται στην ατελείωτη άβυσσο που με περιβάλει
Ξαφνικά σταματάω
Κλείνω τα μάτια μου πριν με τυλίξει και εμένα το απέραντο σκοτάδι
Σαν βελούδο
Σαν φίλος από τα παλιά
Εξαιρετικό Χρυσάνθη! Έχεις ταλέντο πραγματικά...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Elena ouz,
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα πολύ!!! Το εκτιμώ απίστευτα!!! <3
πολυ ωραιο!!!!!!!!!!!! μπραβο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Eliza Callen,
ΔιαγραφήΕυχαριστώ απίστευτα!!! <3 Χαίρομαι που ακούω κάτι τέτοιο από εσένα!!! ;)
Έχεις απίστευτο ταλέντο... Χαίρομαι που το αξιοποιείς για να δημιουργείς τέτοια ποιήματα που μας εμπνέουν όμορφα και τρυφερά συναισθήματα... (Ακόμη και αν μια κραυγή δεν είναι και τόσο τρυφερή... εσύ όμως την κάνεις να γίνει...)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή ΕΥΗ Τ.,
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ για αυτό που λες. Αφού κατάφερα και αυτό που λες... Δείχνει πως πραγματικά σας αγγίζουν αυτά που γράφω. Και χαίρομαι πολύ για αυτό!!! <3