Book Review: "Throne of Glass - Queen of Shadows" (Βιβλίο 4ο από 6) της Sarah J. Maas

Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

The queen has returned.

Everyone Celaena Sardothien loves has been taken from her. But she’s at last returned to the empire—for vengeance, to rescue her once-glorious kingdom, and to confront the shadows of her past…

She has embraced her identity as Aelin Galathynius, Queen of Terrasen. But before she can reclaim her throne, she must fight.

She will fight for her cousin, a warrior prepared to die for her. She will fight for her friend, a young man trapped in an unspeakable prison. And she will fight for her people, enslaved to a brutal king and awaiting their lost queen’s triumphant return.

The fourth volume in the New York Times bestselling series continues Celaena’s epic journey and builds to a passionate, agonizing crescendo that might just shatter her world.

Λίγα λόγια από εμένα:

Τι συμβαίνει όταν ένα κεφάλαιο της ζωής σου κλείνει; Ένα καινούργιο, σκοτεινό και άγνωστο ξεκινάει. Αυτό συνέβη στην πανέμορφη, δολοφόνο Celaena Sardothien, η οποία πλέον έχει αλλάξει ριζικά και θέλει να αποκαλείται Aelin Galathynius. Η ζωή της είναι μια συνεχής λίστα καινούργιων κεφαλαίων, τα οποία είναι γραμμένα με πόνο, αίμα και σημάδια που δεν θα φύγουν ποτέ από το σώμα και την ψυχή της. Τώρα όμως ήρθε η στιγμή που το ποιο σημαντικό θα ξεκινήσει. Όταν επιστρέφει λοιπόν στο εχθρικό βασίλειο για να βοηθήσει τους φίλους της, όπως υποσχέθηκε, τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Πλέον δεν είναι μονάχα η σπουδαιότερη δολοφόνος αλλά και μια απίστευτη δυνατή, μελλοντική βασίλισσα. Θα καταφέρει η Aelin να προστατέψει όσους αγαπά ή θα χαθούν και αυτοί; Και αν χαθούν, θα καταφέρει να σταθεί για άλλη μια φορά στα πόδια της;

Η μια και μοναδική αληθινή βασίλισσα της Terrasen ξύπνησε

και επιστροφή της θα είναι η αρχή του τέλους...

Προσωπική γνώμη:

“She was a whirling cloud of death, a queen of shadows, and these men were already carrion.”

Το επικό ταξίδι που μας παρουσιάζει η Sarah J. Maas μέσα από τα βιβλία “Throne of Glass”, “Crown of Midnight”, “Heir of Fire” και τώρα το “Queen of Shadows” δεν έχει προηγούμενο. Άρχισα το “Queen of Shadows”, το τέταρτο βιβλίο της σειράς, λες και δεν υπήρχε κάτι σημαντικότερο στην ζωή μου εκείνη την στιγμή. Εκτός όμως από τον ενθουσιασμό και την χαρά που μου είχε δημιουργηθεί για αυτό το βιβλίο, που επιτέλους ήταν στα χέρια μου και που είχα την δυνατότητα να διαβάσω μετά από πάρα πολύ υπομονή, ταυτόχρονα ήμουν ιδιαίτερα αγχωμένη. Αυτό συνέβη επειδή το “Heir of Fire”, το οποίο αποτελεί τον τρίτο τόμο αυτής της καταπληκτικής σειράς, είναι ένα από τα ποιο εξαιρετικά αναγνώσματα που έχω διαβάσει. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η συνέχεια μπορούσε να είναι καλύτερη. Για αυτό, ευελπιστούσα, ότι η Sarah J. Maas θα μας παρέδιδε κάτι ισάξιο. Έλα μου όμως πως αυτό που έφτασε ξεπέρασε κάθε φαντασία.

“Maybe the world should burn.”

Ο κόσμος της, πλέον, τόσο πολύ αγαπημένης συγγραφέας με το όνομα Sarah J. Maas, με το προηγούμενο βιβλίο δεν μπορούσε παρά να χαρακτηριστεί ονειρικός, παραμυθένιος και καταπληκτικός από όλες τις οπτικές γωνίες που μπορούσε κανείς να φανταστεί. Η χώρα με το όνομα Terrasen, είναι ένας τόπος ο οποίος μου θύμισε τι θα πει ατόφια μαγεία και αληθινή φαντασία. Κάτι που είχα ξεχάσει από την εποχή των "Χάρι Πότερ" και των "Δαιμονικών Μηχανών". Μου είχε λείψει όμως το βασίλειο του Dorian, το οποίο μπορεί να μην είχε όλα τα φανταστικά στοιχεία που μας παρείχε η χώρα της Aelien αλλά είχε την δική του μοναδικότητα και περιείχε υπέροχες μυστηριώδης γωνιές που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Στο "Queen of Shadows" όμως, μας παρουσιάστηκε ποιο εκπληκτικό από ποτέ.

“Let’s go rattle the stars.”

Υπάρχουν δύο τύποι συγγραφέων. Αυτοί που κάνουν μια μεγάλη επιτυχία και μετά ξεχνιούνται μέσα στο πλήθος των νέων ταλαντούχων συγγραφέων που μόλις μπήκαν στο προσκήνιο και αυτοί που είναι προικισμένοι με αληθινή φαντασία και με μια πένα που σε κερδίζει έως το μεδούλι με κάθε νέο του βιβλίο. Είμαι στην ευχάριστη να σας πω πως η Sarah J. Maas ανήκει στην δεύτερη κατηγορία με όλο της το είναι. Κάθε βιβλίο της είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Είναι λες και η ήδη εκπληκτική της ιστορία μετατρέπεται σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο και σπουδαιότερο και αυτό είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Πλέον, έχει μάθει να ελέγχει, να περιγράφει και να δημιουργεί με έναν τρόπο που την χαρακτηρίζει και μας κάνει να απολαμβάνουμε την ιστορία της στο έπακρο. Το "Heir of Fire" πίστευα πως ήταν ότι σπουδαιότερο μπορούσε να γράψει αλλά είχα άδικο. Το "Queen of Shadows" ήταν εξίσου υπέροχο και καλογραμμένο, μονάχα ελάχιστα καλύτερο. Κάτι που θεώρησα αδύνατο γιατί, πως είναι δυνατόν να ξεπεράσεις την τελειότητα;

“Please,” Lysandra said, waving a manicured hand,

“you and I are nothing but wild beasts wearing human skins.

Don’t even try to deny it.”

Έπειτα από πολλά βιβλία που έχω διαβάσει, έχω συνειδητοποιήσει πως όταν πραγματικά αγαπήσω μια σειρά είναι αδύνατον να μην δω την εξέλιξη των χαρακτήρων και να μην νιώσω υπερήφανη για αυτούς. Ένας χαρακτήρας που έχει αλλάξει ριζικά, αμετάκλητα και έχει κάνει άλματα προόδου είναι η πολύ αγαπημένη μας Celaena Sardothien. Η μελλοντική βασίλισσα της Terrasen δεν είναι πλέον μονάχα μια απίστευτα όμορφη δολοφόνος που η καρδιάς της έχει αντικατασταθεί από πάγο και πόνο. Δεν είναι πλέον μια κοπέλα που την κυνηγάνε που την κυνηγάνε τα φαντάσματα του παρελθόντος. Εκείνο το κορίτσι πέθανε και την θέση της πήρε η Aelin Galathynius. Μια προσωπικότητα τόσο δυνατή, γενναία, κυριαρχική και τολμηρή που θα έκανε τον παλιό της εαυτό να τρέμει. Και όπως όλο μας θυμόμαστε, η Aelin παλιά μόνο φοβητσιάρα δεν ήταν. Το εντυπωσιακό όμως με την νέα εκδοχή της πρωταγωνίστριας μας είναι πως απέκτησε κρίση, ευαισθησία, την ικανότητα να αγαπά και μια σταθερότητα που της έλειπε. Η Aelin δεν είναι τώρα ποια μια φονική μηχανή αλλά και μια επική ηρωίδα αντάξια του Φρόντο Μπάκινς και του Τζόν Σνόου. . Πως μπορώ λοιπόν να μην νιώθω υπερήφανη για αυτό που έχει μετατραπεί;

“I miss you,” she said. “Every day, I miss you. And I wonder what you would have made of all this. Made of me. I think—I think you would have been a wonderful king. I think they would have liked you more than me, actually.” Her throat tightened. “I never told you—how I felt. But I loved you, and I think a part of me might always love you. Maybe you were my mate, and I never knew it. Maybe I’ll spend the rest of my life wondering about that. Maybe I’ll see you again in the Afterworld, and then I’ll know for sure. But until then … until then I’ll miss you, and I’ll wish you were here.”

Το ρομάντζο και η δράση ήταν ακόμα ένα στοιχείο που μου άρεσε πάρα πολύ σε αυτό το βιβλίο. Συνδυάστηκαν μαζί λες και ήταν ένα πολύχρωμο κοκτέιλ που μας παρείχε το τέλειο ντεγκραντάρισμαν αυτώ των δύο τόσο παθιασμένων ιδιοτήτων. Το λάτρεψα το πως υπήρχε αυτή η ισορροπία μεταξύ τους, επειδή αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που το "Queen of Shadows" ήταν ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία που διάβασα το 2015. Ενώ οι συγγραφείς γράφουν, συχνά αφήνουν τους εαυτούς τους ελεύθερους και ξεχνάνε πως πρέπει να υπάρχει μια ισοδυναμία μεταξύ καλού - κακού, αδυναμίας - δύναμης και ρομάντζου - δράσης. Αν όμως καταφέρουν και τα ανακατέψουν σωστά, δεν υπάρχει πιθανότητα το αποτέλεσμα να μην είναι εξωπραγματικό. Αυτό συνέβη και εδώ!

“We are the masters of our own fates—

we decide how to go forward.”

Νιώθω πως έχω να μιλήσω για τα εξώφυλλα από πάντα. Έφτασε λοιπόν η στιγμή που θα σας εκφράσω τα συναισθήματα μου και για αυτά. Εν συντομίας, θεωρώ πως αυτός που δημιούργησε αυτά τα εξώφυλλα ήταν μια ιδιοφυία. Αυτά τα βιβλία αποπνέουν μαγεία, φαντασία, δύναμη και εντυπωσιακότατα. Με άλλα λόγια, όλα όσα είναι πραγματικά αυτό το βιβλίο. Πιστεύω πως το "Heir of Fire"είχε το ποιο εκθαμβωτικό αλλά και όλα τα βιβλία αυτής της σειράς καταφέρνουν ένα πράγμα. Να σου κόβουν την ανάσα. Όλα έχουν έναν δυναμισμό και προσωπικό χαρακτήρα που σπάνια πλέον καταφέρνεις να τα βρεις σε βιβλία. Ειδικά στα ελάχιστα καλά.

“She was the heir of fire.

She was fire, and light, and ash, and embers.

She was Aelin Fireheart, and she bowed for no one and nothing, save the crown that was hers by blood and survival and triumph.”

Υπάρχουν βιβλία και σειρές που όταν τις διαβάζεις σου αρέσουν αλλά μετά από λίγο διάστημα καταλαβαίνεις πως δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Υπάρχουν όμως κι αυτές που και μόνο που τις σκέφτεσαι ξέρεις ότι θα αξίζουν πάντα πολλά σε εσένα. Η εξαλογία "Throne of Glass" είναι ένα τέτοιο ατράνταχτο παράδειγμα. Θα συνιστούσα αυτά τα βιβλία στον οποιοδήποτε χωρίς δεύτερη σκέψη. Και αυτό ήταν αγαπημένοι μου βιβλιόφιλοι. Λυπάμαι που άργησα τόσο να σας γράψω την κριτική που μόλις διαβάσατε αλλά ήθελα να ξανά διαβάσω για ακόμα μια φορά το βιβλίο πριν σας πω όσα σκέπτομαι. Ελπίζω να σας έπεισα όλους να δώσετε σε αυτά τα βιβλία μια ευκαιρία επειδή πραγματικά τα αξίζουν. Ανυπομονώ γία όλα σας τα σχόλια.